Madness (ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ)

"Και θα με θυμηθείς"

Alkis' POV

Ν-Άλκη;

Άκουσα την φωνή της αλλά δεν γύρισα.Δεν μπορεί να είναι αυτό το τέλος,αφού ακόμα δεν ξεκινήσαμε.Φοβάμαι να το παραδεχτώ αλλά δεν μπορώ να την βγάλω από το μυαλό μου.Και τώρα που θα φύγει;Θα χάσω άλλο ένα αγαπημένο μου πρόσωπο.Ήταν σαν δώρο για εμένα.Μου άλλαξε την ζωή και την έκανε καλύτερη.Γιατί να την χάσω τώρα;Γιατί να φύγει τώρα;

Ήρθε και έκατσε δίπλα μου στον καναπέ.Δεν είπαμε τίποτα,μόνο μοιραζόμασταν την σιωπή.Κοιτούσε και αυτή τον τοίχο απέναντι μας και είχε βυθιστεί στις δικές της σκέψεις.Τα μόνα φώτα που μας φώτιζαν ήταν από την κουζίνα.Έξω το φεγγάρι φαινόταν πεντακάθαρα μαζί με τα αστέρια.Έβρεχε.Ακούγονταν να χτυπάνε οι σταγόνες στο τζάμι και εμείς μέναμε σιωπηλοί.

Α-Θα φύγεις τελικά;την ρώτησα με ψυχρή φωνή και έκανα άλλη μια τζούρα από το τσιγάρο μου.

Ν-Ναι,απάντησε με το ίδιο κενό στη φωνή της.

Ν-Θα πάρω μόνο τα πράγματα μου και τα υπόλοιπα...

Γύρισα και την κοίταξα.

Α-Κράτα τα.Άλλωστε όλα είναι δικά σου.

Ν-Μπορεί να σου χρειαστούν στο μέλλον.

Γέλασα ειρωνικά και ξανά κοίταξα μπροστά.

Α-Δεν σκοπεύω να σώσω κάποια άλλη,είπα και έριξα το κεφάλι μου πίσω στον καναπέ.Την άκουσα που γέλασε πικρά.Το γέλιο της...

Σηκώθηκε όρθια και χωρίς να με κοιτάει μου απάντησε.

Ν-Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να πηγαίνω.

Την κοίταξα με έκπληξη αλλά και με μελαγχολία.

Α-Αύριο δεν θα έφευγες;την ρώτησα με ένα ίχνος ελπίδας στη φωνή μου.

Δεν είπε κάτι.

Ν-Θα καλέσω ένα ταξί και θα φύγω.

Α-Και πού θα πας;Είναι 2 το βράδυ,πού θα μείνεις;

Ν-Θα πάω στους γονείς μου μέχρι να βρω διαμέρισμα.

Α-Δεν υπάρχει περίπτωση,είπα και σηκώθηκα από την θέση μου σβήνοντας το τσιγάρο στο τασάκι πάνω στο τραπέζι.Είναι μακρυά,συνέχισα.

Γύρισε και έφυγε.Μετά από πέντε λεπτά ήρθε ντυμένη,με ένα σακίδιο στη πλάτη και κάλεσε ταξί.Δεν έκανα κάτι να την σταματήσω,καθόμουν και την κοίταζα ενώ στη πραγματικότητα ήθελα να την πάρω στην αγκαλιά μου και να της πω να μείνει μαζί μου,να μην φύγει απόψε και να περάσουμε τη νύχτα μαζί.

Πέρασε ένα εικοσάλεπτο και το κινητό της χτύπησε.

Ν-Το ταξί μου είναι εδώ,είπε και με κοίταξε.

Α-Να προσέχεις,της απάντησα.

Χαμήλωσε το κεφάλι της και άνοιξε την πόρτα.

Ν-Τα λέμε,είπε και η φωνή της ακουγόταν διαφορετική,σαν να κρατιόταν να μην κλάψει.

Έκλεισε την πόρτα πίσω της και έφυγε.Έμεινα μόνος μου στο άδειο διαμέρισμα μου.Οι τοίχοι πλέον με έπνιγαν,πλέον το σπίτι φαινόταν τόσο μελαγχολικό,χωρίς κανένα να γεμίζει αυτά τα σκούρα δωμάτια.Ξαφνικά τα λόγια του Στέφανου μου ήρθαν στο μυαλό.Μου το είχε πει πριν χρόνια,αλλά ακόμα το θυμάμαι.

"Κάθεσαι και κλαίγεσαι για τα πράγματα περιμένοντας να αλλάξουν από μόνα τους.Αν δεν σου αρέσουν,άλλαξε τα.Τώρα!Μην περιμένεις μέχρι να είναι αργά.Μην περιμένεις κάποιος άλλος να έρθει να τα αλλάξει για εσένα γιατί εσύ φοβάσαι.Ναι,όλοι μας φοβόμαστε τις αλλαγές,όλοι μας φοβόμαστε το καινούριο,το ανεξερεύνητο,άλλοι λίγο και άλλοι πιο πολλοί.Αλλά κάποιοι φτιάχνουν την μοίρα τους και άλλοι κάθονται και ζουν στο προκαθορισμένο μονοπάτι.Διάλεξε λοιπόν τι θέλεις.Θέλεις να φοβάσαι και να χάσεις τα πάντα;Να φοβάσαι και να αφήσεις την ζωή σου να περάσει μέσα από τα χέρια σου;Έτσι απλά;Χωρίς να παλέψεις για τα θέλω σου,για τους στόχους σου;Θα τα αφήσεις όλα να χαθούν γιατί δεν θέλεις να αφήσεις την ηρεμία σου;Έχεις ζωγραφίσει ένα κύκλο και έχεις μπει μέσα και φοβάσαι τι θα γίνει αν θα βγεις.Φοβάσαι να δεις τι υπάρχει απ'έξω.Δεν θα υπάρχουν μόνο ωραία πράγματα το ξέρω,αλλά αυτό που θέλω να θυμάσαι είναι ότι δεν θα υπάρχουν και μόνο άσχημα.Άμα θέλεις κάτι διεκδίκησε το,τόσο απλό.Άσε τους φόβους σου και κυνήγα το μέχρι το τέλος...Και θα με θυμηθείς."

-------------------------------------------------------------

Hiii,

Ξέρω δεν έχω γράψει σημείωμα σε αυτό το βιβλίο, και δεν το συνηθίζω να γράφω κάτω από τα κεφάλαια γιατί οι περισσότεροι το προσπερνάνε.

Απλά ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ που συνεχίζετε να διαβάζεται την ιστορία και να με στηρίζεται.

Ευχαριστώ λοιπόν όσους διαβάζουν τα κεφάλαια,όσους πατάνε το αστεράκι και όσους γράφουν σχόλια.

Πραγματικά θα ήθελα να ακούσω την γνώμη σας για την ιστορία...

Τα λέμε σε ένα άλλο κεφάλαιο...Ciaooo