MitsyBoo's One Shot Stories Compilation

Jailed Heart

Jailed Heart
•General Fiction•
|MitsyBoo|

He fell down on me the same time he filled me with his hot juices. We're both catching our breaths with satisfied smiles on our faces.

"I love you," hinihingal na ani ni Roy sa akin.

I caressed his hair and was about to answer him when our doorbell rang.

Nagkatinginan kaming dalawa. We're not expecting any visitors today so who might it be?

Sinubukan niya muli akong halikan sa leeg at agad na namang sumiklab ang init na kanina ay humupa na. Pero dahil sa ingay na nanggagaling sa labas ay tinulak ko siya ng marahan at bumangon.

Ayaw kong mabitin. I wore a black shirt and a white maong short. I just let my straight hair flow and combed it through my hand.

Dahil ang paligid ng bahay namin sa baba ay salamin at nakalilis ang kurtina, nakita ko agad kung sino ang nasa labas.

Nagpatuloy ako sa paglalakad hanggang sa marating ko ang gate. I'm pretty sure I didn't do something against the law but why am I nervous?

"H-hi? Do you need help?" naguguluhang tanong ko sa tatlong police.

Nakita ko ang puting envelope na hawak ng isa na nasa gitna.

He advanced and handed me the envelope.

"Narito po ba si Mr. Roy Felizar? Heto po ang arrest warrant namin sa kaniya," magalang na sabi nito.

"W-why? From what grounds did he broke the law?" kinakabahang tanong ko

Agad-agad kong binuksan ang envelope at kinuha ang papel sa loob.

I didn't understand everything but what caught my attention is about the violation of Republic Act No. 9165.

What?! He's on drugs? But how? We're living in the same roof for almost a year. I should have known that.

"Tumatakbo ang oras Miss. Asan na ba ang lalaking iyon?" pagsingit naman ng isa pang pulis.

"Ahm. Ah... he's inside."

Everything happened so fast. I just saw myself crying in the police station.

Itinakwil na ako ng pamilya ko matapos malaman ang paggamit ng droga ni Roy. Pati ang mga kaibigan ko ay ganoon din ang sinasabi. They've been asking me to just go home and leave him. I can't do that. I will never leave him. I know he'll change.

He's always there when I needed him. Sa lahat... sa lungkot, sa saya, sa tagumpay, sa mga panahong mahina ako, nandyan siya lagi para maging lakas ko.

At ngayon, ako naman ang magiging lakas niya. Palagi man siyang humaharap sa akin na may mga ngiti sa labi, alam ko na pinapakita lang niya na maaayos lang ang lahat para hindi na ako mag-alala pa.

I've been crying at home but when I'm in front of him, mga ngiti ang baon ko.

Naging pangalawang tahanan ko na din ang kulungan.

At ngayon, hindi na ako mag-iisa na bibisita sa kaniya. I will be stronger because of this beautiful blessing.

We will wait for you Daddy Roy.