Pierwszy cesarz powiedział że mnie lubi /Tłumaczenie PL

Flirtowanie

Rebels Scanlations

Wydawca: Sulo

W mgnieniu oka atmosfera Święta Wiosny na ulicach stawała się silniejsza.

Wen Yu nękał Zhao Zhenga wczoraj wieczorem i kazał mu obiecać, że pójdzie dziś razem na zakupy noworoczne. Ale tak naprawdę chciał tylko poprosić Zhao Zhenga, żeby wyszedł się bawić. Już rzucił pracę. Do końca ferii zimowych pozostał tylko Festiwal Wiosny. Teraz Wen Yu był gotów ścigać swojego wuja Zhao całym sercem. Oczywiście nie chciał spędzać czasu na pracy. Gdyby mógł, chciałby trzymać się wujka Zhao każdego dnia.

I tak zarobił wystarczająco dużo na naukę.

„Ha, jest tak zimno”. - powiedział Wen Yu, wypuszczając kłąb mgły. W naturalny sposób owinął ramiona wokół ramienia Zhao Zhenga i powiedział poważnie: „Zróbmy najpierw zakupy noworoczne w supermarkecie”.

Ponieważ to była wymówka, powinien przynajmniej być na miejscu.

Zhao Zhenga bardzo łatwo było przekonać. Jego pracą zajmowali się jego podwładni. Towarzyszył Wen Yu w robieniu tego, co robili zwykli ludzie, ale to było zupełnie inne.

Obaj jechali samochodem do supermarketu. Zhao Zheng prowadził, a Wen Yu, który siedział na przednim siedzeniu pasażera, był zaskoczony. Może szok na jego twarzy był zbyt oczywisty, zapytał Zhao Zheng, nie odwracając się.

„Cóż, po raz pierwszy widzę Cię prowadzącego”. Wen Yu powiedziała i zapytała: „Wuju, czy masz dowód osobisty?”

Zhao Zheng skinął głową i powiedział: „Poszukaj go w mojej kieszeni”.

Wen Yu pochylił się i zaczął grzebać w kieszeni Zhao Zhenga. Na początku była pusta, a potem nagle poczuł twardą kartę. Kiedy Wen Yu go wyjął, celowo dotknął wyrafinowanej i mocnej talii Zhao Zhenga.

Widząc, że wyraz twarzy wuja Zhao się nie zmienił, poczuł się trochę rozczarowany. Kto wie, kiedy mógł zobaczyć inną minę wujka Zhao. Od momentu pierwszego spotkania, aż do teraz, jedyną obojętną miną wuja Zhao była jego twarz. Nawet do tej pory nadal wykazywał lekkie, obojętne spojrzenie. Jego uśmiech pojawiał się tylko w jego oczach, a ile razy śmiał się głośno, można było łatwo policzyć na jednej ręce.

Po zaparkowaniu samochodu Zhao Zheng trzymał Wen Yu za ramię i obie osoby weszły do ​​supermarketu. Wen Yu pchała wózek i nie wiedziała, czego brakuje w domu. Wydawało się, że nigdy nie brakowało im jedzenia i picia. Pomyślał, że mógłby spróbować przypomnieć sobie, co jego matka zwykle kupowała na każdy Nowy Rok.

Słodycze, pestki melona, ​​orzeszki ziemne oraz niektóre przekąski i owoce.

Jednak na tych obszarach było tak wielu ludzi. Promocje były wszędzie, a kiedy była ta pora roku, ludzie spędzali dużo czasu i dziwnie by było oszczędzać podczas noworocznych zakupów. Wen Yu, który pchał wózek, zatrzymał się przed tłumem i spojrzał na Zhao Zhenga.

„Możesz poprosić kamerdynera, aby dostał to, czego chcesz”. Kiedy Zhao Zheng skończył, chciał nadrobić serce Wen Yu za zakupy i kontynuował: „Gdzie jeszcze chcesz iść?”

Wen Yu początkowo używał pretekstu do kupowania noworocznych produktów, ale teraz mógł zaoszczędzić czas bez zakupów. Zrobił już swoje badania przed wyborem tego centrum handlowego. Miał supermarket, kino i restaurację. Wen Yu spojrzał na zegarek. "Wciąż jest wcześnie. Chodźmy do kina, wujku ”.

Podczas festiwalu wiosennego pokazywano wiele filmów. Przyjechali wcześnie i kupili bilety, aw kinie było tylko kilka osób. Ci, którzy pracowali, nie rozpoczęli jeszcze ferii wiosennych.