Zawgyi
ေႏြဦး! အရမ္းကိုလွပေနတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္... သစ္ပင္ေတြ... လမ္းမႀကီးေတြ... ေၾကြက်ေနတဲ့ခ်ယ္ရီပြင့္ေတြ... ၿပီးေတာ့..လူ?
"ဟင့္.. ဦးေလးWoojooေကာ အတူတူသြားမယ္"
"Woojooဦးေလးေျပာတာ ေသခ်ာနားေထာင္စမ္း!"
"ဦးေလးကWoojooကိုေခၚသြားလို႔မရဘူး အဲ့ဒါေၾကာင့္ ဒီမွာေနကိုေနခဲ့ရမယ္"
"ဒါေပမယ့္လည္းဦးေလး Woojooေၾကာက္တယ္"
"ဦးေလးကေတာင္းပန္ပါတယ္. အဲ့အစားေနာက္က်ရင္ ေသခ်ာေပါက္.. ေသခ်ာေပါက္ အူဂ်ဴ႕ကိုေခၚဖို႔လာခဲ့မယ္"
"ကတိ"
"ကတိ ေသခ်ာေပါက္Woojooကို ေခၚဖို႔လာခဲ့ရမယ္ေနာ္"
မ်က္ရည္ေတြက်ေနတဲ့ ကေလးမေလးကို မ်က္ရည္ေတြရစ္ဝိုင္းေနတဲ့ဦးေလးက အဲ့ေန႔က အဲ့ကတိကိုအထပ္ထပ္ေပးခဲ့တယ္
ႏွစ္ေတြၾကာလို႔ အရြယ္ေရာက္လာခဲ့ေပမယ့္ ဦးေလးကေတာ့ အဲ့ကတိကိုမတည္ခဲ့ဘူး.
အဲ့အစားငါကအခ်ိန္တစ္ခုကေနစၿပီး ဦးေလးေပးတဲ့ တာဝန္ကိုေသခ်ာေပါက္လုပ္ဖို႔ ျဖစ္လာခဲ့တယ္.
~NOONA~
"Han Woojoo!!!!!!"
က်စ္! ဒါကထပ္ၿပီးဘာျဖစ္ရျပန္တာလဲ?
"Waeyo?"
"Waeyo... အဟား ဟဲ့.ဒီအက်ီအနီေလး မီးပူတိုက္ထားဆိုတာကို ဘာလို႔မလုပ္ထားတာလဲ"
ေျပာလဲမေျပာထားပဲနဲ႔ ဘာလဲ. ဦးေႏွာက္မေကာင္းတာလား? တမင္လုပ္ေနတာပဲျဖစ္မွာေပါ့
"အခုလုပ္လိုက္မယ္"
"အခုဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ ငါကအခုပဲသြားရေတာ့မယ့္ဟာကို"
"နင္ကေလေတာ္ေတာ္..."
"omma"
"ငါတို႔သားေလး.. ဘာလိုအပ္တာရွိလို႔လဲ"
"သားနဲ႔ခဏေလာက္လိုက္ခဲ့ပါအုန္း ခဏပဲ"
"ommaအခုအလုပ္သြားရေတာ့မယ္လို႔.. Kim Sunoo..."
ပြစိပြစိလုပ္ေနတဲ့choiသူေဌးကေတာ္ကို အေနာက္ဘက္ကေနပုခုံးႏွစ္ဖက္ကိုကိုင္ၿပီး အခန္းအျပင္ကိုတြန္းထုတ္သြားတဲ့သူက ကိုယ့္ဘက္ကိုလွည့္ၿပီး winkလုပ္ျပသြားေသးတယ္
