[Big Boyss/7 Group chat]
Hoseok:
Jimin??
Neredesin???
Yarım saattir yemek masasında seni bekliyoruz
Yoongi:
Jimin???
Aradığımızda aç en azından
Jungkook:
Gelmiyorsan da gelmiyorum yaz
Bu kadar kişi seni mi bekleyeceğiz????
Taehyung, sen bilmiyor musun? Sen getirecektin
Taehyung:
Gelir gelmez okula bıraktım
Jimin:
Çocuklar
Çok üzgünüm
Profesör asistanı mesaj attı
Acil bir proje konuştuk mesaj atamadım
Özür dilerim😔
Jimin:
Siz yemeğe başlayın ben
yetişmeye çalışacağım
Seokjin:
Çok açım Jimin
Ama yine de seni bekleyeceğiz
Yoongi:
Zahmet olmazsa bekleyelim kardeşini hyung
Jimin:
Beklemeyin
Gerçekten gerek yok
Hem ben aç değilim
ve içmeye gelemeyeceğim, proje için grup olduğum kişi ile tanışmam gerek
Jimin:
Sonra eve gidip uyuyacağım
Geldim geleli okuldayım :/
Jungkook:
Haber vermen gerekirdi
ayrıca bırak da bekleyip beklemeyeceğimize biz karar verelim
Taehyung:
Çabuk ol Park Jimim
Yorgun olman bir şeyler yememize engel değil
Jimin:
Hyungggggggggg
Daha ne kadar dalga geçeceksin
Daha fazla beklemenizi istemiyorum
Hoseok:
Biz biraz daha dayanabiliriz
Namjoon:
Sen çabucak tanış, gel
Jimin:
Tamam o zaman
1 saate gelmiş olmayı umuyorum
Namjoon:
Tamam acele et
Jungkook:
Dikkat et
(Görüldü)
🕸🕷🕸
Jungkook çok özlediği o bedeni görmek için gerçek anlamda tüm hücreleri ile beraber çıldırıyordu. Biliyordu çok hatası vardı ama onunda canı çok acımıştı ve kafası Jimin'in ailesi tarafından bulandırılmıştı. O günleri hatırlamak zaten kasılan karnının daha da kasılmasını sağlıyordu.
Derin bir nefes alıp kapıyı yavaşça açtı. Karşısında gerçekten yorgun, zayıf bir beden vardı ama yine de harika görünüyordu. Gözleri en sonunda gözlerini buldu. Jimin ona gülümsüyordu ama samimiyetten uzak bir gülümsemeydi, öylesine bir gülümseme.
"Girebilir miyim?" Jungkook ağzını açtı ama sesini bulamıyordu sanki sesi onu terk etmiş gibiydi. Kafasını salladı ve geriye çekildi. Jimin içeriye girdiğinde evin hiç değişmediğini düşündü ama hisleri değişmişti. Çok fazla kırgındı Jimin ve canı göründüğünden daha çok yanıyordu. Aralarındaki 5 yaşın bu kadar büyük bir sorun olmasına anlam veremiyordu. Çantasını bıraktı ve ceketini astı. Yavaşça salona geçip ona bakan hyungları selamladı.
"Sonunda başlayabiliriz." Jimin, Jin'in ilk bunu söylemesine diğer herkes gibi güldü. Sonunda yemek yemeğe oturduklarında herkes mutlu görünüyordu uzun zaman olmuştu. Jungkook, Jimin'i rahatsız etmemek için; oldukça az ve dikkatlice onu izlemeye çalışıyordu ama küçüğü gerçekten yemiyordu. Jungkook elindeki çubukları hızlıca tabağına bırakıp odadan çıktı. Hızlı adımlarla mutfağa gidip eline telefonu aldı.
