🌾

Gönlümün çalı kuşu. Gönlümün çalı kuşu diyorum çünkü sen nadide bir kuş bende yol kenarında başına buyruk büyümüş bir çalıyım. Sıcak şehirlere göç ederken üstünde dinlediğin bir çalı olmak şu sıralar gönlümde kırıklık sebebi. Eskiden buna bile mutlu olur, çalı halimle çiçek açardım. Bugün  gönlümdeki sevgi yalın ayak koşuyor dikenli yolda. Ne bulmayı umuyor, neye koşuyor inan bilmiyorum. Korkum düşecek, kırılacak ve paramparça olmuş bir ayakla ortada kalacak olması. Sevgi bir araç misali  içimde sağa sola çarpmış şarampole uçmuş.  Şarampnel parçası tam sana saplanmış. Oluk oluk kan yerine sen akıyorsun içimden. Bu nasıl bir yok oluş kalp sızım, bu nasıl gidiş?  Bugün günlerden sensin. Yolum, yokuşum,  düzüm, tersim, varım, yoğum. Küçük bir ses çıkar kalbinden taa gelip gönlümü dikine kessin. Cümlenin anlam bulamadığı yazıda en anlamlı şey adın.  Adını zikretmek bir haykırış, bir yükseliş. Çay gibiyim, demledindikçe tadım acılaşıyor. 6 yıldır demlenmiş soğumuş, bir ara ısınmış, bir ara tekrar soğumuşum.  Varlığına armağan ettiğim varlığım  şimdi  yokluk içinde.  Sebebi sensin demek istemiyorum. Sen çoğu şeyin sebebisin. Kalmanın, gitmenin, ölmenin. Ölmek hep fiziksel midir ölüm kalım savaşım? Çünkü sen gülünce ben hep ölüyorum, o zaman çoktan toprak olmuştum değil mi? Ama sen beni fiziksel olarak da toprak altına sokmuş insansın. Ben defalarca vuruldum. Sonuncu seferde tam on iki yerimden vurdun beni.  İnsan gözünden, gönlünden, dilinden, kulağından, elinden, ayağından vurulur mu? Sen beni daha nicesinden vurdun. Gözümü görmeyeyim diye vurdun,  gönlümü öleyim diye, dilimi söylemeyeyim diye, kulağımı sesinden mahrum kalayım diye, elimi yazma, ayağımı gelme diye vurdun sen.  Peki ya kendini niye vurdun sızım? İnsan kendini vurmamalı, insan bir gönülde serçe gibidir bazen. Ağlasa ölür misali.   Gönlümün çalı kuşu, serçe miydi benim gönlüm acaba ağladığım zaman öldü çünkü."

280520 anısına,

Bazen bir bakış bir yok oluş hikayesidir.