The President | •Jeon Jungkook

0.3

my pov.

Μετά από τόσα χρόνια ξανά επιστρέφω. Γιατί φοβαμε τοσο; Γιατι τρέμει το σώμα μου; Το πρόβλημα είναι γιατί αναρωτιέμαι για τα όσα μου συμβαίνουν αυτή την στιγμή. Έχω περάσει τόσο άσχημα εδώ, που όσες φορές προσπάθησα να τα αφήσω πισω ή θέλησα να συγχωρέσω, δεν τα κατάφερα. Όλοι έχουμε και δεύτερη ευκαιρία αλλά αυτοι την χαραμισαν σαν να μην εκτιμούσαν την γενναιοδωρία μου. Ο Θεός έκανε κάποιο λάθος για να με δώσει στους Lee, δεν εξηγείτε αλλιώς. Όμως τώρα τα πάντα διαφοροποιηθηκαν πάνω μου. Πάει εκείνο το ανόητο και άσχημο  αγοροκοριτσο, χωρίς τρόπους και αρχες. Η ώρα που θα πατήσω το πόδι μου σε εκείνο το σπίτι πλησιάζει...

time skip.

Είχαν περάσει 2 ώρες και επιτέλους έφτασα στην Busan. Όταν μπήκα στο σπίτι δεν ήταν κάνεις εκει. Ρώτησα μια υπηρέτρια και μου είπε για το τι ειχε συμβαίνει τον τελευταίο καιρό με τις δύο οικογένειές. Έτσι έτρεξα προς το δικαστήριο για να υπερασπιστώ τον αδερφό μου, αλλά ήταν πολύ αργά.
Είχε ήδη βγει η αποφαση. Ευτυχώς κάνεις δεν με αναγνώρισε και το γεγονός ότι καθόμουν πισω απο μια ευσωμη κυρία με ωφελούσε. Ετσι κι αλλιως θα ηταν πολύ λάθος στιγμή να εμφανιστώ.

Το δικαστήριο άρχισε να αδειάζει σιγά σιγα και τότε τον ξανά είδα. Πέρασε από μπροστά μου. Αυτή η υπεροπτικη φάτσα και το κλασσικό  άρωμα  μου έφεραν στο μυαλό αναμνήσεις, τις χειρότερες μπορώ να πω. Αν δεν ήθελα να κάνω προφανή την εμφάνιση μου, θα τον είχα χτυπήσει τόσο άγρια...

Είχαν μείνει μόνο τα αδέρφια μου στην δικαστικη αιθουσα και έτσι πήγα κοντά τους. Αγκαλιστηκαμε και μιλήσαμε για το τι θα συνέβαινε από εδώ και περα. Και οι τρεις ήμασταν αρκετά στεναχωρημένοι με την όλη κατάσταση, οπότε αποφασίσαμε να πάμε σε ένα εστιατόριο να φάμε.

R: Παιδιά εγώ λέω να μην σκεφτόμαστε πλέον αυτά που συνέβησαν. Το καλύτερο γεγονος σήμερα είναι που ξανά ενωθηκαμε και όλοι ξέρουμε πολύ καλά ότι αυτή η τριάδα τρομάζει τους Jeon.

S: Ναι ειδικά με εμένα μέσα που και οι Jeon και οι Lee με θεωρούν άχρηστη.

R: Ολοι γνωρίζουν πόσο έξυπνη είσαι Seonyun για αυτό και σε στείλανε στην Ευρώπη. Μέχρι και οι ίδιοι σου οι γονείς φοβοντουσαν τις ικανότητες σου, αλλά βέβαια ήσουν πάντα η ανόητη της οικογένειας μας.