Last days with you [ON-GOING]

CHAPTER 9

Nag ayos ako ng mga gamit ko para pumunta sa lamay ni Joyce.
Nalulungkot ako na nahihiya, nahihiya na baka pagtabuyan ako don. Dumaing ako ron di karamihan ang tao dahil medyo madilim na. Tapos busy pa yung parents about sa kaso kung sino nakabangga kay Joyce. Sana makita na siya.

Nakita ko si Hiro, Hanz, Hope at Sophia. Lumapit sa'kin si Hiro. Nakikita niyang nakahawak ako sa magkabilang balikat ko. Nilalamig na rin ako kasi kanina ang init lang rapos ang layo pa nang byahe namin.

"Suotin mo to"sinuot niya Jacket niya sa'kin.

Nag-pasalamat ako 'ron. Lumapit naman sa'kin ang lalakeng katabi ni Hope. Di ko siya kilala kaya di ko lamang pinansin ang paglapit niya.

"Coffee.. to warm you up?aya niya sa'kin.

"Who are you?" takang tanong ko.

Kinagulat naman ng mukha niya. Nakasalamin siya at disente ang datingan. Mukha malayo na ang narating niya. Napangisi nalang siya at pinagtimpla ako ng kape tsaka inabot sa akin yon.
Inabot ko naman at kaagad humigop.

"Sit down"utos niya.

Sinunod ko naman. Sino ba to? Family ba ni Joyce? Kuya or relatives? Ano relasyon niya kay Joyce.

"It's me Heff"sambit niya.

Siya pala yon. Jeez.... Ang dami kasing dumadating sa buhay ko na hindi ko pa kilala hays!

"Heff"tumango tango lang ako.

Tahimik lang ako nakaupo, walang kibo. Si Hope rin pansin ko di nagdadaldal at di ako kinakausap. Si Hiro busy kausap ang babae. Umiiyak iyak pa siya niyakap pa niya si Hiro. Napairap nalang ako sa nakita ko.

May lalake naman nagmamadali at bago lang din siya sa mata ko. Una siyang lumapit kay Hope. Tinatanong niya kung anong nangyare kay Hope. Nag-aalala siya. Hanggang sa maligaw mata niya sa'kin.

"Juls" tinawag niya ko. "Juls? Are you ok?"nag-alala niyang tanong.

Tumingin siya sa'kin ng deretso matapos niya kong yakapin.
Tinanggal ko jacket na nakasuot sa'kin nang makaramdam ng init. Tumayo ako para tanungin kumg sino siya.

"Excuse me I don't know who you are"usal ko.

Kagaya rin ni Heff at Hanz di ko sila kilala. Kaya naka-knunot ang noo niya.

"Ako to si Huan, di mo ba'ko namumukaan"sambit niya.

"Ah"tanging nai-usal ko lang.

"Alam kong kinakain ka ng lungkot kaya di mo ko makilala,You know that Joyce is the most precious gift to me"he started crying.

Siya ba ang boyfriend ni Joyce?

"Pero may Kin na humahadalang, Ang hirap lang sa'kin tanggapin yung mahal mo iba mahal"he stopped crying.

Tinapik niya ko sa balikat at pumunta sa kabao ni Joyce para tignan yon, saglita lang iyon kaya umupo siya sa tabi ni Hope. Hinihimas himas ni Hope likod ni Huan. Kung ganon ay kapatid rin nila siya.

Si Heff ay busy sa mga nagmemessage sa kaniya. Kitang kita ko iyon sa Ipad niya, about iyon sa trabaho niya. Hindi ko nalang pinansin iyon. Maya maya ay maraming dumating. Isa si Kyle ron. Anim sila.

Yung isa iyon lumapit kay Sophia niyakap siya nito,medyo kahawig kaya siguro kapatid niya ito. Narinig kong binaggit ni Hiro pangalan niya. Keniah.

Yung isa naman lumapit kay Heff. Nagbeso-beso pa sila. Izel pangalan non. Mukhang matalik silang magkaibigan at mukhang mabait siya.

Yung isa naman ay masungit ang pagmumukha,pero napakaamo ng ugali niya. Siya si barbie kausap niya rin si Hiro.

Yung lalake naman na pumunta agad sa kabao ni Joyce para tignan ito. Maluha luha siyang tinignan ito. Lumapit din siya sa'kin at niyakap ako.

"I'm sorry that I lied to your bestfriend,I- I really like her-- and I- I love her"kumawala siya sa pagkayakap sa akin.

Tinapik tapik ko lang siya at tipid na ngumiti. His name is Kin.

"Kin tara coffee"aya nitong si Hiro.

Yung isa naman lalake masyado tahimik. His name is Gabriel.

"Bro Gabriel coffee?" aya ni Hiro.

Parang squad sila dito dumating. Pinagmamasdan nila ako lahat. Alam kong kilala nila ako dahil kilalang kilala ako. Lumapit naman sa'kin si Kyle. He hugged me and cried.

He acted that I had nothing to worry about. I was so harsh to him but he still soft to me.

"Stop crying na"tinapik siya nung Barbie.

Barbie name niya.... Hindi yung doll.

Kumalas siya sa pagyakap ng mapagtanto na lumuluha na rin pala ako.

"Are you okay?" kinalbit naman ako nitong si Hiro.

Tumango lang ako at tsaka nagtimpla ng kape. Mag-isa lang ako sa table. Naisip ko muna magpakaisa kahit maraming tao asa paligid ko. Si Hipe na maingay na madaldal ay ngayo'y tahimik na at walang kibo.

Paubo ubo lang dahil palamig ng palamig ang paglalim ng gabi. Feel ko tuloy wala akong lugar dito ngayon. Lahat sila mahinahon na at nagkwekwentuhan. Habang ako mag-isa lang rito nilalamig pa.

I realized that oo nga pala no one knows me,about me. How can I trust people? How! In this damn life? Paano??? Tumayo ako sa kinauupuan ko at kinuha nag susi ng kotse ko mula sa purse na dala ko.

Bago pa ako makapasok sa loob ng kotse ay may pumigil sa'kin.

"Ano ba!?"nilingin ko mung sino iyon. Si Hiro.

"San ka pupunta?tanong niya nakahawak pa rin sa braso ko.

"Let go off me,wala kang pake!" pag-pumiglas ko.

"Malalim na ang gabi, you should stay here tara turo ko sayo,tsaka you look sleepy"He scolded me.

"Ayoko mag-stay dito,bakit mo ba'ko sinundan masaya ka naman andon ah!"singhal ko.

"I'll come with you oky? To make sure you will arrive safely"He sounds so concerned.

Ayoko sa bahay, ewan ko nga san ako pupunta eh. Trip ko lang umalis. Nakakayamot na rin kasi eh.

"Your place"biglang imik.

Naisip ko lang,wlaa naman siguro mangyayaring masama noh?

"Okay"He replied.

_______________________________________________________________________