The Lost Kingdom of Faira

CHAPTER ONE

Hello? Oo! ayan na malapit na"  nagmamadaling sagot niya sa kausap sa kabilang linya.
"Dalian mo na Anatha! late kana oh, lagot ka sa manager"  the girl exclaimed from the other line.
She sighed.  bakit ba kase kailangan pa nyang mag trabaho ng ganito? why is she working her ass of anyway? kaya naman niyang mabuhay without her being a waitress.

if only she's not here. being Independent, far from her home. Nice!

"Shit!"

mahina siyang napamura nang di namalayang nalagpasan na pala niya ang restaurant na pinag tatrabahuhan.

"Lumagpas ka ata Hija"  boses iyon ng isang lalaki na di kalayuan sakanya. it's the security. she look at the man in his 40's. Bagong security? tanong niya sa sarili.

"bagong guwardiya ako hija" the man smiled, napantastikuhan naman sya sa lalaki.

Did he just read my mind?

ngumiti na lamang siya pabalik sa lalaki.  She take a look at her wrist watch its exactly 7:00AM, pag patak ng 9:30 AM ay mag bubukas na itong pinag tatrabahahuhan niya.

pumasok siya at kaagad na hinanap ng mga mata niya ang kaniyang tatlong kaibigan. Sina Monica, Lucil, At Eaya na natagpuan niyang nag aayos ng mga tables at upuan. lumapit sya sa mga ito upang tulungan sila.  it's her job anyway. if only everythinh was okay dapat wala siya sa trabahong to.

"Nath, anong nangyayari sayo?" tanong ng isa sa mga kaibigan niyang si Eaya na pumukaw sa atensyon niya. She looks worried about her.
people here totally cares.  bumuga sya ng maharas na hangin at di nasagot ang katanungan ng kaibigan.

"tinatanong kita" that's Eaya again

"Huh?" medyo lutang siya ngayong araw iniisip niya kasi ang nabasa niya tungkol sa nabasa niya kanina.

"Malungkot ka ata"  Eaya said.

Malungkot? no, hindi lang ako malungkot the word 'emotional' 'Sad' 'lonely' and so much more aren't enough do describe for what she feels.

"Wala 'to" she faked a smile and went back to her job.

Anatha lied, She's not okay.She misses her home
She longed for her birth place.
SHE MISSES EVERYTHING

She glanced at the wall clock.

9:30 AM. the restaurant opened. and the costumers are coming.

"The busy day is starting again"

"Ito yung order ng Table 02 at ito sa kabila"  sabi ng katrabaho niya at iniabot sakanya ang dalawang tray ng pagkain. tumango lamang siya bilang sagot.

maraming tao at busy siya kung kaya't nakalimutan na niyang lunch break na pala. namalayan na lang niya ng tinapik ni Monica ang likod niya.

"mag lunch muna tayo" Anang kaibigan na kaagad niyang sinundan.

tahimik silang kumakain habang si Lucil nama'y abala sa pag kalikot sa Cellphone nito. 

nabasag ang katahimikan ng bigla nag salita si Lucil.

"Uy guys! mag papakita raw ulit yung Red-Blood-Moon with in two weeks!" anang dalaga na pumukaw sa atensyon ni Anatha.

Red-Blood-Moon? Shit.

Ipinakita ni Lucil sa kanila ang sinasabing larawan ng Red-Blood-Moon or known as the RBM.

She felt a pain in her chest.

"so? ano naman ngayon kung may Red-Blood—what ever na yan?"  sabat ni Monica.
"Hindi nyo ba alam? for 400 years, ngayon lang ulit ito masisilayang muli. isa itong History and oh! must watch talaga ito! you know what guys? kailangan nating mag leave pansamantala sa trabaho para masaksihan to!" Lucil's face is filled with excitement.