Yaramaz

Göt herif!

"Burası dingonun ahırı gibi mi duruyor ordan bakınca!"

"Efendim..."

"Başlatma efendine! Nerde kaldın bu saate kadar!"

"Karım hast..."

"Karım da karım... Yetti ama bir kanserdir tutturmuşsun. Bir daha karım kelimesi duymayacağım senden, siktirtme karını! Bir kez daha olmayacak anladın mı beni, bu son!"

"Tamam efendim."

"Şimdi tüm dosyaları bitirip bana getireceksin 1 saatin var. Hemen!"

"Peki efendim başlıyorum."

Hayır sakin kalmalıyım. Sakin...

Sıçarım böyle işe!

"Sen kim oluyorsun lan it!"
Kendimi tutamamıştım yine. Banane en fazla ne yapabilirdi ki zaten. İşten mi kovardı, kovsun zaten daha fazla burada kalırsam sonum akıl hastanesi falan olurdu herhalde.

"Elfin?"

"Evet efendim, Elfin!"
Efendim kelimesinin üstüne basa basa söylemiştim.

Her defasında aynı şey oluyordu. İnsanlara ağzına gelen her şeyi saydırıyor kimse sesini çıkarmıyordu.

Heleki bu amcanın karısı mide kanseriydi. Amcaya kızamıyordum, paraya ihtiyacı vardı. Buradaki herkes gibi... Şikayet etseler olmazdı çünkü sonunda işsiz kalma ihtimalleri vardı. Hele ki İstanbul gibi bir şehirde para aslanın ağzındaydı resmen.

Karısının ilaçları gururdan daha önemliydi Hasan amca için ama benim öyle bir derdim yoktu. En fazla evimde aç yatar kalkardım, elektriğimi suyumu falan keserlerdi.

Önüne geldiğimde bana dik dik bakıyordu.

"Az önceki kelimeleri söylemedin sayacağım Elfin ve sen de kaldığın yerden işine devam edeceksin. "

Nooolduuu Tufan beyimiz en yetenekli proje mimarını kaybetmekten, o boktan gururu yüzünden kaybetmekten mi korktu?

"Yooo." Dedim duruşumu düzelterek.

"Ne?"

"Sen! Hiçkimseye! Böyle! DAVRANAMAZSIN! Anlıyor musun? Davranamazsın! Bu insanlar bir koyun sürüsü değil! Sen de bekçi köpeği değilsin. O adamın karası hasta lan Has- ta! Anlaman için ne yapmamaız gerekiyor gerçekten bilmiyorum ama sen bu akılla daha fazla yaşayamazsın o kesin. Şeyy beyninizi kullanmadan yaşamak zor olmalı sanırım. Nasıl bu yaşa geldiniz? Aaa doğru baba parası... "

"Elfin!"

"Ne Elfin, Elfin! Sıçmışım Elfin' e! O siktiğim beynini çalıştır da biraz buradaki herkesin de birer birey olduğunu anla artık. Paran mı var? Şu aşağıda her gün küfür ettiğin şey var ya hah işte onun kadar değeri yok o boktan paranın! Adam değilsin lan adam!"

Şirketin önündeki köpek pisliği neden her gün oluyor diye küfür ederdi*

"Bu şekilde konuşmaya devam edersen Hakan gibi olur sonun! Sana bir şans daha veriyorum. Derhal yerine git!"

Hakan da dayanamayıp geçenlerde bu ite çıkışmıştı ve sonuçç...
Kovulmuştu.

"Bu insanların para getirmeleri gerekler var bu yüzden bu boktan yerde çalışmaya razı hepsi. Ama bil bakalım para kimin umurunda değil? Ama bil bakalım kim bu boktan şirkette daha fazla kalmak istemiyor? Aaaa ben! Beni kovmakla mı tehdit ediyorsun Hakan gibi?"

"Güvenlik! Derhal bunu kapıya atın!" Bana döndü ve devam etti.
"Tazminatın da umurunda değildir o zaman?"

O sırada bir adam kolumu tutmuş çekiştirmeye başlamıştı bile beni. Ben ise yerimde tepiniyordum.

"Senin parana mı kaldım lan ben! Göt herif!"

O sırada yanımdaki vazoyu alıp ona fırlatırken güvenlik elimi kırmış ve vazo yere düşmüştü. Dengemi kaybetmem ve salak güvenliğin beni tutamaması üzerine en son gördüğüm, yüzü sinirden kıpkırmızı kesilmiş Tufan itiydi.