Zawgyi
ငါ့အသက္18ႏွစ္ ပူပန္စရာေတြမရွိတဲ့အရြယ္လို႔ လူေတြကေျပာၾကတယ္ ဒါေပမယ့္ငါအတြက္ေတာ့ ကြာျခားခဲ့တယ္.
appaဆုံးၿပီးေနာက္ပိုင္းဦးေလးကငါ့ကို appaရဲ႕ေနာက္မိန္းမဆီမွာ ခ်န္ထားခဲ့တယ္. အခုဆိုအခ်ိန္က8ႏွစ္ေလာက္ေတာင္ၾကာေရာေပါ့
"ေသခ်ာေပါက္ လာေခၚမယ္လို႔ကတိေပးထားခဲ့ၿပီးေတာ့ အခုေတာ့ငါတစ္ေယာက္ထဲ…"
"Woojoo ya!!"
ေက်ာင္းအေရွ့လမ္းၾကားေလးဆီက အေနာက္တိုင္းဝတ္စုံအျပည့္နဲ႔ဲ့ဦးေလးႀကီးက ကိုယ့္နာမည္ကိုေခၚလိုက္တာေသခ်ာပါတယ္.
အဲ့ဒီလူကကိုယ့္ဆီကို တစ္ျဖည္းျဖည္းေလ်ွာက္လာေနတယ္. အခုငါျမင္ေနရတဲ့သူကငါသိခဲ့တဲ့ အရင္ကဦးေလးေတာ့မဟုတ္ဘူးမလား¿
"Woojoo ya…ဦးေလးပါ မွတ္မိတယ္မလား ငါတို႔Woojooေလးအမ်ားႀကီးထြားလာၿပီပဲ"
"ဦးေလး! တကယ္ပဲဦးေလးလား?"
"immဦးေလးဟုတ္တယ္ ေနာက္က်မွလာေတြ႔မိလို႔ ေတာင္းပန္တယ္ေနာ္Woojoo"
"ဦးေလး… ဟင့္"
ဦးေလးကိုဖက္ၿပီးေတာ့ကိုယ္ငိုခ်မိတဲ့အခါ ဦးေလးကလည္းငိုတယ္ အဲ့အခ်ိန္ကတကယ္ကို ဝမ္းနည္းေနခဲ့ေပမယ့္ ကိုယ္ေပ်ာ္ခဲ့တယ္.
ဒါေပမယ့္အဲ့ဒီေပ်ာ္ရႊင္မႈက အခ်ိန္မၾကာခဲ့ဘူး။
ကိုယ္ေမ်ွာ္လင့္ထားခဲ့သလို ဦးေလးကကိုယ့္ကို သူနဲ႔အတူေခၚမသြားခဲ့ဘူးေလ.
~NOONA~
"နင္.. နင္ဒီစကားကိုSunooေလး အေရွ့မွာမေျပာမိပါေစနဲ႔"
"မေျပာတတ္ဘူးေလ အဲ့ဒါကေတာ့က်မသေဘာပဲေပါ့"
"Noona… ဘယ္ေတြသြားေနတာလဲ စိတ္ပူေနတာမလား"
အိမ္ထဲကေန အေျပးကေလးထြက္လာတဲ့Sunooက ကိုယ့္ကိုစိုးရိမ္စြာၾကည့္ၿပီးေမးလာတယ္.
"တကယ္ပဲငါ့ကို… စိတ္ပူေပးတာဆိုလို႔ Sunooအျပင္မရွိဘူးဘဲ Sunoo ah gomawo"
"Kim Sunoo ommaကနင့္ကို ဝင္မပါနဲ႔လို႔ေျပာထားတယ္မလား"
