ÖZLENEN AŞK(Tamamlandı)

ÖZLENEN AŞK

— Özlenen müşteri geldi sıra senin...

— Teşekkürler Oğuz geliyorum hemen.

— Merhabalar nasıl yardımcı olabilirim acaba?...

— Kız arkadaşımın doğum günü, ona bir şeyler bakacağım...

— Nasıl bir şey bakmıştınız?...

— Aklımda bir şey yok bir hanım olarak siz fikir verebilirsiniz...

Sabah ilk müşteri, beni uğraştırmayacak, sakin mülayim, şanslı günümdeyim diye düşündüm. Ben Özlenen Şenyüz, üniversite son sınıf öğrencisiyim. 22 yaşındayım. Doğma büyüme İstanbulluyum ama üniversite sınavında İzmir tuttunca okumak için geldim. Dört senedir İzmirli oldum. Hayatımdan şikayetçi değilim, annemlerde yanımda olsaydı hayatımın en güzel dört senesiydi diyebilirdim.

Devlet okulunda okusam bile yurt ve başka masraflarım olduğu için aileme destek olmak adına, onların haberi olmaksızın, ünlü bir tekstil firmasının mağazasında, satış danışmanı olarak çalışıyorum.

Haftanın üç günü stajım, iki gün de sabahtan okulda dersim var. Okuldan çıkıp biraz ders çalışıp, yemeğimi yiyip, işe geliyorum. Genelde AVM kapanana kadar kalıyorum. Hafta sonları da öğleden sonra gelip, kapanışa kadar kalıyorum.

Ailem duysa çok üzülür ve ben onların üzülmesini asla istemem. Annem ve babam çocukları olsun çok istemişler ama bir türlü olmamış. Tüp bebek, aşılama falan derken, yaşları ilerlemiş. Bu saatten sonra bizim çocuğumuz olmaz dedikleri noktada ben dünyaya gelmişim. O yüzden adım Özlenen.

Ortalamaya göre uzun sayılabilecek bir boyum, muntazam yüz hatlarım var. Çocukluğumdan beri yemek yemeyi pek sevmediğim için kendimi bildim bileli hep zayıfım. Kilo aldığım zamanlarda bile zayıfım. Sadece yuvarlak yüz hatlarım daha da yuvarlaklaşıyor ve yanaklarım kocaman oluyor. Kilo aldığımı anlayanlar ancak buradan anlayabiliyor.

— Bir çanta olabilir mesela, bence hiçbir kadın şık ve güzel bir çantaya hayır demez, dedim gülümseyerek.

— Zevkinize güveniyorum, dedi. Ben de mağazaya ilk geldiği günden beri beğeniyle iç geçirdiğim, fiyatı benim maaşımın beş katı olan çantayı çıkardım raftan.

— Bu mudur?, diye sordu yeşil gözlerini, kahverengi gözlerime dikerek.

— Bence budur, dedim omuzlarımı kaldırarak.

— Size güveniyorum, dedi. Beraber kasaya geçtik. O ödemeyi yaparken, ben de çantayı kutuya koyup, güzel bir hediye paketi yaptım.

— İlginiz için teşekkürler Özlenen Hanım, dedi kibarca. Ben de;

— Her zaman bekleriz Yekta Bey, dedim çaktırmadan kredi kartından ismine bakmıştım. Müşteriye ismiyle hitap etmek, hem kibarlık hem de müşteriye güzel bir jestti. Satışı başarıyla tamamlamanın verdiği haklı gururla müdürüme "Çıkabilir miyim?", diye sordum. Bugün sınavım vardı ve ben geç kalmak istemiyordum. Sınavım olduğu için sabahtan gelmiştim.

— Çık tabii geç kalma, başarılar diliyorum, dedi gülümseyerek. Çok hoş, yakışıklı bir müdürümüz vardı, Asrın Bey. Öğrencileri birazcık kayırıyordu. Kendisi maddi imkansızlıklardan okuyamamış ama sonradan üniversitesiyi dışarıdan, çalışırken bitirmiş, bu arada da mesleğinde ilerlemiş, hayat görüşü oldukça geniş birisiydi.

— Teşekkürler Asrın Bey, hafta sonu görüşmek üzere, dedim ve eşyalarımı alıp, çıktım.

Ben durakta beklerken, önümden son model bir araba geçti, içinde Yekta Bey oturuyordu. Göz göze gelmemek adına başımı hemen telefonuma eğdim ve müzik açtım.