Island Trap (Book 1 of Trap Trilogy)

Chapter 4

Dedicated to: Liana Marie Chici Gampong

Chapter 4

Smile

"Kureiji . . ."

My brows creased. It was the same word he'd told me when we were still on the cruise ship. What does that word mean?

But instead of cracking his alien word, I chose to focus on things that happened last night. Was that a dream?

Baka naman nasa set lang ako at itong hapon na nasa harap ko iyong bagong extra sa movie namin?

I tried to look around to search for the hidden cameras and crews, but I failed to find one.

"Oh, no! This can't be happening! Mangingitim ako rito. Oh my gosh, my skin!"

I massaged my temple and tried to remember what really happened. I bit my lower lip, and tears started to sting on my eyes.

"A-Akio! What happened to him?"

I stood up, and I started to pace from left to right continuously. Napahawak na ang ilang daliri ko sa mga labi ko habang nagsisimulang maglinaw sa akin ang lahat.

It was not really a dream! Akio asked me to be his muse for a business party, and we had a few deals. We flew in Japan using a private jet plane, met a lot of Japanese that I failed to understand, but what caught my attention was the unusual Japanese. Natigil ako sa paglalakad at unti-unti akong lumingon sa hapon na ngayon ay malayo pa rin ang tanaw sa dagat.

I huffed.

Siya ang may kasalanan ng lahat ng ito!

"Y-You!" I pointed him.

He lazily looked at me again. He sighed. Mabagal siyang tumayo, pinagpagan ang tux niya at nagsimula siyang maglakad papalayo sa akin.

Umawang ang bibig ko. Namaywang ako habang habol ang tingin ko sa kanya.

"W-Wow! Wow naman! Sobrang gwapo mo naman po!" sigaw ko sa kanya.

He didn't mind me. Nagpatuloy siya sa paglalakad at nang masiguro niya na hindi na niya ako makikita o maririnig ang boses ko, bumalik siya sa pag-upo sa buhangin at pagtanaw sa dagat.

Napahilamos na ako sa sarili ko. Naiiyak na ako! I am fucking worried about Akio. I saw him before the tragedy. May tama siya sa ulo!

I hope he didn't fall off the water. Dahil kung nangyari iyon, hindi niya magagawang iligtas ang sarili niya. He was unconscious!

"Akio, I am sorry," usal ko.

Naupo na rin ako sa buhangin. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Hindi ko na rin alam kung saang parte na ba ako ng Japan!

"This is a nightmare!"

Ilang beses kong tinapik ang pisngi ko para magising na ako sa masamang panaginip na ito, pero hindi pa rin ako nagigising.

Napahikbi na ako.

"This is wrong."

I unconsciously hugged my legs and hid my face behind my knees as my eyes followed the movement of the waves.

Bakit kailangan kong ma-trap sa isla kasama ang hapon na iyon na wala namang pakialam? Bakit sa dami ng pwedeng mahulog at—

Natigil ang pagrereklamo ko sa aking isipan at muli akong sumulyap sa hapon na kasama ko sa isla.

I suddenly remembered that scene.

"Isinusumpa ko, ng magandang si Everleigh, sa gitna ng kalangitan at dagat ng Japan! Ang hapon na nasa harapan ko ay mahuhulog sa karagatan! Oo! Mahuhulog pero hindi naman malulunod. Mata-trap siya sa isang isla na may amazonang hindi siya titigilan!"