Day to Day [COMPLETED]

♛♛♛♛

♛♛♛♛

[[Kaydee's POV]]

"Mommy!" I cried and i hugged my mom. I really miss her so much.

"Don't cry Kaydee. Everything will be fine. We're always here for you. We will never leave your side. I'll always take care of you." with that mas lalo pa ata akong naiyak. Grabe si mommy eh.

"Mommy.. I can't...di ko na kaya.. naaawa na ako sa sarili ko pati na rin sa inyo." then humiwalay sa pagkakayakap si mommy.

"Anak di ka naman nag-iisa sa laban mo. di ba sabi ko we're always here for you. Lalaban rin kami. Magpakatatag ka lang Kaydee. be strong. Never give up."

"Thanks mom." malamyang sabi ko.

"Kaydee wala ka bang balak sabihin ang condition mo sa friends mo? lalo na sa boyfriend mo?" I shook my head.

"Am I selfish? Ayaw ko  lang naman silang mag-alala sa akin eh."

"Bakit? Sa tingin mo di ka nila matatanggap kung malaman nila na may malala kang sakit?" i nodded

"Mom alam ko na malalaman at malalaman din naman nila eh. Naisip ko lang na it's not the right time para malaman nila ang totoo. Siguro after the operation pag successful pero pag hindi *SIGH* Mom i want to go home na. sawa na ako dito sa pesteng lugar na ito. Ewan ko ba kung bakit ako mahal na mahal nito eh," ngumiti lang si mommy sa aakin.

"Babayaran ko lang yung hospital bill mo." then she made her way out of my room.

"MOM!" i shouted causing her to stop walking. " Thanks for all. thanks sa inyong dalawa ni daddy. Thanks dahil kayo naging parents ko. Mommy thank you sa lahat kahit na nagiging pabigat na ako sa inyong dalawa ni daddy di nyo parin ako iniwan. I love you mom." i gave her my sincere and sweetest smile.

"We love you Kaydee as always. Pagaling ka ha" umalis na si moomy then after a couple of minutes si daddy naman ang pumasok.

"Hi dad!" bati ko kay daddy. Love ko yan kahit strict sya sa akin.

"How are you Kaydee?"

"I'm fine...Maybe?" then ilang minuto pa kaming nag-usap ni daddy nang si mommy naman ay pumasok sa room ko.

"We're going back to Korea. Isasama ka na namin ni mommy mo." sabi ni dad

"sa Sunday na ang flight natin. bukas naman ay makakalabas ka na." mom added.

"but I can't go. Ayoko iwanan ang mga friends ko dito. Lalo na..." I sighed deeply then continue

.

.

.

.

.

.

" Lalo na ang ama ng batang dinadala ko. Mom...Dad... I'm pregnant." napayuko ako ng bahagya and kinagat ang labi ko. Kita ko ang gulat sa mukha nila. Maya-maya pa ay naramdaman ko na ang palad ni daddy sa pisngi ko.

"So....sor...sorry Mommy.. Daddy." tumulo yung mga luha ko.

"My GHAD Kaydee. Ano bang nangyayari sa iyo." sambit ni mommy.

"CONGRATULATIONS!" my dad said sarcastically.

"yeah! thanks...I deserved that slap."

"You'll go with us.... sa ayaw at a gusto mo!" sabi ni daddy.

"Pero dad.." i protested

"Kaydee!" may pagbabanta sa boses ni daddy.

" Dad.. Please.." then tumayo sya at palabas na sana ng room ng tawagin ko ulit sya. "Dad please.... grant my last wish... please let me stay with them.... please... please.. yun lang naman dad eh... can you let me stay with them until my last breathe.?" this time biglang yumukom yung kamay ni daddy..