(Joonmyeon)
Ölümden sonra hayat var mı? Bunu yaşayanlar bilemez öyle değil mi? Fakat ben biliyorum. Hayat var, ama buna tam olarak hayat denmiyor.
Hayatı bırakıp gittiğim üç yıl oldu. Üç yıldır amaçsızca, ama bir görev uğruna dünyada dolanıyorum. Görevim bana verilmiş bir ceza.
Üniversitenin ilk yılındayken etrafımı aniden bir çete sardı. Bunu nasıl yaptıklarını ben de bilmiyorum. Yavaş yavaş etrafıma yerleştiler. Bir kişiyken önce üç, sonra beşe çıktılar. Benden sürekli para istediler ve vermediğimde dövdüler.
Açıkçası korkak biriydim. Hem de çok korkak...
Bu yüzden ne derlerse yaptım. İlk zamanlarda evden para almak kolaydı. Sonra babam bu kadar paranın nereye gittiğini merak etmeye başladı. Uyuşturucu kullandığımı düşünüyordu.
Sonra bir çeteye bulaştığımı öğrendi. Zorbalık gördüğümü söylemeye o kadar korkuyordum ki, onların arkadaşı olduğumu düşündü. Bu sebeple beni evden kovdu.
Zorbalığa uğramamış olan hiç kimse, buna maruz kalan birinin hislerini anlayamazdı. Gülmeye çalışmak, sürekli acı çekmek ve hayatla savaşmak çok zordur.
Yapamadım. Hayatla savaşamadım ve kendimi bir uçurumda buldum.
Gözlerimi açtığımda ise sonsuz bir hayata başladım. İntihar etmek Tanrı'nın verdiği ölüm zamanına karşı gelmek demekti. Bu yüzden diğer hayaletlerin yanına gitmeme izin verilmiyordu. Artık sonsuza kadar kimsenin göremediği bir ruh olarak dünyada kalacaktım.
Dünyada olmak ne mi hissettiriyordu? Hislerim henüz kaybolmamıştı ve bu bana sonsuz bir acı veriyordu.
