If living is a crime,then i'll die with you

Chapter 1 :Who Am I?

POINT OF VIEW OF ALEXA

     Nakaramdam ako ng sakit sa ulo at hirap sa paghinga ng minulat ko ang mga mata ko.Para akong nagising sa mahabang pagtulog.Pakiramdam ko din ay kakaahon ko lamang sa malalim na tubig.Nahihirapan akong makahinga,minulat ko ang mga mata ko at sobrang sakit nito.Nag blur ang paningin ko,pero kahit ganoon ay ramdam ko ang maraming tube at ang oxygen na nakakabit sa akin.

     Sobrang sakit pa rin ng mata ko,paunti unting nalinaw ang paningin ko.Labis akong nagtaka ng puting kisame at ilaw ang nakita ko.Wala akong maalala at nagsimula ng mag flash in sa isip ko ang madaming tanong….Where Am I?Am I in the hospital?What Am I doing here?Why Cant I remember anything?….and the question that makes my shake is the question,Who Am I?….Sino ako?Bakit ako nandito?I feel so blank.Wala akong maisip at pakiramdam ko ay walang laman ang utak ko.

Natatakot ako…wala akong kahit na anong maalala …nanginginig ako…sinabunutan ko ang sarili ko at sinubukang alalahanin ang lahat..pero wala akong maalala.

I started to cry,natatakot ako for some reason.Naramdaman ko ang pag agos ng luha ko.A minute past,the door open and a beautiful lady enters.My heart beats so fast ng makita ko ang babae,she looks so familiar….Shock is shown on her face.She’s now starting to cry.

“Baby girl you’re awake!”,sabi niya.”Guard,call the doctor now”!.Lumapit siya sa akin,gusto ko siyang yakapin pero natatakot ako.She looks so familiar but I cant remember her.I cant trust her.Nalapit siya sa akin habang ako ay sinusubukang lumayo,hindi ako makagalaw dahil ang sakit ng katawan ko….Kita ko sa mga mata niya ang lungkot.

“Si..sino k..ka?”,tanong ko.
“I’m your sister ….I am Aleah,Alexa”,sabi niya.

Natigilan ako sa sinabi niya.Kapatid ko siya?Aleah? Ramdam ko ang pagbilis ng tibok ng puso ko sa pangalang iyon.Alexa?Alexa ang pangalan ko?Bakit parang pakiramdam ko ay akin ang pangalang
iyon?Naiiyak ako …nakikita ko din ang babae na umiiyak.

“I know,you cant remember me but baby girl …I am your sister…I expected na hindi mo na ako maalala and yes, I know it but please believe me,I am your sister”,wala siyang tigil sa pag iyak.Nararamdaman ko ang pag bilis ng tibok ng puso ko kasabay ng paninikip ng dibdib ko at pag agos ng mga luha ko.Familiar siya sa akin,dapat ko bang siyang paniwalaan?

“Okay,I will not force you to remember me but I will prove you that I am your sister because I love you baby girl”,lungkot na sabi niya.Ang mga salita niya,lahat iyon familiar at ang paraan ng pagtawag niya
sa akin…..naguguluhan ako…

I saw the door opened,a female doctor entered.Lumapit siya sa akin and she checked me.Including my eyes,ears and even my head.Naluluha akong tumingin sa doctor na nanghihingi ng kasagutan.What happened to me?Bakit wala akong maalala?

Then the doctor started to speak that makes me cry more.

“As expected,she really lost her memory.As I said before,it is because her brain has damaged so much from the accident”.

Accident?Me?Nagtutubig ang mata ko at nakakapanginig.I need more answers.

“For now,I can’t promise that she will restore her memory.Because most of a case like this,the patient were not able to bring its memory back.The accident were too big.As of now,a pressure and a trauma was shown on her.It is normal for her to have that trauma because she can’t remember anything.She also feels pressured and depressed because she want to remember everything.She may also experience having a trouble in trusting people,so you should comfort her and always watch her.In that way,she’ll be fine.Let’s pray for her and comfort her”.

“Kailan po namin siya pwedeng iuwi Doctora”?,tanong ng babaeng nagpakilalang kapatid ko.

Kapatid ko nga ba siya?