My Eyes On Your Lips | Changjin

•1

♧
Onu ilk çocuk parkının ilerisindeki büyük basketbol sahasında görmüştüm. Antrenman yapmaktan nefes nefese kalmış bir şekilde banklarda oturuyordu ve kolsuz tişörtünden terlemiş teni parlıyor, uzun siyah saçları terden alnına ve ensesine yapışmış halde nefes kesici görünüyordu.

Soluklandıktan sonra çantasından suyu çıkarıp içmeye başlamıştı. Arada su taşıp dudaklarından boynuna doğru süzülüyordu ve bu kalp atışımın hızlanmasına sebep oluyordu. Suyu bitirip boş şişeyi çantasına atmış, tenine yapışmış saçlarını eliyle karıştırıp dağıtmış ve kafasını kaldırıp aralık bıraktığı dolgun dudaklarıyla karanlık gökyüzüne bakmıştı.

Bakışlarım dudaklarına kayarken onu sadece öpmek istemiştim. Antrenman dışında bir de ben onu öpmekten nefes nefese bırakmak istemiştim ama tek yapabildiğim sahanın ışıklarının vurmadığı ağaçlardan birinde oturup onu izlemek olmuştu.

Şimdiyse okulun spor salonunda tribünlere oturmuş yine onu izliyordum. Bu zamana kadar aynı okulda olduğumuzu, hatta beden derslerimizin aynı saatlerde olduğunu bile bilmiyordum. Nasıl daha önce fark etmediğim için kendime kızdım.

Takım arkadaşlarının adını seslenmesi sayesinde adının Hyunjin olduğunu öğrenebilmiştim. Tahminimce bir alt sınıflardandı.

Öylece onu izlerken yanımda bir hareketlilik hissedince o tarafa dönmüş ve Chan'ın geldiğini görünce kafamı tekrar basketbol oynayan Hyunjin'e çevirip izlemeye başlamıştım. Yüzüne düşen saçlarını engellemek için beyaz bir bandana takmıştı ve öyle güzel görünüyordu ki bandananın onun için yaratıldığını düşünmeme neden olmuştu.

"Hyunjin mi?"

"Ne?" Ne dediğini anlamayarak ona dönmüştüm.

"Hwang Hyunjin'e mi bakıyorsun?"

Demek soyadı Hwang'dı...

"Nereden anladın?"

"Çocuğu yiyecekmiş gibi bakıyorsun Changbin." dedi pis pis sırıtırken.

Dediğine gülmüştüm. Sadece normal bir şekilde izlediğimi düşünüyordum oysa.

"Tanıyor musun?"

"Onu bu okulda tanımayan birinin olduğunu sanmıyorum. Çok popüler. Tahmin edersin ki özellikle kızlar tarafından."

Tüm okul onu tanıyorken benim şimdi farketmem sinirlenmeme neden olmuştu. Pek sosyal bir insan değildim, etrafımda neler olup bitiyor umurumda olmazdı. Sadece Chan'ın bana anlattığı kadarını bilirdim ve daha önce Hyunjin'den bahsetmediğine dair yemin edebilirdim.

"Ondan bana daha önce bahsetmeliydin." dedim sahte bir kızgınlıkla.

"Ne yani gerçekten onu tanımıyor muydun?" Dedi yüz ifadesinden saklayamadığı şaşkınlıkla.

"Hayır... tanımıyordum." başımı tekrar Hyunjin'e çevirdiğimde kısa bir an göz göze gelmiştik. Bana bakıp tekrar oyuna dönerken arkadaşı ona seslenip basket topunu yollamıştı ve üstüne gelen karşı taraftaki iki kişiyi atlatıp basket atmıştı. Kocaman gülümsemesiyle takım arkadaşlarına koşarken gülümsedim. Oyunu kazanmışlardı ve soyunma odasına doğru gidiyorlardı.

"Ondan gerçekten etkilenmiş olmalısın." dedi sol kolunu omzuma atıp beni kendine çekerken.

"Onun hakkında ne biliyorsun?"

"Pek bir şey değil bir alt sınıflardan olduğunu, en yakın arkadaşlarının Jeongin, Seungmin ve Felix olduğunu ve okulda oldukça popüler olduğunu biliyorum."

Bir alt sınıflardan olduğunu tahmin etmiştim ve doğru çıkmıştı.

"Gay mi?"

"Ne?" Aniden sorduğum soruya minik bir kahkaha atmıştı.

"O kadarını bilmiyorum dostum ama takıldığı fazla kız olmadı bu zamana kadar. Belki de gizli tutuyordur."

Omuz silktim ve soyunma odalarının olduğu tarafa baktım. Henüz çıkmamıştı.

"Kolay gelsin sana." dedi imalı bir gülüş sunarken kalktı ve spor salonunun dışına doğru ilerledi.

"Sağol ya!" diye seslendim arkasından. Yüksek sesli attığı kahkahayı buradan bile duyabiliyordum.
♧

Merhabaa merhabaaa

Öncelikle bu zamana kadar yazdığım bir-iki fici devam ettiremediğimden yazmaya karşı hep bir çekingenliğim olmuştu ama aynı zamanda fazla changjin fici olmadığı için de acı çekiyordum ve yazmak istiyordum.

Bu konu hakkında düşünürken aklıma birkaç fikir geldi ve en azından deneyeyim diyerek yazmaya başladım. Normalde 5-6 bölüm olmadan yayımlamayı düşünmüyordum ama hem sizin düşüncelerinizi alarak yazmak istedim hem de kitabı seven 1-2 kişi olursa ve ben yine tıkanıp yazamazsam en azından onlar moral verir diyerek yayımlamaya karar verdim.

Eğer bir hatamı görürseniz veya beğenmediğiniz bir yer olursa lütfen yazın ki hatalarımı düzeltebileyim.

Umarım kitabı iyi bir şekilde ilerletebilirim ve güzel bir final yapabilirim.

Bolca destek verin lütfen🙏🏻💖