VALİNİN OĞLU (TAMAMLANDI)

4. Bölüm

Veysel gelen teklifle sinirlense mi gülse mi bilemedi. Bu işleri yapanlar çoktu lakın kızı ancak üç yaşlarında idi.

“Beyhan Beyim! Kızım daha konuşmayı yeni söktü. Ne sözü ne evliliği!”

“Yanlış anlama Veysel. Kızın büyüsün oğlum büyüsün öyle başgöz edelim diyorum. Etrafın hali belli. Şu vakitte bile gözümün önünden ayırasım gelmez kızını. İlerde kötü ellere gitsin istemem. Evlendikten sonra kimsenin gücü yetmez Kocasının yanından almaya. Oğlum şu yaşında merttir, delikanlıdır. Kimsenin hakkını yemez, yedirmez. Senin de gözün arkada kalmaz. Daha çok vakit var lakin 13 ünü geçince köylünün gözü durmaz. Sözlü dersin savuşturursun.”

Bir yandan doğru söylüyordu Vali Bey. Veysel bunu kabul etmek zorunda kaldı. Kızı çok güzeldi, Nazlıydı. Bıcır bıcır konuşur tüm gözleri çekerdi. Bir de konuşurken elleri ayakları rahat durmaz kafasını sağa sola yatırır gülerek herkesi hayran bırakırdı kendine. Bir de köydeki ayyaş tiplilerin oğulları geldi aklına. Kendileri neydi ki oğulları ne olurdu.

Kafasını kaldırdı baktı Vali Beye. Sonra salladı aşağı yukarı. Onayladı kızını vermeyi. Daha çok vakit var diye sevinirdi adam. Elinden gelse hiç evlendirmez dizinin dibinden ayırmazdı. Lakin köydeki adamları bilirdi. 15 indeki kızlara bile sulanır laf atarlardı. Sorsan onlardan ahlaklısı da yoktu.

“20 yaşına kadar vermem kimselere. Yanımda durur.”

Vali Bey 20 yaşı geçkin bulsa da tamam dedi Veysel’e. Adam kızına tüm varlığını adamıştı bir kere. Sonra şüphe duydu kendine. Oğlunu bu kadar sevmiş, saymış mıydı kendisi. Kucağına oturtup saçlarını okşamış içten bir şekilde oğlum demiş miydi. Karısını çok sever hürmet gösterirdi Vali Bey. Lakin oğluna aynı sevgiyi göstermediğini anlayınca içine bir acı oturuverdi.

.....

“Hanım. Vali Bey Nazlıyı gelin istedi oğluna. Dedi ki köydeki adamlara güven olmaz. Benim himaye de güvende durur. Çok sevmiş Nazlımızı.”

Saime göz yaşlarını tutamadı bu haberle. Bugün daha nasıl yüreğine indiren haberler alacaktı.

“Daha çok küçük nazlımız. Nasıl ister?”

“20 sini geçmeden vermem dedim. Tamam dedi. Köyde soran olursa sözlüsü var dersiniz dedi.”

“20 mi. Eyidir Bey. Yoksa yirmisine kadar evde tutamayız bile... Beyim sana bir haberim var.”

Saime yanakları kızararak başını eğdi. Onun halini gören Veysel yatakta oturdu karısını da kaldırdı. Bu hali iyi bilirdi. Ona bir müjde daha verecekti kesin. Çenesinden tutup kaldırdı karısının yüzünü gülerek.

“Söyle Saime’m. Hayırlı haberdir İnşallah.”

Saimenin kısık sesini duydu sonra.

“Ben gebeyim beyim.”

Veysel gülmesini bastırmak için dudaklarını sıktı. Karısını yatağın içinde kendine çekti sarıldı sımsıkı.

“Şükürler olsun. İnşallah kucağımıza da alacağız hanım. Şükürler olsun.”

İkisi de mutlu bir şekilde konuşa cilveleşe biraz da hüzünle uykuya daldılar.

......

“Anne karnında niye yastık var. Kocaman olmuş böyle.”

“Yastık değil o cicim. Senden bir tane daha olacak.”

Nazlı küçük burnunu dikti havaya.
“Hıh! Benden bir daha olmaz bi kere.”
......