Arıza

Anlaşma

Ayaz'ın bağırması ile vücudumdaki tüm acıları unutup "Onu bırakın." dedim.

Hava kararmıştı ve bize saatlerdir durmadan işkence yapıyorlardı.

Ayaz'a o kadar çok elektrik vermişlerdi ki bilinci her an kapanabilirdi.

"Kapa çeneni!" diyerek sırtımı kırbaçlayan adam ile yüzümü buruşturdum.

"Bir anlaşma yapmak istiyorum." dedim zorlanarak.

"Ne anlaşması?" diye soran Kerem ile "Bize bir bıçak verin ve yalnız bırakın. Kendimizi öldürelim. Hem bu intihar olduğundan düşman da edinmemiş olursun." dedim.

"Kabul." dedi Kerem ve adamlarına bizi bağlı olduğumuz yerlerden çözdü.

İkimiz de yorgunluktan yere yığılırken yanımıza bir bıçak fırlattılar ve depodan çıktılar.

"Gaye ne yapıyorsun? Pes etmek olmaz." diyen Ayaz ile deponun içinde kamera olmadığından emin olduktan sonra "Pes ettiğimi kim söyledi?" diye sordum.

"Ne yapmaya çalışıyorsun?" diye soran Ayaz ile boynumdan kolyemi çıkardım ve içini açtım.

"Bak bu hap nabzı neredeyse durdurur ame öldürmez. Bunu kullanacağız." dedim.

"Bıçak ile ne yapmayı düşünüyorsun?" diye soran Ayaz ile "Bileğimi keseceğim ve yere kan akıtacağım. Böylece öldüğümüzü düşünecekler." dedim.

"Bıçağı ver ben kendi bileğimi keserim." diyen Ayaz ile "Baksana gözlerin kapandı kapanacak. Bir de kan kaybedemezsin." dedim.

"Sen de kaç darbe aldın. Daha fazla kan kaybedemezsin." diyen Ayaz ile "O zaman geri gelsinler ve bizi öldürsünler." dedim.

"Bıçağı bana ver." derken Ayaz'ın gözleri kapandı.

"Ayaz! Kendine gel Ayaz!" dedim korkuyla.

Kaç saat elektriğe maruz kalmıştı. Bilincini şimdiye kadar kaybetmemiş olması büyük bir şeydi.

Ayaz'ın kafasını hafif yukarı kaldırdım kolyemdeki hapı ona yutturdum.

Birazdan bize bakmaya gelirlerdi. Bıçakla bileğimi kestim ve akan tüm kanı hem kendime hem Ayaz'ın üstüne hemde yere damlattım.

Bu kadarı yeterdi. Kolyemdeki diğer hapı da kendim yuttum ve Ayaz'ın yanına, yere, uzandım.