Kian's Dream Chance (Self-published)

Epilogue

EPILOGUE

"KIAN."

Maluwag na napangiti na lang si DC nang may mga kamay na tumakip sa kanyang mga mata. Bahagya pa siyang natatawa dahil kabisado na niya nag amoy ng nobyo kaya hindi na uubra ang ganoong gimik nito sa kanya. But, nevertheless, kinilig pa rin siya sa gesture nito. He was always sweet.

Simula noong araw na nagkaayos sila at nag-propose ito sa kanya ng kasal ay mas naging malambing pa si Kian sa normal na paglalambing nito. His surprises for her was endless like he was constantly reminding her of the things he could and would do for her.

Just like his biggest surprise when she found out who he really was.

Mas lumawak ang ngiti ni DC. Who would have thought?

"You got it right, baby," iniikot siya nito hanggang sa nakayakap na ito sa kanya. Sinilip niya ang gwapong mukha nito at napangisi sa sobrang luwag ng ngiti nito. He was radiating with unusual happiness and excitement.

"You look so happy, Sir,” pagsasatinig niya ng kanyang naiisip. Hinaplos niya ang pisngi nito which he responded by kissing the back of her hand.

"Guess why," he teased. Tinaasan lang niya ito ng kilay pero hindi siya nagsalita. Something was odd with this guy whom she loved so much. "C'mon, baby, take a guess."

She shook her head. Lalong tumaas ang kilay niya kahit pa ng laruin nito ang ilang hibla ng kanyang buhok na bumagsak sa harap ng kanyang mukha. He was smiling down at me that she couldn’t do anything but roll her eyes.

"Oh, sige nga. Hmm, siguro kasi nakita mo ako?" tudyo niya rito na ikinahalakhak nito. Pinanlakihan niya ito ng mga mata bagaman nakisabay na rin siya sa tawa nito.

"You're getting conceited everytime we see each other, baby," iningusan niya ito. Kian pinched her nose then kissed it. "Hindi po iyon, yun. Guess deeper, baby. Please?"

"Hindi ka excited na makita ako?" sinamaan niya ito ng tingin. Tumawa na naman ito na ikinaasar niya. "Nakakainis ka! Ano nga kasi ‘yun?"

"Baby, lagi akong excited na makita ka,” he kissed the knot on her forehead, that happy smile still plastered on his face. “Kung papipiliin ako between sleeping and being forever awake, I’ll definitely chose the latter so I can see you for the rest of our lives.”

Inismiran niya ito bago bahagyang tinulak. Pinigilan niya nag pagsilay ng ngiti sa kanyang mga labi sa sinabi nito. Gee, could this man be any cheesier?

"Eh bakit ka nga excited?" tanong na lamang niya habang humahalukipkip.

"Professor na ako," he beamed.

"Oh, iyon naman pala – what?!"

Humalakhak na naman ito at pinisil ang pisngi niya. "You heard it right, DC. Professor na ako." proud na deklara nito na ikinairit  niya. He told her how he accidently bumped with his old college professor. Inalok daw ito ng matanda na magturo ng ilang Math subjects sa alma matter nito dahil kailangan daw niyon ng mga bata pero skilled instructors.

"Ang galing-galing mo talaga! Manang-mana ka sa akin!" puri niya rito bago ito bingyan ng matunog na halik sa mga labi. “When will you start?”

"Soon, I guess. Magaling ako eh," smug na sambit nito na ikinahagikgik niya.

"Seriously, ganito na talaga sila magpayabangan?"

Napatingin siya sa pinto at nakita na nakatayo doon si Brent. He was grinning from ear to ear and she noticed the luggage bag he hand on one hand.

"Oh, my gosh! Brent!" tumakbo siya palapit dito at niyakap ito. "OMG! Akala ko ba uuwi ka lang kapag may wedding date na kami ni Kian? Bakit ka nandito?"