CHAPTER 5

43 10 0
                                    

//CHAPTER 5

“ANAK KO.” Isabella exclaimed and Hug her tightly. Yes, she’s now in Madrid her Hometown. She hugged her mom back after a few seconds her father appears and hug her too.

“How are you?”

She just nod, smile slightly and roam her eyes around the Mansion, nothing’s changed.

“Let’s go in I prepared your favorite meal sweetie.” Her mother said sweetly.

Lina followed her parents through where the kitchen then she saw a lot of meals in the table and it’s all for her.

“It’s a lot.” Sabi nya.

Ngumiti lang ang kanyang mamá samantala ang papá nya ay umalis na lang bigla. Umupo na sya sa kanyang upuan at nanatiling nakatayo naman ang kanyang mamá sa tabi nya.

“Aren’t you gonna eat?”

Umiling lang ito at naupo sa tabi nya.

“Hindi ko lang akalain sa isang tawag ko ay uuwi ang anak ko.” Masayang-masaya na sabi ng mamá nya.

Tumango lang sya.

Hindi parin mawala ang ngiti sa labi ni Isabella, masayang masaya sya dahil nandito ang kanyang anak. Matagal-tagal na rin na hindi ito umuwi kaya't nagpapasalamat ng marami si Isabella.

Pinagmasdan nya ang kanyang napakagandang-anak, at hindi nya mapigilan ang maluha na agad napansin naman nito.

“Why are you crying?” Lina’s words are worried.

“Sorry, I can’t help it.” Pahid nya sa mga luha.

Lina is worried about her mom, well she knows her mom is taking a medication that started 2 years ago and now her mom is crying is terrifying her.

Inalo nya ito at niyakap muli para hindi na mag-alala. I think I should be often home. A few seconds later, she was hearing some footsteps and voices and she probably knew who it was.

Hermana mayor!” The triplets ran over to her and hug her tightly.

She smiled a little to her younger brothers, they’re both looking good just like their father. Ah I feel warm.

Lina hugged her brothers back and mess their head and pinch their chubby cheeks.

“Hola! bebés!” She smiled.

The triplets smiled at her so sweetly and clung in to her arms and waist.

“Play! Play! Play!” Paulit-ulit na sabi ng tatlo na Ikinatuwa ni Isabella at ni Antonio.

“Boys, quiet.” Her father said.

Agad naman tumahimik ang tatlo at umupo na sa kanilang upuan…napailing na lang si Lina sa kanyang mga kapatid. I thought they forgotten me, It’s been a long time since I was here.

“Tiana!” Napabaling si Lina sa triplets ng sumigaw ito at nakatingin sa may bukana ng kanilang dining area.

Oh…there’s she is.

Tumingin sya roon at blankong ekspresyon lang ang pinakita nya, nang magtama ang paningin nila ay natigilan ito at napalunok.

Tss

Hindi na lang nya pinansin ang kapatid at pinagpatuloy ang pagkain. Maya-maya pa ay tumayo na sya para magpaalam para magpahinga.

Tumango naman ang magulang nya at kumaway pa ang triplets sa kanya habang ang isa ay hindi makatingin sa kanya.

The Sorrowful One [EDITING]Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang