Manager Zoi † Nct Dream✔

﹝Sessiz¹⁴﹞

İyi Okumalar

Ettiğim dualarımın ve dileklerimin gerçek olacağını bilseydim eğer; Bay Kim'in hiç ölmemesi için dua eder, onların hiç bir zaman üzülmemesini dilerdim.

Bay Kim her ne kadar sert ve katı kurallara sahip birisi gibi dursa da, çıkışlarından bu yana çocuklarla ilgilenen baş menajer olmasından ve uzun zamandır onlarla olmasından dolayı eşsiz bir sevgi vardı aralarında.

Çocuklar onu sayıyor, seviyor ve tek bir sözünü dinlememezlik yapmıyorlardı.

Bir an, sadece bir an beni de böyle sevmelerini istemiştim. Fazlasına gerek yoktu; birazcık sevgi gösterseler bana yeterdi de artardı bile.

Bir ay diyerek kısıtlandırdığım süre şimdi şirket ne zaman beni menajerlikten men ederse o zamana kadar sürecekti ve ben bununla nasıl baş etmem gerektiğini bilmiyordum.

Onlar bu kadar üzgünken, albümlerinin çıkmasına çok az bir süre kalmışken ve Haechan hâlâ bana nefretle doluyken bu gerçekten zor olacaktı.

Ancak itiraz etmek gibi bir seçeneğim yoktu.

"Zoi-shii..." dikiz aynasından bana seslenen JaeMin'e baktığımda, ağlamaktan kızarmış gözlerini görmek içimi dağlamıştı.

"Yurda gitmesek, olur mu?...lütfen."

Şu durumda ne şirkete gidip pratik yapabilirlerdi, ne de yurtlarına gitseler bile uyuyabilirlerdi.

Zaten şirket insaflı davranıp üzücü ve onlar için yıkıcı olan bu haberden sonra onlara bir kaç gün kendilerini toparlamaları için müddet tanımıştı.

Daha doğrusu ben ısrar etmiştim...

"Nereye gitmek istersiniz?" diye sordum sessizce, başım ağrıyordu.

Cenazede Bay Kim'in ailesi, yakınları ve onu sevenleri o kadar çok ağlamışlardı ki, banaysa ağlayamadığım zaman başıma giren ağrılardan birisi peydah olmuştu.

"Sessiz olan her yer olur." Renjun başını cama yaslayıp iç çekerek konuştuğu sırada, Chenle başını onun omzuna yaslamış, diğer tarafta oturan Jeno ise eline aldığı kulaklıklarını kulaklarına geçirip tıpkı Chenle'nun yaptığı gibi başını JaeMin'in omzuna yaslamıştı.

En arkada oturan Mark, Haechan ve Jisung ise çoktan uyumuşlardı.

Düşünüyordum da, şu an sessiz sedasız bir yerde olmak onlar için iyi olurdu. Ancak nereye götüreceğim konusunda pek bir fikrim yoktu.

Kırmızı ışıkta durduğumuzda aklıma gelen yer ile durakladım.

Oraya uzun yıllardır girmiyordum ve anahtarının çantamda bir yerde olduğuna adım kadar emindim ancak sorun bu değildi.