პუზანელი ბიჭები (JIKOOK)

6. ლოკაცია

Jimin pov

გარეთ კაფეში კომფორტულად ვიჯექი და ჩემს საყვარელ ყავას ვსვამდი. სამი საათი მქონდა და მერე უეჭველი უკან დაბრუნება მომიწევდა ჩემი " აიდოლობის" გამო.

- უკაცრავად...ვიცი,რომ გაწუხებთ მაგრამ შეიძლება თქვენთან ერთად ფოტო გადავიღო? - პატარა გოგონას სუსტი ხმა გაისმა და მას შევხედე.

- დიახ, რათქმაუნდა- თბილად გავუღიმე და მან თავისი ტელეფონი გამომიწოდა.
- უღრმესი მადლობა! სასიამოვნო დღეს გისურვებ ოპპა!.- თავი თავაზიანად დამიკრა და გამიღიმა.
- შენც სასიამოვნო დღეს გისურვებ. - თბილად  გავუღიმე და გამოვემშვიდობე.

ჩანთიდან ჩემი პლანშეტი ამოვიღე და ჩემი საყვარელი ფილმის ყურება გავაგრძელე.. ასე გავიდა ერთი საათი..არავის არ  შევუწუხებივარ და ეს ბედნიერეს მხდიდდა.

Jungkook pov

ჯიმინის ოთახის კართან მივედი და კარები ღმაურიანად შევაღე.
- ეი ჯუჯა! - აქეთ იქით გავიხედე და მხოლოდ ეხლა მივხვდი, რომ ის თავას ოთახში არ ბრძანდებოდა.

- ჯანდაბა.. ეხლა ეს სად ვეძებო.. - ჩემი მზერა ჩემოდანმა მიიპყრო, ჯიმინის ტანსაცმლი არეული იყო და რამდენიმე ნივთი აკლდა. ასე მხოლოდ მაშინ აკეთებდა როცა გარეთ გასასვლელი იყო...მოიცა ჯიმინი გარეთ გავიდა? რატომ? ხომ იცოდა, რომ ვარჯიშზე უნდა ყოფილიყო.

- ჯონგუკ ამდენი ხანი რას აკეთე- ნამჯუნი კართან გაჩერდა და მე გაშტერებულმა შემომხედა.
- ჯიმინი რა იქნა?
- მეც მაგის დადგენას ვცდილობ ჭკვიანო - თმები უაზროდ ავიჩეჩე და ტელეფონი ჯიბიდან ამოვიღე.

- ტელეფონი გათიშული ექნება ვერ დაუკავშირდები ჯონგუკ..
- ჯიმინი ხო ჯიმინია? - მას გავხედე ღიმილით.
- ამით რის თქმას ცდილობ ბატონო ჯონ.- მის სიტყვებში სარკაზმი ერია და დამცინავად შემომხედა.
- ჯიმინი რის ჯიმინია ტელეფონზე ლოკაციის ადგილი რო არ ქონდეს ჩართული~ - პირი გააღო და უცებ დახურა, ნამჯუნ აღიარე, რომ ჩემს ტვინს შენი ვერ შეედრება.

- კარგი.. იცი რაც უნდა გააკეთო.. 15 წუთში ორივე სავარჯიშო ოთახში დაერჭეთ თორემ კომპაანიის მენეჯმენტთან სერიოზული პრობლემები შეგვექმნება.. - როგორც ყოველთვის თავისი სიბრძნე გააფრთქვია და ოთახი დატოვა.

- პაკ ჯიმინ მოვდივარ. - ეშმაკურად გავიღიმე და შენობა სწრაფად დავტოვე.