"That's not mine." His voice dropped through the room like a viscious whip, wounding me deeply.
I staggered back once and clutched my suddenly constricting heart. Binawi ko ang puting test kit na may dalawang pulang linya saka iyon itinago sa likod ko, animo'y sa pamamagitan noon ay mapoproteksyunan ko ang maliit na nilalang sa loob ng aking tyan.
Parang gustong umalpas ng masaganang luha sa aking mga mata dahil sa sobrang init na sumisingaw doon pero pinilit ko iyong pigilan.
I bit my lips to stop its pained quiverring.
"W-what are you talking about, Ash? S-sayo to." Nanghihina kong anas.
To which he only shook his head vehemently in denial.
Hindi ko akalain na may ganitong klaseng sakit. Hindi ako makapaniwala. Parang dinidikdik ng paulit-ulit ang puso ko na sinasabayan pa ng malaking kamay na patuloy na dumudurog doon. Halos hindi na ako makahinga.
I swallowed hard, still trying to make him understand. "Ashton, i-it's y-yours.. w-wala.. w-walang iba, ano ka ba?" Pumipiyok ako sa sobrang pagpipigil ng iyak. Ni hindi ko maramdaman yung galit na madalas kong ginagamit para patatagin ang sarili ko sa mga ganitong klase ng sitwasyon. All I care about is the baby. And his father.
I feel so weak. I feel so damned tired.
Itinaas ko ang kamay ko para sana hawakan siya sa kanyang braso pero agad siyang umiwas na para bang nandidiri sa pagdaiti ng balat ko sa kanya.
I dropped my eyes to the floor as the first drop of a fat teat escaped my eyes.
Why? I continued asking myself. Why? Why are you doing this? You are killing me. Akala ko okay tayo? Akala ko..
"Kaninong anak yan Skyler? Kanino!?" Dagundong ng galit na galit na boses niya sa buong lugar. I closed one of my eye as if to lessen the noise.
It didn't.
He went to my big lamp and smashed it on the floor, shattering it to pieces.
Napahinga ako ng malalim. Medyo nanakit yung tyan ko dahil sa labis na kaba pero agad rin namang kumalma ang aking pakiramdam.
Ash won't hurt me. He won't hurt me. I repeated that mantra like a possessed woman.
"S-s-sayo.. s-sayo nga.." Namamaos ko namang sagot, nawawalan na ng pag-asang maiintindihan niya. "Sayo nga, bakit ba ayaw mong maniwala?" I asked desperately, almost pleadingly.
Bumaba ang dalawang tuhod ko sa sahig, ngayon ay tuluyan nang nagmamakaawa. Ngayon ko lang ibinaba ang sarili ko ng ganito. Ngayon lang. Sa kanya lang.
He bellowed so loud that I completely shut down and sat on the ground, jerking in fear.
Nakakatakot. Para siyang si papa. Papa hurts mama when she gets so nagging. I've seen him do it countless of times. My ever patient father who hides a violent streak.
