He

~4~

Τρίτη. Έχω ξυπνήσει από τις 7 και πάω από μαγαζί σε μαγαζί για να ολοκληρώσω τα ψώνια της εβδομάδας και τα πράγματα που χρειάζομαι για το σπίτι. 
Πήγα και πήρα ένα χαλί μιας και έρχεται χειμώνας και θα το χρειαστώ.

Κατά τις 9 χτυπάει το κινητό μου και τρέχω να το σηκώσω.

"Παρακαλώ;" ρωτάω στον άγνωστο αριθμό
"Ναι γεια. Σελήνη ο Νίκος Εσπερνάντο είμαι" μου λέει και αγχώνομαι μόνο στο άκουσμα του ονόματος του
"Γεια σας κύριε Εσπερνάντο. Τι κάνετε; Είχατε κανένα νέο;" μπαίνω στο θέμα όσο ποιο ευγενικά μπορώ
"Ναι. Του μίλησα και λέει πως θέλει να σε δει. Με ρώτησε αν μπορείς να είσαι σε μισή ώρα στην χθεσινή καφετέρια." μου λέει και παίρνω μια αγχωμένη ανάσα μέχρι τα πνευμόνια μου να μην αντέχουν άλλο οξυγόνο.
"Μάλιστα. Θα είμαι εκεί στις και μισή. Στο γνωστό τραπέζι;" ρωτάω απελευθερώνοντας την ανάσα μου καθώς μιλάω.
"Ναι. Ωραία. Τα λέμε Σελήνη" μου λέει και το κλείνω.

Το άγχος με καταβάλει! Γαμώτο έχω μόνο μισή ώρα!
Τρέχω και κάνω ένα ντους. Δεν θέλω να βρέξω τα μαλλιά μου για να είναι περιποιημένα μπροστά στον κύριο Εσπερνάντο και τον αδερφό του. Βγαίνω και βάζω γρήγορα τα κόκκινα δαντελωτά εσώρουχα μου με το ίδιο σουτιέν. 
Γλιστράω στο σκούρο κόκκινο επαγγελματικό μου φόρεμα και βάζω κάτι σκουλαρίκια που αγόρασα τις προάλλες με την Νάσια. Το φόρεμα είναι αρκετά στενό και τονίζει τις καμπύλες μου, κάνω ελαφριές μπούκλες τα μαλλιά μου και βάζω κάτι κοντά τακούνια. Παίρνω το κινητό, τα κλειδιά μου και το πορτοφόλι μου και τα τακτοποιώ στο τσαντάκι μου. 
Καλό ταξί και είμαι εκεί ένα λεπτό νωρίτερα από το ραντεβού.

Μόλις κατεβαίνω τους βλέπω να κάθονται. Άργησα; αγχώνομαι περισσότερο μέχρι να δω την ώρα και μισή. Τότε καταλαβαίνω πως είμαι στην ώρα μου.

"Γεια σας" λέω και χαμογελάω δίνοντας το χέρι μου για χειραψία. Βλέπω τον αδερφό του κύριου Εσπερνάντο κάτι να γράφει και ύστερα χαμογελάει. Κρυφοκοιτάζω και διακρίνω με ωραία καλλιγραφικά γράμματα 'Κατάλληλα ντυμένη και ακριβώς στην ώρα της' . Χαμογελάω από μέσα μου και κάθομαι απέναντι τους

"Γιώργος Εσπερνάντο" μου λέει και μου τεντώνει το χέρι του
"Σελήνη Λογέρη" απαντάω και χαμογελάμε. Ξαναγράφει κάτι σαν'Επαγγελματική χειραψία' Προσπαθώ να μην δείξω ότι το προσέχω και έτσι σταυρώνω απαλά τα πόδια μου κάτω από το τραπέζι
"Λοιπόν Γιώργο. Αυτή είναι η κοπέλα που σου έλεγα. Πιστεύω πως θα συνεργαστείτε αρκετά καλά" λέει ο αδερφός του. Το ελπίζω.
"Σελήνη είπατε;" με ρωτάει και γνέφω
"Μάλιστα" απαντάω αγχωμένα. Ελπίζω μόνο να μην φαίνεται το άγχος μου.
"Νομίζω πως πληροφορίθηκα ότι...σπουδάζετε;" ξανά ρωτάει λίγο μπερδεμένος
"Σωστά. Θα ξεκινήσω το πρώτο μου έτος" απαντάω και σταυρώνω τα χέρια μου πάνω στο τραπέζι
"Θα σας περνούσα για ποιο μεγάλη. Όχι μόνο εμφανισιακά. Αλλά και από τον τρόπο που εκφράζεστε, που εποικηνωνήτε, που ντύνεστε"  συνεχίζει
Δεν απάντησα. Γύρναγα στο μυαλό μου την πρόταση του και αναρωτιόμουν πια θα ήταν η σωστή απάντηση αλλά δεν μου αρχόταν καμία.
"Όπως και να 'χει!" συνεχίζει βγάζοντας με από την άβολη κατάσταση "Εγώ αυτό που επιθυμώ από εσάς είναι μια απλή γραμματειακή δουλειά. Βλέπετε. Ασχολούμαι με το εμπόριο. Αυτό που θα σας ζητούσα λοιπόν θα ήταν να απαντάτε στα τηλεφωνήματα μου και να καταγράφετε τις παραγγελίες κατόπιν να τις στέλνετε στους συναδέλφους σαν για να τις εκτελούν, και να μπορείτε να επικοινωνήσετε μέσο email με τους πελάτες. Τα ποιο λεπτομερειακά θέματα θα τα γνωρίσετε αφού κλείσουμε την θέση και τα λεφτά. Μπορείτε να υποστηρίξετε αυτήν την εργασία;" με ρωτάει στο τέλος
Είναι μια πολύ εύκολη δουλειά -από ότι ακούω. Βέβαια κάτι εύκολο έχει και τις δικές του δυσκολίες. Νομίζω είναι καλό, για αρχή.
"Συγγνώμη. Ίσως να είναι λίγο άσχετο αλλά μπορώ να μάθω που είναι η έδρα σας;" ρωτάω και αμέσως το μετανιώνω
"Καθόλου άσχετο. Αν επιθυμήσετε να δουλέψετε θα πρέπει να γνωρίζετε τον τόπο. Βρισκόμαστε περίπου τρία χιλιόμετρα από εδώ, στην οδό Πικάσου. Θα το δείτε. Γράφει με μεγάλα γράμματα Esper" μου λέει και γνέφω. Δεν την έχω ακουστά αλλά δεν πειράζει "Λοιπόν. Ενδιαφέρεστε να περάσετε την ερχόμενη Δευτέρα και να συζητήσουμε τα οικονομικά;" 
"Μάλιστα. Τι ώρα να περάσω;" απαντάω και βλέπω τον κύριο Νίκο Εσπερνάντο να χαμογελάει.
"Στην αρχή θα σας έχουμε Σάββατο, Δευτέρα, Πέμπτη και κατόπιν βλέπουμε. Καθώς γνωρίζω πως σπουδάζετε κι όλας θα σας έλεγα κατά τις έντεκα και μισή με τρις και μισή. Μαζί με τις επιπλέον μέρες θα προστεθούν και επιπλέον ώρες. Λοιπόν; Τι λέτε;" 
"Υπέροχα! Θα είμαι την Δευτέρα στην ώρα μου!" λέω και σηκώνομαι 
"Θαυμάσια!" σηκώνετε και αυτός. "Τα λέμε δεσποινίς Λογέρη" απαντάει και κάνουμε την τυπική χειραψία 
"Σας ευχαριστώ" λέω και γνέφει.