"Breeze, ano ba naman yan!" Mahina pero may diing sabi ni Mama. Sinundan niya ako palabas ng mansyon at kabisado ko na lahat ng sasabihin niya.
"Lagi ka nalang ganyan." Dagdag niya pa.
"Ma, kapag hindi ako umalis mas pag-iinitan ako ng perfect sister mo." I rolled my eyes at her.
Hindi ko alam kung bakit sobrang bait parin ni Mama sa kanila. Alam kong may kasalanan siya pero hindi naman ata dapat na i-tolerate niya na lang ang mga sinasabi sa kanya at pati na rin sakin.
"Intindihin mo nalang sila anak. I'm at fault--"
"Kahit 'yong pag-judge niya sakin kasalanan mo pa din, Ma?" I cut her off.
I know Mama is very guilty pero hindi dapat ganoon. She's been living a normal life now. Parte ng buhay ng isang tao ang magkamali at isa 'yon sa kamalian niya at alam kong natuto na si Mama.
"Stop your guilt trip, Ma. Kasi ang tagal tagal na non. People forget, pamilya mo lang hindi." Sabi ko sakanya tsaka tuloyan ng naglakad palabas.
Hindi na ako sinundan ni Mama at alam kong bumalik pa siya sa loob para magpakabuti doon na akala mo siya lang ang nagkasala sa kanilang lahat. I really hate that part. Kung tingin nila isang malaking pagkakamali ang nagawa ni Mama dahil sa pagsama kay Papa dati, then kahit kami ni Kuya isa ring kamalian. Funny!
I sighed as I walk in the dark and cold path way out my grandfather's land, pero aabotin pa ata ako ng ilang minuto bago tuloyang makalabas. May malawak na strawberry farm bago makarating sa mansyon ng mga Andrada, malamang walang tao ngayon sa paligid at nasa mansyon lahat.
I took out my phone to open my flashlight. Naisipan kong mamitas muna ng strawberry para kainin ko sa daan.
Naalala ko si Cypher kaya tinext ko na muna siya, kailangan kong magpasundo dahil naggagabi na. Wala akong sasakyan palabas, sobrang layo pa.
I was picking strawberry when my phone rang. Nilagay ko muna sa bulsa ng jacket ko ang mga nakuha kong strawberry bago sinagot ang tawag.
"Hmm?" I murmured as I took a bite on the big strawberry.
"Which part of La Trinidad?" Tanong niya. I can hear the noisy background and I bet he is driving.
"Sa may strawberry farm, but I will meet you in the gate." Sagot ko habang kumakain ng strawberry.
"Stay there." He commanded. Napairap ako nang patayin niya ang tawag.
'Stay there' sus! Demanding as ever. Pero kahit na sinabi niya 'yon, naglakad pa rin ako palabas ng strawberry farm. Natawa pa ako dahil sa dami ba naman ng strawberry farm dito sa La Trinidad, saan niya ako hahanapin?
I am walking for almost 20 minutes now and still haven't reached the gate. Medyo nangangalay na ang binti ko.
I was about to pick another strawberry when a blinding light came to me. Napatakip ako sa mata ko dahil sa liwanag na nanggagaling sa motor. Tunog palang ng motor, alam ko nang si Cypher 'yon.
And I'm not wrong. He stop few inches away from where I am standing.
"Care to tell me what did you do?" He asked like he is so amaze that I walk out from my grandfather's party.
"Wala noh. Alam mo namang mahirap dedmahin ang ganda ko, lalo na ng tita ko." I simply told him.
He just chuckled.
"You did something bad." He accusingly said but with a humor on his voice.
I rolled my eyes.
"Ano ako, si Taylor Swift?" I laughingly said and took another strawberry from my pocket.
"Hop in." He told me but ofcourse he realized that I can not do it by myself, so he has to lift me up.
"You're so cold." He murmured and then took off his leather jacket.
Ipinatong niya sa balikat ko ang leather jacket niya pero tinanggal ko ito.
"Isuot mo na yan." Inabot ko sakanya ang jacket niya. Ang kapal kapal na nga ng hoodie ko.
"But you're cold." He said. Matching kunot noo pa.
"I'm fine. Yong tenga ko lang malamig." Hinawakan ko pa ang magkabilang tenga ko.
I don't know but I don't want that kind of kinship. It feels like, it's not normal to take his jacket just because I'm cold. That's some kind of romantic gesture and we're not in a romantic kind of thing.
Or maybe I am just overthinking?
