Please Don't Go || Nomin

15

Vay be... sonunda mezun oldum...
Bu sene sınıfta kalacağımı sanıyordum ancak, kanaat notlarım beni her zaman ki gibi kurtardı anlaşılan.

Peki şimdi yapmam gereken şey neydi?
Hangi yol üzerinden yürümeliydim?
Nasıl bir iş hem onu sevmeme hem de para kazanabilmeme yardımcı olabilirdi?

Kafam çok karışık.
Kafa dinlemeye ihtiyacım var.

Jeno'nun kokusuna ihtiyacım var...

10.06.2018

- Na jaemin

Defterini kapatan karamel saçlı çocuk duyduğu ses ile sandalyesinden kalktı. Ve yavaşça kilitli -olduğunu düşündüğü- kapıya adımladı.
Yıllardır kilitli olan oda nasıl oldu da açılmıştı?

"Jeno-yah?"

Jeno gülen gözlerini jaemin'e çevirdi. Ve çocuk gibi işaret parmağını çerçevelere uzatarak konuştu. 

" Onları tanıyorum. Hyuck ve renjun! Atari salonunun üstünde oturuyorlar."

Bir an duvarlarda asılı fotoğraflara baktı jaemin. Babası ölmeden önce çok yakın arkadaşlardı.

Hatta...en yakın arkadaşlardı. Herşeyi birlikte yaparlardı. Hatta o atari salonundan birlikte atılmışlar ve 15 yaşında sahilde sarhoş olup deli gibi şarkı söylemişlerdi. Cadılar bayramında en iddialı kostümleri giymişler, birlikte bir devrim yaratmışlardı. Herşeyleri mükemmelken neden o kaza gerçekleşmişti ki?...

Babasının kazasından sonra jaemin'in kırılmasına müsaade etmediği kabuğu arayı soğutmuştu. Artık onlarla konuşmuyor, hatta bu ülkeden gittiklerini düşünerek hayal kırıklığı yaşıyordu.

" Onlar soul'deler mi?"

" Evet. Dedim ya, atari salonunun üstünde oturuyorlar. Sen...onlarla çok yakın görünüyorsun."

Jaemin burukça gülümsedi ve jeno'nun elini tutup komidinin üstünde ki büyük çerçevenin yanına getirdi.

" Onlar benim en yakın arkadaşımdı jeno-yah...herşeyim onlarla birlikte yaşandı. Bütün aptallıklarım, gülüşmelerim,enerjim,cesaretim... Onlar gidince, onlarla birlikte bütün hislerimi kaybettim..."

Jeno'nun gülen yüzü burkulmaya başlamış ve jaemin'in her sözünde elleri sıkılaşmıştı.

" Zor olmalı...ama artık ben yanındayım ve yalnızlık kelimesinin imâsını dahi duymak istemiyorum. Tamam mı?"

Jaemin gülümseyerek kafadını salladı. Jeno sevgilisinin yanağına küçük bir öpücük bıraktı. Ve elinden tuttu. Sonra da onu odasına getirip yatağına yatırdı. Karamel saçlarını elleriyle geriye attı ve alnına kocaman bir öpücük kondurdu.

" Su içip geliyorum tamam mı sevgilim?"

Jaemin üstüne yorganını çekerken jeno'yu onayladı. Jaemin'in gözleri uzun zaman sonra tekrardan doluyordu. Onları çok özlemişti. Keşke bir şandı olsa da onlarla tekrardan konuşma fırsatı yakalayabilseydi. Herşey belki de daha farklı olurdu...

◇◇◇

Geçiş bölümlerini yazamadığıma karar verdim.
Beddua yememe duası mood: on
Umarım bölümü sıkıcı bulmamışdınızdır.
Bir sürü yazdığım taslak olunca herşey alelacele gerçekleşiyor.
Finale sonnn 5 bölümmmm!!!
Sizi seviyorum gençlik çiçeklerim♡
🌺💐🌸🌼🌹❤