Ο Χορός των Στοιχείων

Κεφάλαιο 21

Τζεφ:

    Ο Τζεφ λάτρευε τη νέα του καθημερινότητα. Ακόμα και αν μερικές φορές του θύμιζε την παλιά, τη λάτρευε, λάτρευε κάθε μικρός κομμάτι και λεπτομέρεια της. Λάτρευε να ξυπνάει κάθε πρωί από το ξυπνητήρι, να σηκώνεται από το κρεβάτι του και να ετοιμάζεται, να σκουντάει το συγκάτοικο του, τον Βέαγκορ που δεν μπορούσε να ξυπνήσει ποτέ από μόνος του, να πηγαίνει για πρωινό και να γεμίζει το στομάχι του με αυτόν τον άνοστο πολτό που τους τάιζαν. Λάτρευε το διαστημικό σταθμό και τους νέους φίλους του ακόμα και του έλειπε η Ούντα και η παλιά του ζωή.  Περισσότερο από όλα, όμως, λάτρευε την εκπαίδευση του ώστε να γίνει πιλότος. Τις ώρες που περνούσε στην τάξη μαζί με τους συμμαθητές του και παπαγάλιζε θεωρία και θεωρία. Λάτρευε τα όνειρα που είχαν γίνει πραγματικότητα. Λάτρευε το γεγονός πως βρισκόταν ένα βήμα πριν από το στόχο του.

   Ήταν πρώτος στην τάξη του, όπως ήταν και στο σχολείο του στο 3ο βασίλειο. Καθόταν μέχρι αργά τα βράδια και διάβαζε τις αστείρευτες πληροφορίες για τα είδη των διαστημόπλοιων, τις λειτουργίες των διάφορων μηχανημάτων, την ιστορία των διάφορων πλανητών. Μελετούσε χάρτες και μάθαινε απέξω τις διάφορες διαδρομές, ακόμα και αυτές που δεν θα του χρησίμευαν ποτέ στη ζωή του. Περνούσε μέχρι και τις ελεύθερες ώρες του παρακολουθώντας προαιρετικές προσομοιώσεις πτήσεων ή διαβάζοντας σχετικά βιβλία γιατί απλά λάτρευε τη νέα του πραγματικότητα. Την πραγματικότητα στην οποία φορούσε ρούχα πιλότου και κυκλοφορούσε σε έναν από τους δέκα κύριους διαστημικούς σταθμούς που περιέβαλαν το σπίτι του με το κεφάλι ψηλά. 

   Ήταν ελεύθερη μέρα, εκείνο το πρωί, και είχε αποφασίσει να το περάσει στην τεράστια βιβλιοθήκη του σταθμού χωμένος σε κάποια οθόνη ενός υπολογιστή. Ήταν μια υπέροχη βιβλιοθήκη με τίτλους που δεν μπορούσε κανείς να βρει εύκολα στο Μελίς. Από τους πιο αρχαίους συγγραφείς, μέχρι τους πιο μοντέρνους. Από το πιο ασήμαντο βιβλιαράκι, μέχρι τον πιο σημαντικό τόμο με χιλιάδες αντίτυπα. Μπορούσε κανείς να χαθεί για ώρες σε παραμυθένιους κόσμους ή στις πιο ασήμαντες λεπτομέρειες κάποιου θέματος της αρεσκείας του.

   Το μόνο αρνητικό με την εκπληκτική κατά τα άλλα βιβλιοθήκη ήταν πως δεν είχε βιβλία ή τουλάχιστον βιβλία με την παραδοσιακή έννοια του χαρτιού που έχει γράμματα τυπωμένα πάνω του. Τα πάντα εκεί μέσα ήταν σε ηλεκτρονική μορφή. Έπαιρνες το στικάκι με το βιβλίο που ήθελες να διαβάζεις και το τοποθετούσες σε μια ειδική συσκευή που θύμιζε πολύ χοντρό εξώφυλλο βιβλίου. Από μια κάμερα στην κορυφή προβαλλόταν ένα ολόγραμμα με τις σελίδες του βιβλίου και έτοιμο. Με αυτόν τον τρόπο κέρδιζαν πολύτιμο χώρο ώστε να μπορούν να χωρέσουν περισσότερα βιβλία. Ήταν απλά υπέροχο.