Day to Day [COMPLETED]

FIN

(a/n:  pasensya na sa wrong grammars at spellings.. >< antok na me eh.)

"Hey Jazper! Wake up! Are you not ready and excited for our wedding today?" I carefully opened my eyes. Look around. There she is! Standing in front of me with her arms crossed.

"sheez. You've been sleeping for almost half a year." she retorted and rolled her eyes heavenwards.

"Wait there." then she run upstairs all the way to her bedroom. After a couple of minutes, I saw her walking down the stairs. I can't  believe it. She's with me again. I am seeing her again.

"Hey! Stop staring at me like that! I'm melting. Katakot ka naman makatitig." she said and then she laughed. That laugh, it's kinda making me sad.

"oh! bagay ba sa akin *turn around*? wait kausapin ko lang si baby. *hawak sa tyan* baby you're growing bigger na. ahahaha. Baka di na magkasya kay mommy etong cute na wedding gown nya. Masyado ka naman atang excited makita si daddy mo. Eto sya oh!" then she looked at me. I looked at her and she's smiling. Paano nya pa nakuhang maging masaya kung alam nyang nasasaktan ako.

"Masaya ka naman diba?" bull's eye!

"If not..then, can you at least pretend that you're happy for us. Kahit ngayong araw lang na ito?" she smiled again. i nodded kahit di ko makakayang maging masaya sa espesyal na araw na ito ngayon. sorry. tumungo ako kasi di na mapigilan ng luha ko na lumabas saa mga mata ko. Humawak naman sya sa balikat ko.

"Smile! Don't be sad. Magiging okay rin ang lahat. Sabi nga nila, everything happens for a reason."

yeah..alam ko yun but alam din ba nila na all reasons ay pwedeng intindihin pero di lahat ay kayang tanggapin.

" you can cry pero wag naman ngayon. espesyal sa atin ang araw na ito." Ngumiti ako but a faint one.

"oh yan mas bagay sa'yo ang ngumingiti. Tara na excited na ako sa beach wedding na dream of my life."

*beach*

"hay! ganito pala kasaya noh! sana palagi na lang ganito" sigaw nya. kahit ako hinihilang ko na sana di na matapos pa ang araw na ito.

"Halika dito Japee sa tabi ko. Samahan mo akong i-reminisce lahat-lahat. Ayokong mag-isa lang akong nag-iimagine dito." tumabi ako sa kanya. We were sitting on the sand. Sumandal sya sa balikat ko at yumakap sa braso ko. Tumingin naman ako sa malayo. Yung araw malapit ng lumubog..it means malapit na naman magkaroon ng panibagong umaga..madadagdagan na naman ang panahon na malungkot ako. Madadagdagan na naman ang mga oras na nag-iimagine ako ng masasayang araw kasama sya. Madadagdagan na naman ang pagnanais ko na palagi ko syang makasama.

Naramdaman ko na umalis sya sa pagkakasandal sa akin.

"Nalulungkot ka parin ba?" tanong nya. tumango lang ako. hanggang ngayon di parin ako makapagsalita. di ko kayang kausapin sya ngayon. Masakit pa para sa akin ang mga nangyari. Di ko pa matanggap.

"Halika lakad muna tayo sa tabi ng dagat." tumayo kami.

Heto ako ngayon. Naglalakad kasama ang mahal ko. Nakikinig sa mga kwento nya. Nakikita syang ngumingiti at tumatawa....pero ako? tahimik na umiiyak.. di ko magawang maging masaya.

Huminto kami sa paglalakad.

"Jaz. Alam mo... gusto kitang makasama habang buhay. Yun lang yung only wish ko. Mahal na mahal kita sobra. I loved you yesterday, I love you today, and I will love you tommorow, always and forever." humarap sya sa akin.

"Stop crying. wala ng reason para malungkot ka pa. Look oh. Andito lang ako palagi sa tabi mo. I'll comfort you kung malungkot ka. Gusto kong makita kang nakangiti ngayon."

"Kaydee!" at last I found the courage to speak. "hindi ako yung Jazper na kilala mong malakas at di umiiyak...look! as you can see.. I'm just Jazper.. a weak one." i said while crying.

"Of course you're not weak. Hindi ibig sabihin na umiiyak ang isang tao ay mahina na agad ito. They 're stronger than people who didn't know how to cry. Gusto ko marealize mo kung bakit. Sabi nga sa kanta 'even if there is pain now everything will be alright'. time ease the pain and heals the wounded." she said

"kaydee.. i don't believe that time ease the pain and heals the wounded. kahit pagbali-baliktaran mo man ang mundo, hindi nun maiiba ang katotohanang habang buhay akong masasaktan. Time only forces us to accept things that cannot be changed and just teaches us to live with the pain.. the wounds would remain at sa paglipas ng panahon mababawasan lang yung pain but is never gone.  tingin mo, hihinntayin ko na lang ba ang araw na maging mahid ako para hindi na ako umiyak dahil sa sakit na nararamdaman ko dito? " i said while pointing my heart

ngumiti lang sya sa akin.

"Jaz.. can i hug you for the last time.." then she hug me tight. I hug her. i don't wanna let go

(bg music: Can't Cry Hard Enough)

Akala ko masaya na ang lahat. Pero puro akala ko lang yun

Unti-unti kong iminulat ang mga mata ko. Nakita ko ang aking sarili na nakayakap sa hangin. Biglang pumatak ang masagana kong luha. Napaluhod ako.

Parang kanina lang kasama ko sya. Yun pala imahinasyon ko na naman. Pero ang katotohanan.......mag-isa lang ako dito....mag-isang inaalala ang lahat ng masasayang araw namin. Mag-isang umiiyak.. Nalulungkot parin ako .. Di ko parin matanggap na wala na sya.

Di ko malilimutan ang araw na nawala sya and that was 6 months ago. Sakto Christmas pa naman at 6th monthsary namin. Ngayon...mag-isa lang akong nagcecelebrate ng 1st anniversary namin. Nakakalungkot nga eh dahil ngayon din dapat ang kasal namin...pero wala na iniwan na nya ako.. wala na sya...

mahirap man pero...kailangan kong magmove-on para kahit paano ay mabawasan ang sakit na nararamdaman ko. ayaw ko syang malungkot dahil nakikita nya akong umiiyak.  Isang bagay na lang ang panghahawakan ko....at yun ang magpapalakas sa akin... and that's when she said that she loved me yesterday, she loves me today, and will love me tommorow, always and forever.

"I love you and will always love you. Goodbye Kaydee. Happy anniversary." bulong ko. At tsaka tumingin ulit sa palubog na araw.

-----FIN----

“You will lose someone you can’t live without,and your heart will be badly broken, and the bad news is that you never completely get over the loss of your beloved. But this is also the good news. They live forever in your broken heart that doesn’t seal back up. And you come through. It’s like having a broken leg that never heals perfectly—that still hurts when the weather gets cold, but you learn to dance with the limp.”

― Anne Lamott

“Where you used to be, there is a hole in the world, which I find myself constantly walking around in the daytime, and falling in at night. I miss you like hell.”

― Edna St. Vincent Millay

“eventually, everything goes away.”

― Elizabeth Gilbert, Eat, Pray, Love

---------------------------

yes completed na rin sa wakas. Thanks sa mga readers, sa comments at sa votes...

sana ay nagustuhan nyo.