RENGİNİ KAYBEDEN DÜNYA

9.Bölüm ~Minik Can ve Büyük Acı~

@pile16 ithafımdır💚

Ömür odasının kapısını açıp dışarı çıktığında karşısında genç güzel bir kadın bulmuştu. Üzerinde doktor önlüğü olan genç kadın gülümseyerek Ömür’ün yanına yanaştı.

“Siz Ömür Hanım olmalısınız, hastanemizin yeni psikoloğu” diye mırıldandı Sude ve elini uzatıp konuşmaya devam etti.

“Ben Sude, çok memnun oldum”

“Bende… Sanırım bir hastanız var bana yönlendirmek istediğiniz”

“Evet, danışmanı olduğum çocuk hastamın ailesini size yönlendirmek istiyorum… Çocuğun bu durumu onları bayağı etkilemiş durumda, yardım almazlarsa ona yardım edebileceklerini düşünmüyorum doğrusu”

“Tabi, bugün öğleden sonra iki saatlik bir boşluğum var o zaman diliminde vakit ayırabilirim onlara” diye cevapladı Ömür tebessümle.

Sude de “Ben zaten onlarla konuştum bu durumu, haber veririm bugün dediğiniz saatte gelirler” diye karşılık verdi.

İki genç kadının da “Sude” diye mırıldanan tanıdık ses yankılandı kulaklarında. Ömür tanıdık gelen bu sesin sancısını kalbinde hissetmesine engel olamazken genç adam da Ömür’ü tanımıştı. Hiçbir şeyden habersiz olan Sude gülümseyerek genç adamın yanına gidip yanağından öptü.

“Hayatım hoş geldin de biraz erken gelmedin mi? Benim bir hastam daha var şimdi randevuya girecektim”

“Olsun ben, ben kafede beklerim seni”

“Ay hiç tanıştırmakta aklıma gelmiyor kusura bakmayın ya” diye mırıldanırken bakışlarını Ömür’e çevirmişti.

“Hayatım Ömür Hanım hastanenin  yeni doktorlarından, Psikologdur kendisi”

“Merhaba”

“Merhaba”

“Benim bu telefona bakmam gerekiyor müsaadenizle” diye mırıldanan Sude’yi bile duymamışlardı, göğüs kafesinin içinde gümbür gümbür atmaya başlayan kalplerinin feryadındandı bu duymayış. Merhaba… Tek cümle ama hayat bitirdi gözlerinin önünde. Tek kelime ama aşk soldu gözlerinde. Yedi harf, bir merhabayı karşılamış olsa da avuçlarından oluk oluk kan akıyordu ikisininde. Ömür başka hiçbir şey söylemeden genç adama sırtını dönüp ilerledi. Şu an elinden gelen kalbini söküp atabilmeyi ne çok isterdi oysa? Artık bir başkasına ait olan bir adama ait olan bir kalp taşımak ne kadar da zormuş şimdi onu bir başkasının yanında görmek zannettiğinden daha da zor gelmişti genç kadına. Barlas’ın ona seslenmesi bile umurunda değildi genç kadının. Ölü bir sessizlikle merdivenlerden inerken başının döndüğünü hissetmeye başlamıştı. Merdivenlerin bitiminin az ilerisinde bulunan çıkış kapısına doğru ilerledi. Genç adamın onu takip ettiğinden habersizdi.

“Allah’ım ne olur yardım et bana, eski Ömür olmaktan koru beni” diye söylenirken derin bir nefes aldı, biraz olsun rahatlamaya ihtiyacı vardı.

“İyi misin?” diye sordu Barlas. Cevap gelmeyince tekrarladı.

“Ömür”

“Rahat bırak beni”

“Bırakamam”

“Yedi sene önce nasıl bıraktıysan şimdi de öylece bırakıp gidebilirsin Barlas” dedi ve yüzünü genç adama döndü.