⚠️ Warning: If you have really sensitive fangirl heart, stop reading from here.
Zawgyi
"၁၀!!!!!!"
ေရတြက္သံနဲ႔အတူေရွာင္းက်န္႔ကဝုန္းခနဲထရပ္တယ္။ ယိုင္ခနဲျဖစ္သြားတဲ့ကိုယ္ကိုအျမန္ထိန္းၿပီးရိေပၚဆီတစ္လွမ္းခ်င္းေလွ်ာက္လာေတာ့ရိေပၚမ်က္ေတာင္ခတ္ဖို႔ေမ့စြာၾကည့္ေနမိတယ္။
လက္ထဲကေသနတ္ကိုဆြဲယူခံလိုက္ရတဲ့အထိ အသိစိတ္နဲ႔ကိုယ္နဲ႔ျပန္မကပ္ေသးဘူး။ ေရွာင္းက်န္႔က ေသနတ္ကို လံုျခံဳေရးခလုတ္ျပန္ပိတ္ၿပီး စားပြဲခံုေပၚတင္လိုက္ကာသက္ျပင္းရွည္ႀကီးခ်တယ္။
"အခု ကိုကို႔ အေျခအေနကိုေတြ႕ၿပီလားရိေပၚ"
"ကိုကို႔ ေျခေထာက္.."
"ဟုတ္တယ္ .. မိုင္းထိတာ.."
ေျခေထာက္အတုတစ္ဖက္ကိုေရွ႕ထုတ္ျပရင္း ျပံဳးေနတဲ့အဲ့လူက ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြကအတိုင္း ဘာတစ္ခုမွေျပာင္းမသြား..
"တိုင္းျပည္အတြက္အသက္ကိုေတာင္ေပးဖို႔သစၥာဆိုထားၿပီးသား ေျခတစ္ဖက္ကဘာျဖစ္မွာလဲရိေပၚ.. ဒါေပမယ့္.."
စကားကိုခဏရပ္ၿပီး ရိေပၚမ်က္ရည္စေတြကို ညင္ညင္သာသာသုတ္ေပးၿပီးမွ စကားဆက္တယ္..
"ဒါေပမယ့္ .. ကိုကိုက ရိေပၚကို ဒီလိုအေျခအေနနဲ႔ မ်က္ႏွာမငယ္ရေစခ်င္ဘူး.. အနားယူၿပီး တပ္မႉးေရွာင္းက်န္႔အေနနဲ႔မဟုတ္ပဲ .. ရိေပၚရဲ႕ျပည့္စံုေနတဲ့ဘဝထဲကဆြဲထုတ္ဖို႔ မလုပ္ရက္ေတာ့ဘူး"
"အဲ့လိုမ်ိဳး လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ႏွလံုးသားကို ကိုယ္ႀကိဳက္သလို ဝင္ဆံုးျဖတ္ေပးလို႔ရလား .. မင္းဘဝျပည့္စံုဖို႔ငါေနာက္ဆုတ္မယ္ဆိုတဲ့စကားမွာ တစ္ဖက္သူရဲ႕ႏွလံုးသားကိုထည့္မတြက္တတ္ဘူးလား"
"ရိေပၚ.. "
"ေျခေထာက္တစ္ဖက္မရွိတာမေျပာနဲ႔ လူတစ္ကိုယ္လံုးမရွိေတာ့တာေတာင္ ေရွာင္းက်န္႔ဆိုတဲ့ ခင္ဗ်ားကို က်ေနာ္က တစ္သက္လံုးခ်စ္ႏိုင္တာမို႔လို႔ .. မေက်နပ္ရင္ က်ေနာ့္ေျခေထာက္တစ္ဖက္ပါ ျဖတ္ေပးရမလား"
"ရိေပၚ.. မဟုတ္တာမေျပာနဲ႔!"
"က်ေနာ့္ကိုငယ္တယ္ဆိုၿပီးအထင္ေသးတာ"
YOU ARE READING
The last letter
Fanfictionက်ေနာ္ကေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ သတၱိရွိျခင္းတစ္မ်ိဳးလို႔ပဲထင္ပါတယ္။ ဘယ္ေန႔ေသမယ္မွန္းမသိတဲ့ဘဝႀကီးမွာ ခ်စ္လြန္းလို႔ လက္လႊတ္လိုက္ပါတယ္ဆိုတာေတြကို သေဘာမက်တဲ့သူေပါ့။ က်ေနာ္နဲ႔သေဘာထားတူတယ္ဆိုရင္ The Last Letter fic ေလးကေနႀကိဳဆိုပါတယ္။ ကျနော်ကတော့ အချစ်ဆိုတာ သတ္...
