Kabanata 14

8.4K 120 8
                                    

Kabanata 14

Starting point




"Come on Vi, sumama ka na sa amin please? Lagi ka na lang nakakulong diyan sa kwarto mo hay nako. Tara na birthday naman ng aking kapatid sigurado akong papayagan ka na niyan ng kuya mo dahil kilala niya naman ako" sagot ng aking katawagan sa telepono. Nakahiga ako sa aking kama while listening to Rosie rants. Umagang umaga siya agad ang bubungad sa akin. I rubbed my eyes to cast away the sleepiness. It's saturday at akala ko makakapahinga ako ngayon from school ngunit hindi pala.



I'm not fun of going out. Ang gusto mo lamang ay dito sa lang ako sa kwarto doing stuffs that I want like reading and watching. Ayaw ko sa mga masyadong magalaw na bagay at ayaw ko din sa mga mataong tao. I always decline the invitation of my friends to hang out dahil tinatamad akong lumabas ng kwarto. Dahil nga mailap ako, si Rosie lang ang nakapagtiis sa akin always bothering me to hang out. Bestfriend ko na ito simula pa lang ng elementarya. Ngayong nasa panghuling taon na ako ng Junior high siya lang parin ang nakakatagal sa akin.



"Rosie naman alam mo naming hindi ako mahilig pumunta ng mg party dahil ayaw ko sa maraming tao" I politely say to her. Pero hindi pa rin niya ako tinantanan.



"Come on minsan lang magbirthday ang kapatid ko hindi mo pa mapuntahan. Magagalit yun at iiyak dahil di ka pumunta sa espesyal niyang araw" She tried to guilt trip me dahil alam niyang close ako sa kapatid niyang 6 years old. I imagine his eyes crying ang cheeks puffing dahil hindi ako nakadalo sa kanya.



Dahil nga sa guilt ay wala akong maggawa kundi ay pumunta. Narinig ko ang masayang sigaw ni Rosie sa kabilang linya. I told her that I'll get ready at binaba na ang tawag. Nagsuot lang ako ng simple purple dress at purple ding doll shoes. Sinuklay ko ang mahaba pero wavy kung buhok at nagpulbos lang. I don't want to wear something in my face much dahil di ako kumportable.



Pagkatapos kong mag ayos ay lumabas na ako ng aking silid. Tamang tama ay may dumaan na kasambahay kaya nakapagtanong ako kung nandito ba si kuya sa bahay. Minsan kasi ay dinadala niya ang kanyang trabaho dito sa bahay pero sa kumpanya pa rin ito naglalagi. Sasagot na sana ang kasambahay ng biglang may tumonog na sasakyan sa garahe. Dagli dagli akong bumaba ng hagdan para maabutan ko pa si kuya. Sa pagmamadali ko ay may nabungo akong malaking tao.




Sa sobrang lakas ng impact ay na out of balance ako. I thought I'm gonna fall and just close my eyes and wait for the pain ngunit hindi ito dumating bagkus isang mainit na kamay ang yumakap sa aking bewang preventing me to fall. I feel the breath of that person on my neck na para bang inaamoy niya ako.



I slowly open my eyes at nakita kong nakatitig ito sa akin. We were so close na kulang na lang ay mahahalikan niya ako. Ilang minuto din siyang mataimtim na nakatitig sa akin while still holding me closely to him.



His big, very big person. Matikas ang pangagatawan. Malalaki din ang kanyang kamay at braso. Kung tatayo ito ng maayos baka di ako umabot sa kanyang dibdib. While staring closely, I saw how his jaw clench, his pointed noise and that eyes staring darkly at me. Na estatwa ako habang pinagmasmasdan siya. He chuckled while watching my reaction at biglang hinalikan ang aking leeg. Bigla akong natauhan at dali daling humiwalay sa kamay niyang nakayakap sa aking bewang.



I struggle for a bit halatang sinasadyang hindi ako papakawalan. Dahil sa kilos ko para makawala nahulog ang kaliwang strap ng dress ko. I blushed at aayusin na sana ng bigla itong yumuko at hinalikan ang parte ng aking dibdib na lumitaw kunti sa pagkakahulog ng strap. Dinilaan niya pa ito.Kumabog bigla ang aking puso at hindi ako makagalaw dahil sa bigla. He look at me intently at siya na ang nagbalik sa strap ng aking dress. At sa wakas ay pinakawalan niya na ako.




Tulala pa din ako sa kanyang ginawa at natauhan lang ng narinig ko ang boses ng aking kuya sa labas kaya walag pasubali ay tumakbo ako palabas, trying very hard to escape the man. Hindi na ako lumingon at hinawakan na lang ang parte ng dibdib kung saan niya hinalikan at dinilaan. Naiiyak ako at uminit ang aking pisngi ng maramdaman kung basa ito ng kaunti.



Habang tumatakbo papalayo, doon na pala ang simula ng lahat na makakapagbago ng mapaya kong buhay.




********

Happy Reading :)

XOXO
Grim Reaper

His PossessionWhere stories live. Discover now