Chapter 18
Mahirap, ang hirap.
Bakit ganito kalupit ang tadhana sa akin?
Bakit pati ama ko ayaw akong maging masaya?
Two choices, two special person na alam kong mag papasaya sa akin.
At nakakalungkot isipin na isa sa kanila ay mawawala sa buhay ko.
Ang hirap mag disisyon? Sa dinamidaming choices na pwedeng ibigay sa akin. Bakit ang dalawang pinaka the best pa?
Mom is important and so as Rushed.
Nalilito ako kung sino ang pipiliin ko, si mommy ba na matagal ko ng inaasam na makita? O si Rushed Floresca na tanging tao na tumanggap kung ano ako. Ang tao na palaging nandyan sa tabi ko sa twing malungkot ako. Ang tanging tao na nag paramdam sa akin ng pag mamahal?
Isang araw na ang lumipas simula nung mag usap kami ni Daddy. At hanggang ngayon ay nahihirapan parin akong mag disisyon, matapos naming mag usap ni Daddy nung araw na yun ay agad akong tumakbo sa kwarto ko at doon ibinuhos ang luha na gustong kumawala sa aking mga mata.
I was so hurt. It was so unfair, kasi kahit saang anggulo man tingnan. My Dad choose to hurt me para maging masaya ang kapatid ko.
It was very unfair kasi My father manage to hurt me just for the sake of Shanes happiness. Bakit ganoon?
Bakit kaya niyang gawin lahat para mapasaya si Shane? Tapos ako, kahit one seconds man lang sa buhay ko ni di ko talaga naramdaman na mahal niya ako.
Why this life is so unfair?
I can understand that my father's love for Shane is superb, that he will do everything to make shanes happy, pero di ko akalaing aabot sa Punto na pati ako ay kailangang mag sakripisyo para sa kasiyahan ng anak niya.
Why is he like that? Si Shane lang ba ang anak niya?
Bakit hindi niya ako nakikita?
I was like an invisible child, that no matter how hard i try to please my father and make him see that I am also his child, na merong Augustine Rodilla na nag e-exist sa mundo.
Wala parin, walang gamit!
I was sitting on my bed leaning on the headboard, staring blankly at the ceiling.
Today is the day kung kailan ang tournament nila Rushed, at ngayon din ang araw mismo kung kailan ako mag d-disesyon. It's either i will stay away from Rushed and see my mom, or hindi ko nalang kikitain si mommy at mananatili ako sa tabi ni Rushed.
Wala akong ibang naramdaman ngayon kundi sakit at muhi. Nasasaktan ako dahil kailangan ko pang dumanas ng ganitong sitwasyon bago maging masaya. At the same namumuhi ako kasi ang dahilan kung bakit ako umiiyak at nag durusa ngayon ay ang aking ama.
It's hurt coz sacrificing my own happiness to make others happy.
Kailan kaya ako magiging masaya? Yung tipong hindi lang panandalian. Yung pang habang buhay sana.
"Ma'am Augustine may nag hahanap po sa inyo sa baba"
I was startled dahil sa biglang pag katok ng katulong. Napakurap kurap ako bago bumaling sa nakasarang pinto ng kwarto ko.
Matagal na pala akong nag mumuni
"Sino po?" Mahina at paos kong tanong.
Medyo gumagaral at tila barado pa ang lalamunan ko dahil sa pag iyak ko buong araw at gabi
"Si sir Rushed po ma'am" sambit ng katulong namin
Agad naman akong naalarma, mabilis akong tumalon pababa sa kama ko at dali-daling tumakbo patungo sa banyo para mang hilamos, hindi pwedeng makita ni Rushed ang dugyot kong mukha dahil sa tuyong luha na hinaluan ng tuyong sipon.
