Gerçekle Hayal Arası

3

Poşetleri yerleştirdikten sonra akşam yemeğini hazırladım ve annemle birlikte sofraya oturduk.Yemekte anneme tekrardan ne olduğunu soracaktım ki sofradan kalkıp gitti.Ben yine üzerine gitmedim.Ben de sofrayı toparladıktan ve bulaşıkları hallettikten sonra dişlerimi fırçalayıp yattım. Gece sessizce annemi uyandırmamak için

parmak uçlarıma basarak su içmek üzere mutfağa gidiyordum ki annemin salonda televizyonun önündeki koltukta oturmuş boş boş açık olmayan televizyona bakarken bulmuştum. Bu çok garibime gitmişti.Aldırış etmeden mutfağa gittiğimde masanın üzerinde kanlı bir meyve bıçağı vardı bir anlığına korktum ve suyumu içip annemin yanına gittiğimde annem sol bileğini tutmuş şekilde hala kapalı televizyona

bakıyordu. Onun bu hallerini anlamış değildim.Annemin yanına oturup" Hatice teyzeyle mi tartıştınız ?"diye sorduğumda bana doğru dönüp dolu gözleriyle ,keşke öyle olsaydı dercesine baktığında başka bir şey olduğunu anlamıştım.Bileğine baktığımda hala kanıyordu.Hemen kalkıp banyodaki ilk yardım dolabından birkaç tane gazlı bezle tentürdiyot alıp annemin yanına geri döndüğümde annemin salonda olmadığını gördüm ve hızlı adımlarla

mutfağa gittiğimde orada olmadığını görünce hemen odasına koştum ve yatağında uzandığını fark ettim. Bileğine pansuman yapıp gazlı bezlerle sardıktan sonra odadan çıktıktan sonra mutfağa gidip üzerinde annemin kanı olan bıçağı çöpe attıktan sonra odama gittim ve yatağımda uzun uzun düşünürken uyuyup kalmıştım.Sabah kalktığımda ilk işim annemi kontrol etmekti.Hala uyanmamıştı.Belliydi ki gece geç uyumuştu.Annemi üzmeden önce ilaçlarımı

almak için ve üzerimi değiştirmek için odama gittim.Üzerimi değiştirdikten ve ilaçlarımı aldıktan sonra odadan çıktığımda banyodan gelen sesle irkildim ve hemen banyoya gittim.Meğerse annemin yüzünü yıkarken yanlışlıkla düşürdüğü sabunluk muş. Derin bir nefes aldım ve anneme dönüp"Günaydın." dedikten sonra annem de bana buruk bir gülümsemeyle"Günaydın kızım."dediğinde annemin dün geceye göre daha iyi durumda olduğunu anladım ve kahvaltıyı hazırlamak üzere mutfağa gittim.

Mutfağa gittiğimde masanın üzerinde dün geceki annemin bileğini kestiği meyve bıçağının masanın üzerinde olduğunu gördüğümde bir an duraksadım ve bıçağı tekrar alıp çöpe attım."Galiba dün gece bıçağı çöpe attığımı sanıyordum o anlık attığımı zannedip annemin yanına koşmuştum."diyip pek fazla aldırış etmeden kahvaltıyı hazırlamaya başladım.Kahvaltımızı yaptıktan sonra annemin kesmiş olduğu bileğine pansuman yaptım.Anneme hastaneye gitmek için ısrar etmiştim ama nafile."Zaten sadece bıçak çok az kesti."deyip

hastaneye gitmek istemedi.Sonra bana Hatice teyzenin kafesine götürmem için ısrar etti ama ben de olmaz diyerek sözünü kestim.Kim bilir orada ne olmuştu ama hala annem oraya gitmek için ısrar ediyordu.Anneme neden ağladığını ve neden bileğini kesmeye çalıştığını anlamış değildim, o yüzden anneme tekrardan ne olduğunu sordum.Hala soruma cevap vermiyordu."Hatice teyzenle kavga ettik sen fazla aldırış etme kızım önemli bir şey değil zaten."diyerek geçiştirdi ama yalan söylüyordu bu anlaşılıyordu.Anneme işe geç kaldığımı söyleyerek hazırlanıp evden çıktım.

Annemin hala neden oraya gitmek istediğini anlamıyordum.Her gün oradaydı.Ama her gün bir gün bile gitmediği gün yoktu ,hafta sonları bile oradaydı.Kavga etmiş olamazlardı.Alış veriş merkezine vardığımda üzerimi değiştirdim ve hemen mağazalardan birine girip temizlemeye başladım.Orada benim ablam yerine koyduğum bir büyüğüm vardı.(Adı Damla)Benden fazla büyük olmamasına rağmen ben ona her zaman kendi biyolojik ablammış gibi görmüştüm."Günaydın abla"deyip işime devam ettim oda bana"Günaydın canım"diye karşılık verince küçük bir tebessümle karşılık verdim.

İş çıkışı tam eve gidecekken Emir tekrardan benim yanıma gelip "Bu gün olur mu?" diye sorduğunda ilk önce anlamamıştım.Sonra hatırladım ve bugün de yorgun olduğumu söyleyince üzülmüştü."Tamam.İyi akşamlar."diyerek asık suratıyla uzaklaştı.Arabaya bindiğimde annem beni aradı ve onu kafe den almamı istemişti.Anneme telefonda "Neden gittin ki oraya?"diye bağırarak telefonu yüzüne kapattım. Kafe ye gittiğimde kafe kapalıydı ama annem oradaydı.Annem arabaya bindiğinde" Hemen azarlama."dedi.Bende "Nasıl olacakta azarlamıyacak mışım?"dediğimde kafasını önüne eğdi.

Gözlerinin dolduğunu hissetmiştim.O anlık susmuştum.Öfkemle arabayı daha da hızlı sürmeye başlamıştım annem bir yandan yavaşla kızım ,kaza yapacağız diye bağırıyordu.Sesleri git gide daha kısalarak duymaya başlamıştım.Bir anda ani fren yaptım ve gözümden akan yaşlara engel olamadım.Annem bana gözlerindeki korkuyla bakıyordu.Biraz sakinleşince eve gittik.Bir şey demeden odama çıktım.Aradan bir saat geçmişti annem benim odama gelip yemeğe çağırmıştı.Bende ona aç olmadığımı söyledim.Annem odamdan çıkıp beş dakika sonra elinde bir tepsiyle gelmişti."Acıkınca yersin diye buraya masanın üzerine bırakıyorum."Annem odadan çıkınca

uyuya kalmışım.Uyandığımda hala geceydi.Acıkmış ve susamıştım.Annemin masamın üzerine koyduğu yemekleri yemek istemedim .Mutfağa gitmek için yataktan kalktığımda karşımda ortalama benim boylarım da ve suratında sadece gözleri olan , beyaz tenli siyah giyimli biri duruyordu.Uyku sersemliğindendir diye diyip gözlerimi kapatıp,tekrardan açtığımda gitmişti.Galiba zihnimin ve uyku sersemliğinin vermiş olduğu bir etkiydi.Ama yinede çok korkmuştum.Mutfağa inerken oturma odasının kapısının açık olduğunu gördüm ama pek fazla aldırış etmemiştim.Mutfakta karnımı doyurup,suyumu içtikten sonra tekrar odama çıkarken tekrar o beyaz tenli adamı oturma odasında gördüm.Cesaretimi toplayıp,derin bir nefes aldıktan sonra odaya bakmaya karar verdim.

İçeriye girdiğimde kimse yoktu.Tam dışarıya çıkacaktım ki odadaki sehpanın üzerinde annemin bileğini kesmeye çalıştığı bıçak duruyordu bir an duraksadım.Bir anda bağırdım ve odadan koşar adımlarla çıktım.Annem yanıma koşarak ve korkmuş bir şekilde geldi.Annem yanıma geldiğinde "Ne'oldu kızım? Neden bağırdın?" dediğinde odada beyaz bir adam gördüğümü ve sehpanın üzerinde annemin bileğini kesmeye çalıştığı bıçağı gördüğümü anneme anlattım.Annem odaya girdiğinde ne beyaz adamı,nede sehpanın üzerinde duran bir bıçak olmadığını söyledi.Oraya girmeye korkmuştum ama annem öyle söyledikten sonra kontrol için odaya korkarak tekrar girdiğimde sehpanın üzerindeki bıçak orada duruyordu.Korkarak anneme sehpanın üzerini işaret ettim.Annem orada hiç bir şey olmadığını söylemişti.

Kafamı yavaşça tekrar oraya doğru çevirdiğimde bıçak kaybolmuştu.Bir süre sonra annem beni sakinleştirince yatmam için odama götürdü,ona bu akşam onunla yatmak istediğimi söylediğimde yanıma yatacak iken kendi odamda uyumak istemediğimi söyledim.Birlikte annemin odasına yatmak için gittik.Annemin uyuyormuş taklidi yaptığını biliyordum.Rol yapma konusunda hiç iyi değildi.Bende sabaha kadar uyuyamamıştım.Sabaha karşı annemin uyuduğunu fark ettim.Bir kaç saat sonra kalkıp annemin kahvaltısını hazırlayıp işe gitmek için hazırlandım.Anneme işe gittiğimi belirten bir not yazdıktan sonra notu kahvaltı masasının üzerine bırakıp evden ayrıldım.Akşamki olanlardan sonra kahvaltı yapmadan işe gitmiştim.Neyse ki annem hala uyuyordu,yoksa kahvaltı yaptırmadan işe göndermezdi.Galiba beni hala küçük zannediyordu.Çocuklar annelerinin gözünde her zaman küçük kalırlar sözü bu durumlar içindi galiba.😊

Merhaba.Umarım bölümü beğenmişsinizdir. Düşüncelerinizi yorumlarda beklerim kendinize iyi bakın.❤❤