ÜVEY KARDEŞİM

5. Bölüm

ÜVEY KARDEŞİM

5. Bölüm

Bölümler düzenlenme aşamasında. Okumamanız tavsiye edilir.

Multimedya da Selin var.♥️

***

"Ne istiyorsun?" dedim. Bir andan çantamdan getirdiğim birkaç şeyi çıkarıyordum.

"Sana buraya evin kuralları olduğunu söylemeye geldim." dedi ciddi bir suratla.

Hah! Bende ne zaman gelecek diye bekliyordum.
İşimi bırakıp elimi belime koydum. "Neymiş o kurallar?"

"Eve arkadaşlarım geldiğinde veya parti ve benzeri olaylar olduğunda odandan çıkmayacaksın. Beni şu halinle rezil etmeni istemiyorum ve bu arada sevgilimden de uzak dur." dedi. İşte şimdi sınırı aşmıştı.

"Birincisi istediğim zaman odamdan çıkarım bu seni ilgilendirmez. İkincisi sevgilinin umrumda olduğunu nerden çıkardın?"

"Odandan çıkarsan olacaklardan ben sorumlu değilim."

"Mert boş yapma ya... Gerçekten senin saçmalıklarını dinleyeceğimimi zannediyorsun?" deyince bir süre bana baktıktan sonra cevap vermeden odadan çıktı.

Dans sahnesinde yaptığı o şeyler aklıma gelince ondan iğreniyordum. Keşke annem Suat amcayla tanışmasalardı da ben de onunla tanışmış olmasaydım.

Işığı kapatıp kendimi direk yatağa attım. Mert 9. sınıfta, sınıfta kaldığı için şu an 12 ye geçmişti. Bende 11. sınıfa geçmiştim. Yaz tatilinin bitmesine daha 1 ay vardı. Okulun başlaması için can atıyordum.

***

Mert'in sesiyle uyandım.

"Hazırlan, babamla annen bizi kahvaltıya bekliyor." dedi hızlıca. Odama kapıyı çalmadan girmesine sinirlensemde sadece dişlerimi sıkmakla yetindim.

"Tamam." dedim yarım ağızla.

"Hızlı ol." dedi ve odadan çıktı. Beni sinir falan etmeye falan çalışıyordu herhalde. Ayrıca dünkü hallerinden sonra hiçbir şey olmamış gibi davranıyordu.

Cidden garipti.

Altıma, dizimde biten şort geçirip, üstüme de gri bluz giyindim. Aynaya baktığımda şişmiş gözlerimle, dağınık saçlarımla mükemmel görünüyordum(!)

Bana, şu halinden utanıyorum dediği için daha iyi olmalıydım. Hem benim utanılacak neyim vardı?

Banyoya gidip hemen yüzümü yıkadım. Banyodan çıkarak merdivenlere geldiğimde aşağıdan kahkaha sesleri geliyordu. Anlaşılan araları iyiydi. Masada beni beklediklerini gördüm.

Masaya otururken Mert bana baktığı için rahatsızca kıpırdandım ve bende ona baktım. Dümdüz suratıma bakıyordu, hiçbir ifade yoktu.

Nasıl böyle bakabiliyordu? İfadesizce. Ne dünkü gibiydi, ne ilk günkü gibi. Gözlerimi ondan ayırıp annemlere yöneldim.

Patates kızartmasından biraz alarak tabağıma koydum. Yumurtamı da alıp yemeğe başlayacaktım ki Mert, "Tuzluğu verir misin? Kardeşim." dedi. Kardeşim kelimesini bastırarak söylemişti. Tuzluğun ona yakın olmasına rağmen benden istemişti. İnat yapıyordu biliyordum.

"Kendin al. Hem sana daha yakın." dedim. Annem ile Suat amca garip bir şekilde bizi süzüyordu.

"Ama ben senden istiyorum. Kardeşim." dedi. Ruh hastası olduğuna kalıbımı basabilirdim. Pes ederek tuzluğu uzattım. Alayla gülüyordu hala. Kaşlarımı çatarak arada ona bakarken o ise yine saçma sapan gülüyordu.