Sa tumatagal na panahon di ko namamalayan na unti unti nang nababago ang buhay ko,nagpakalayo layo para iwasan ang sakit at upang magtungo sa lugar na wala nang saket nararamdaman,pero saan?at kailan?
Nagulat ako sa tunog ng cellphone ko sinagot ko ito.
"Hello".
"Hey,where are you? Hindi kaba aatend sa kasal nila? Wag mo sabihing hindi kapa nakakamove on? Its been 5 years simula ng iwan ka niya maging masaya ka nalang para sa kanilang dalawa siguro ay pinagtagpo lang kayo pero di kayo para sa isa't-isa." Ani niya
Hindi ako sumagot at pinatay na ang tawag.tumayo ako at pinagmasdan ang magandang tanawin.pilit kong binabalikan ang mga alala namin nagbabasakaling panaginip lang to ,kasi kahit alam kong nasa tamang tao siya ,bakit ansakit parin.
Di ko namamalayan na ang luhang pinipigilan kong pakawalan ay dahan dahan ng kumakawala.nanatili akong nakatingin sa kawalan inaalala lahat ng masasayang alaala.Maya maya pa ay napagdesisyunan ko ng umuwi.
Pagkapasok ko sa bahay ay sinalubong ako ni miles niyakap niya ako gumaan ang pakiramdam ko sa lagay nayon.ako na ang kusang kumalas sa pagkakayakap
Yumuko ako at dumeretso sa kwarto at doon nagmukmok at umiyak.
K I N A B U K A S A N
Nag-ayos na ako para umattend ng kasal ng pinakamamahal kong lalaki at ang pinagkatiwalaang tao.
Ang hirap tanggapin na ako yung pinangakuan pero sa iba niya tinupad.
Pinagmasdan ko si Aiden habang nakatanaw sa pintuan ng simbahan at inaayos ang kanyang suit.ngiting ngiti ito.
Napatanong ako sa sarili ko ganyan kadin kaya pag saakin at kinasal?
Ngumiti ako ng pilit ng magtama ang paningin namin dumating na ang oras na nagpalitan sila ng sumpaan parang sasabog ang dibdib ko di ko na namalayan na nakalabas na pala ako sa simbahan at nakasakay na sa kotse.
Nasa akin na nga lahat nasa iba naman ang taong mahal ko.
©:UNEXPECTEDLOVE.ALL RIGHTS RESERVED.Jazmine.2020
