when the rain falls (hiatus)

O7

amy

At work today, I brought along the rose that Mark gave to me yesterday. Naisipan ko lang idisplay sa desk ko. I put it in a small vase and admired it for a while. Di ko akalain na sasabihin ni Mrs. Nelly kay Mark na paborito kong bulaklak to. And how thoughtful of him to give me this just because Mrs. Nelly mentioned it to him.

Namalayan ko nalang na napangiti ako habang tinitignan yung rose. Maya-maya narinig kong nagsalita si Shiela sa tabi ko.

"Ooh, kanino galing yan? Kay Doyoung?"

Mapang-asar nyang tanong. Kaagad ako napailing.

"No. Galing sya sa...kaibigan ko."

Sabi ko. Tama. I just agreed to be friends with him. Tumango-tango naman si Shiela at pinagmasdan rin iyon.

"Sinong kaibigan, huh?"

"Alam mo ang dami mong tanong."

"Luh? Dalawa lang kaya!"

Pilosopo nyang sabi at binelatan ako na parang bata. I was ready to pinch her nose but she immediately moved away from me before I could do so. She then laughed and I just scoffed at her.

Lunch time came. Niyaya naman kami ng isa naming katrabaho kumain. We all agreed and were surprised when Doyoung joined.

"Sama ako."

Sabi nya at ngumiti. Natuwa naman yung iba. Napangiti naman ako at napatingin sa kanya. Pero bigla naman umiwas ng tingin sa akin si Doyoung at naglakad na kasama yung mga iba namin katrabaho. It suddenly bothered me a little. But I just let it slide.

Nagpunta kami sa isang kainan. We were all seated in a rectangular table. Dahil na rin nirequest nilang pagdikit-dikitin yung lamesa para sama-sama kaming lahat. Magkatabi kami ni Shiela and Doyoung was at the far end. Medyo malayo sa amin. Saglit ko sya pinagmasdan habang masaya syang nakikipag-usap sa iba. I don't know why I feel like he's avoiding me. O baka ako lang nag-iisip na iniiwasan nya ako.

I just sighed and decided what to order. Ng makapagorder na kaming lahat ay bigla nilang napag-usapan yung event na gaganapin sa province. Tahimik lang akong nakikinig sa kanila. I kept looking at Doyoung pero hindi sya napapatingin sa gawi ko. Parang pakiramdam ko sinasadya nya. I can sense that he's really avoiding me. Pero, bakit kaya?

"Doyoung, kelan pala alis mo?"

Tanong nung isa namin katrabaho. Napangiti naman si Doyoung. Hindi pa din napapatingin sa gawi ko.

"Next week na."

Sabi nya at lahat naman ay napa "oh". They began cheering and rooting for him. All of them, except me. I just stayed silent in my seat as I look at him. Parang iniiwasan nyang wag tumingin sa akin. May nagawa ba ako? Naisipan kong tanungin nalang sya mamaya. Dumating na ang mga pagkain na inorder namin at sinimulan na kumain.

Ng matapos na kami ay bumalik na agad kami. Nauna ng bumalik sila Shiela sa desk nila. Kaagad ako sumunod kay Doyoung at tinawag sya bago pa sya makapasok sa opisina nya.

"Doyoung!"

Natigilan naman si Doyoung at napatingin sa akin. He gave me a small smile.

"Bakit?"

Tanong nya. I looked at him as I fiddled with my fingers.

"Um, galit ka ba sa akin?"

Pagkatanong ko nun ay bigla naman sya natawa ng marahan.

"Bakit naman ako magagalit sayo?"

"Wala lang. Napansin ko lang kasi kanina, parang iniiwasan mo ako..."