Rêveuse: A Dreamer

Chapter 43

Akadia's POV

"You're going home, Doc?" The nurse in the front desk asked me. Napangiti naman ako. Ang welcoming talaga ng mga tao dito. I'd never felt na iba ako sa paraan ng pakikitungo nila sa akin.

"Yes. Why?"

"Nothing Doc. Take care!"

"Alright. Good bye." I waved my hand for the second time and went to parking lot where my car was.

Umuwi na rin agad ako para maabutan si Tita Rycie for dinner. She don't want wasting her time. For her, time is gold. Psh!

Nag-park agad ako sa parking lot ng bahay ni Tita bago pumasok sa loob. I put my black chanel bag near the sofa and walk to the dining area kung saan ko naabutan si Tita na may ginagawa sa kaniyang laptop.

"I thought we're going out for a dinner. Why are you working?" Nakataas kilay kong tanong sa kaniya na ikinangisi niya.

"Oh honey, I'm sorry. I need an update for our business. We need models to promote our brands. It's not enough."

"What? Akala ko ba nakahanap na kayo? And you said that it's already settled. Shoot nalang ang kulang."

"Yes. Actually I'm going to the studio right now and you need to come with me."

"What? No way. Tapos na ako diyan Tita Rycie." Nakangiwi kong sagot. Gagawin niya na naman akong model nila.

"Please? Since you're going home naman na. It's a gift honey. Please? Just accept it."

"You're coming with me tita. Remember?"

"That's a no no honey! I told you. I'm not coming back." Nakanguso niyang sabi na ikinabuntong hininga ko.

"Fine. Just give me a minute."

"Alright! I'll wait for you!" Excited niyang sabi at bumalik sa ginagawa.

Kinuha ko naman ang bag ko sa living room at umakyat na sa kwarto ko para makapagpalit. I looked at my self in front of the mirror. My hair is a bit messy so I decided to tie it into a bun. It looks perfect. Now I just need to change my clothes.

Habang nagsusuot ako ng heels ko ay naalala ko na naman yung napag-usapan namin ni Tita Rycie kung bakit ayaw na niya bumalik sa Pilipinas. At kung bakit wala na siyang koneksiyon sa mga tao doon.

Yeah, everything has a reason. Nasa tao nalang talaga kung paano nila iti-take yun.

FLASHBACK

Tuwang-tuwa ako dahil nakatanggap ako ng acceptance sa medical school na pinag-applyan ko para ipagpatuloy ko ang pagdo-doctor ko. Ilang months din akong nag-review para sa examination. Mabuti nalang talaga at hindi ako nahirapan na gumraduatw sa nursing.

Well, hindi ko naman akalain na sobrang priority pala talaga ng mga med courses.

Kinuha ko na ang laptop ko para sabihin kila Ate Neela ang aking pagpasa sa dream school ko dito sa Michigan. Ginagawa din naman akong model ni Tita sa business niya. Hindi ko akalain. Sa pamamagitan nun ay nakakatulong na rin ako sa bahay.

Ibinalita ko na kila Ate Neela ang bagay na yun. Tuwang-tuwa sila lalo na si Mama. Nagkakagulo pa si Yukki at Gab sa Laptop na bahagya kong ikinatawa. Si Papa ay hindi pa rin ako kinakausap hanggang ngayon. Hihintayin ko nalang siguro na kausapin niya ako.