Yuqi, günlüğünün kapağını açtı ve yazmaya başladı.
Bir kadın vardı parkta. Çiçeklere bakıp gülümsüyordu meleksi gülümsemesiyle. Çiçeklere sanki onun yaşama sebebi gibi bakıyordu, gözleri dolu şekilde. Sonra çantasından fotoğraf makinesini çıkardı ve fotoğraflarını çekti çiçeklerin. Fark etmedi benim ona baktığımı, benim ona olan bakışımı.
Yuqi, yazmayı bitirince yatağından kalktı ve pembe kapaklı günlüğünü rafına yerleştirdi. Ancak dışarıda mavi-siyah bir kelebek görünce Yuqi, onun yanına gittiğinde tam yerleştirilmemiş günlük yere düşmüştü.
Fakat Yuqi bunu fark etmedi çünkü kelebekleri çok severdi o. Onlara bakmayı, renklerini hafızasına kazımayı severdi.
Kelebek gittiğinde Yuqi dudaklarını büzmüş ve "Neden gittin?" demişti. Sonra da kitaplığına geri dönünce yerde ki pembe günlüğünü görünce onun ne zaman düştüğünü hatırlamamıştı. Çünkü kelebek onu uyuşturmuştu, kesmişti hayatla arasında ki bağı. Yerden üstünde Gerçeklemeyecek hayallere.. yazan pembe günlüğü alıp yerine koydu.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
