Zawgyi
"ကူကူေရ သားအေဖကို ထမင္းစားဖို႔သြားေခၚေပးအံုး......''
အဲ့ဒါေတြေၾကာင့္ Jung Kook အိမ္မျပန္ခ်င္တာလည္းပါသည္၊ ဧည့္ခန္းမွာထိုင္ဖို႔ျပင္ရံု႐ွိေသးတယ္ ထြက္ေပၚလာပါတဲ့ ေမြးသမိခင္ရဲ႕အသံ၊ ေမေမက သူအိမ္ျပန္တဲ့ရက္ေတြဆိုရင္ ဆယ္ႏွစ္ဆယ္လီ မခိုင္းရသမ်ွေတြကို အတိုးခ်ၿပီးခိုင္ဖို႔ျပင္ထားတယ္ထင္ရေလာက္ေအာင္ကို ပိစိေလးကအစအလႊတ္မေပးပဲခိုင္းတတ္သည္။
ကူကူေရ ေရခပ္ေပးပါအံုး...ကူကူေရ ပန္သီးေလးစိတ္ေပးပါအံုး....ကူကူေရ ဆံပင္ျဖဴႏႈတ္ေပးပါအံုးကအစ ခိုင္းခ်င္တာမ်ားကို ခ်မွတ္ထားတယ္ ထင္ရေအာင္အကြက္ေစ့လွသည္၊ ဒါေတာင္ဆံပင္ျဖဴႏႈတ္ေပးတဲ့ကိစၥကေနာက္ပိုင္း Jung Kook မ်က္လံုးသိပ္မေကာင္းဘူးေျပာထားလို႔ေလ်ွာ့သြားတာျဖစ္သည္။
"ကူကူေရ ထမင္းစားၿပီးရင္ ေမေမနဲ႔ေစ်းလိုက္ေပးအံုး....ဂင္ခ်ီလုပ္ဖို႔ မုန္ညင္းထုပ္သြားဝယ္ရမယ္......''
မလိုက္ခ်င္ဘူးေျပာလည္း ရမွာမဟုတ္တာေၾကာင့္ Jung Kook ေခါင္းသာညိတ္ျပလိုက္သည္၊ ထမင္းစားၿပီးေတာ့ ေမေမက ျခင္းတစ္ခုကို Jung Kook လက္ထဲကိုထည့္ၿပီး ပိုက္ဆံအိပ္ကို ခ်ိဳင္းၾကားညႇပ္ကာ ေစ်းသြားဖို႔ဦးတည္တယ္၊ Jung Kook ကေတာ့ အေနာက္ကေနကုပ္ကုပ္ကေလးပါလာတာပါပဲ။
"ကူကူ ဒီမွာၾကည့္စမ္း လိေမၼာ္သီးေတြခ်ိဳမယ္ပံုပဲ......လာ သားအေဖအတြက္ဝယ္သြားရေအာင္......''
လိေမၼာ္သီးေတြ႔ရင္ လိေမၼာသီးဝယ္တယ္၊ ပန္းသီးေတြ႔ရင္ ပန္းသီးဝယ္တယ္၊ အဆံုးသတ္က်ေတာ့ Jung Kook ဆြဲရတဲ့ျခင္းႀကီးကတျဖည္းျဖည့္ျပည့္လာတာပဲအဖက္တင္တယ္၊ ဘယ္သူ႔အတြက္လဲမေမးနဲ႔ ေသခ်ာေပါက္သူ႔ေယာက္်ားအတြက္ပဲ Jung Kook အတြက္မပါဘူး။
"ကူကူၾကည့္စမ္း စေတာ္ဘယ္ရီသီးေတြ လက္ဆတ္ေနေရာပဲ သားအေဖသိပ္ႀကိဳက္မွာ....နည္းနည္းေလာက္ဝယ္သြားရေအာင္.....''
"ေမေမ့!!....."
ေျပာစကားမဆံုးပါဘူး စေတာ္ဘယ္ရီသီးေတြ Jung Kook ျခင္းထဲေရာက္လာျပန္ပါတယ္။
"ေမေမေတာ္ၿပီေလဗ်ာ လာဝယ္တာ မုန္ညင္းထုပ္ေလ.....အခုက ေဖေဖ့အတြက္ဝယ္တာေတြနဲ႔ပဲ တစ္ျခင္းလံုးျပည့္ေနၿပီ......''
