Chapter 13

84 44 0
                                    

"Itinigil ko lang ang deal. Pero ikaw, hindi mo na ako kinausap pa. I tried reaching you out but you changed your digits." He continued.

"Not just that. You even dated that prick. Tuwing lalapitan kita, nakadikit sayo ang lalaking 'yon," Ang malungkot niyang mukha ay dumilim.
Kung nandito lang siguro si James, baka sinapak niya na iyon.

"Why, Freya? Why did you do that?"
I was stunned. I don't know what to answer.

Right, why did I do that? Oh, right.
I forgot, because of that 'Kiara'.

Nang hindi ako sumagot ay binalingan niya ako.

"So he's right. You're still doing your plan." Ngumisi siya ng mapait.

Kumunot ang aking noo. What?

"What do you mean?"

I was totally clueless. Anong ibig niyang sabihin? Plan? And who is 'he'?

"Just... Just stop acting innocent, please. I already know what your planning. But fuck it, why can't I be angry with you?"
He pushed his hair back while shooking his head. He look so frustrated.

I pursued my lips. I know it's not the right time to laugh pero he's so cute kasi.

Nanliit ang mata niya nang masulyapan ang aking labi.

"Tinatawanan mo ba ako?"

I bit my lips and shook my head repeatedly.

"H-Hindi!" I stammered.

"Why are you pursuing your lips then?" Kumunot ng husto ang kanyang noo.

I cleared my throat.

"What plan are you talking about anyway?"

"Why don't you ask yourself?"
Masungit niyang sabi.

I pouted. Nilabas ako ng pocket mirror muli sa aking bag at binuksan iyon. Tinutok ko sa aking mukha at sinuri ang aking mukha.

Lance was looking at me, puzzled. Nagtataka sa aking ginagawa.

I cleared my throat again and smiled at my reflection.

"Hey, self! Anong plano ang sinasabi ni Lance? Do you know it?"
I asked myself. Like what Lance said.

Nakita kong nalaglag ang panga ni Lance. He deeply sighed and scratch his brow.

I smirked. Sinara ko ang aking pocket mirror at binalik sa bag.

"Done! The problem is, hindi sumagot ang sarili ko. You know why?"

Tumaas ang kilay niya sa tanong ko.

"Stupid," I rolled my eyes "Because I don't know the answer, duh?"

Naglakad na muli ako ngunit napatigil din dahil hinawakan niya ang aking braso.

Nilingon ko siya.
"What?"

Tinitigan niya ang aking buhok. He tilt his head.
"Are you okay?"
He worriedly asked.

Napaawang ang bibig. Is he bipolar? Kanina lang galit. Tapos ngayon..

"Of course I am!" I hissed. Binawi ko ang aking braso.

Parang kanina lang ay ang dilim ng mata niya. Ngayon ito ay pumungay.

"You sure? Your hair is..." Sinuri niya ang aking buhok.

Nahawakan ko tuloy ito at napaisip.
Oo nga pala, he knows about that habit of mine. Bakit ko nga ba tinali ng ganito ang buhok ko?

Oh, because I missed him.

"Uh. I'm fine. It's just that..."
Hindi ko matuloy aking sinasabi.

"It's just that what?"

First Love Never Dies {Love Series #1}Where stories live. Discover now