FALLING

NINETEEN

Mahigit dalawang oras ang nakalipas bago kami nakarating sa aming destinasyon.

Tiningnan ko ang lugar mula sa bintana. Wala akong ibang nakikita kundi puro mga kakahuyan lamang.

Isa-isa na silang nagsi-babaan ng bus at huli kami ni Ivan.

Nauna na siyang bumaba dahil sa may nililigpit pa ako.

As soon as I stepped out ay bigla nalang akong nadulas dahil sa basa pala ang aking natapakan.

Nagulat nalang ako nang sinalo ako ni Felix mula sa likuran.

Nagkatitigan kaming dalawa nang magka-lapit ang aming mga mukha.

“Be careful” he uttered and I hurriedly stood up.

Umalis naman siya sa aking harapan na parang walang nangyari.

Napalunok nalang ako at rinig na rinig ko ang malakas na tibok ng aking puso.

“Are you okay?” tanong ni Ivan nang makalapit sa akin.

Tinanguan ko lang siya bilang sagot at kinuha na ang aking mga kagamitan.

“Lakandula first year students, listen” bukambibig ni Mr. Torres, our coordinator.

Nabaling ang atensyon namin sa kanya.

“This is where we held our educational journey. This place is called Dakilang Kalikasan. This is a forest resort kaya I want you all to cooperate and control your behavior” anunsyo niya.

“I know we’re all here to enjoy and to have some fun but we’re also here para sa educational journey natin. We’re going to do some activities that can help our environment. Now, sasamahan tayo ni Mr. Acuba para sa aktibidad natin ngayon. Mr. Acuba is the owner of this resort kaya please be respectful and talk to him politely, is that clear?”

“Yes sir” sabay naming sagot.

“At this moment, I just want you all to rest and prepare your things. Enjoy and have fun”

Kumilos na kaming lahat at pumasok na sa resort.

The place was nice.

Ang relaxing niyang tingnan at nakaka-mangha yung view.

I’ve never been into a place like this before.

Nagtipon-tipon kaming lahat dito sa lounge area habang isa-isang binibigay yung mga susi para sa mga kwartong tutulugan namin.

Magka-sama kami ni Ivan sa isang kwarto at nang makuha niya na yung susi ay dumiretso na agad kami dun.

We entered the room at niligpit ang aming mga gamit.

Hindi naman masyadong marami yung inimpake namin dahil sa uuwi din naman kami bukas.

Habang tahimik akong nagli-ligpit ay bigla nalang pumasok sa aking isipan ‘yung nangyari kanina.

Kahit anong iwas ko sa kanya ay pilit pa rin siyang inila-lapit sakin.

Mas lalo tuloy akong na-guilty sa ginawa ko sa kanya.

“You okay?” pag-basag ni Ivan sa katahimikan.

“Yeah. Why?” sagot ko habang patuloy sa aking ginagawa.

“Nothing. I just thought na if you’re not comfortable sleeping with me, pwede naman akong lumipat sa ibang kwarto”

“No, you don’t need to. I’m fine sleeping with you. Tsaka it’s not like you’re a stranger to me” sagot ko at tipid siyang nginitian.

He did the same thing.

We both continued unpacking when someone knocked on the door.

Binuksan ko ang pintuan at nakita si Mr. Torres.