The Fallen Evil

3

"Hey, Latiana, gising" umaga na nang magising ako, ginising ako ni Lewis.

"Good morning sir"

"Bakit dyan ka natulog?"

"Kase gusto ni sir Helios sa kwarto ko matulog eh"

"ANO?!" sabay na sigaw ni Lewis at ni Gail na kadadating lang.

Mabilis na umakyat si Lewis at sumunod agad si Gail, syempre sumunod narin ako.

"o.. my. god.." mabagal na reaksyon ni Gail. Nalilito ko bakit sobrang gulat silang dalawa.

"Bakit, ano meron?" tanong ko.

"What time is it?" tanong ni Lewis, tumingin agad ako sa relong suot ko.

"8 am po"

"Oh God, thanks"

"Tara na, baka magising sya" nakangiting sabi ni Lewis.

Bumaba na kaming tatlo sa sala, napansin kong nakangiti silang pareho

"Uhm ano meron hehehehe" sabi ko, nahihiya dahil hindi ko alam kung okay lang ba makisawsaw.

"I think Helios is trying his best to move on"

"Huh?"

"Kuya Helios never leave his room because he always hold the memories lying there, we always want him out of his room, so it's shocking na, n-na sa kwarto mo sya natulog"

"Ah ganon ba." sagot ko. Kung ganon, he's really trying his best.

Pagkatapos kong magluto, pinuntahan kona si Gail at Lewis na nanonood sa sala.

"Kain na tayo, tawagin kolang si Sir-" dikona natapos ang sasabihin ko dahil may narinig kaming malakas na kalabog mula sa kwarto ko, sa kwarto kung nasaan si Helios.

Nagkatinginan kaming tatlo, at mabilis na umakyat papunta sa kwarto.

Doon naabutan namin si Helios, nakaupo sa sahig, nagdudugo ang kamao, may dugo sa pader, mukang sinuntok nya yon.

"What the fuck?" dismayadong sigaw ni Lewis. Hindi natinag non si Helios kaya nag walk out nalang si Lewis.

"K-kuya" umiiyak na bulong ni Gail, umalis din sya habang umiiyak.

Hindi ako nagdalawang isip na pumasok at lapitan sya. Umupo din ako sa lapag at tumapat sakanya.

"Ayokong sabihin na it's okay, dahil alam kong hindi, pero I'll say na I understand you, I will try my best to. It's okay to cry, you can cry, you'll have my shoulder to cry on. I will listen to all your rants, I will cry with you, I'm willing to help you" sabi ko, naiiyak narin ako.

Mas lumapit ako sakanya at niyakap sya.

"Helios, I'm here" pagkatapos kong sabihin yon, naramdaman kong humihikbi sya.

"I don't what to bother anybody, I don't want to be a burden, but shit I don't want to be alone too, I'm tired fighting alone, I'm so tired sleeping with a hell pain and waking up with the same feeling. How can I stop it, how can I forget all of it." sa sinabi nya nayon, hindi kona mapigil ang luha ko.

Hinawakan ko ang mukha nya gamit ang dalawang kamay ko, tinitigan ko sya sa mata.

"Trust me, I'll erase all the pain, and I'll give you hope. That's a promise Helios." sabi ko habang may luha paring tumutulo sa mata ko.

Nakatitig lang sya sakin.

"Please don't hurt me" mas nawasak ako sa mga sinabi nya.

Lumipas ang mga araw at tuloy padin ako sa pagtatry na mapangiti si Helios.