When GOD Made You (Completed)

Chapter 12: The Search is Over

Nakarating na kami sa Hotel kung saan naghihintay sila mom and dad. Si Laura, kasalukuyang kasama ang fiancee nya para magpasikat ng gown. Ikinuwento ko kila mom ang nakita ko. Pupuntahan daw nila ngaung gabi para kausapin pero hindinn muna nila ako sinama pra mkpagpahinga.

EJ's POV

Buong maghapon akong wala sa focus, Hindi ako makapaniwalang nagkikita pa kami ulit. Lalo xang gumanda, lalo ko lng naisip na hindi n tlga pwede Ang pagmamahal ko sa kanya. Pero bakit IBA ang pakiramdam nung niyakap nya ako...

Habang nakahiga sa papag sa maliit Kong kwarto, isang tawag mula sa clinic ang natanggap ko. Dahil malayo na sa city ang baryo na kinaroroonan nmn ngaun, malayo sa mga hospital. Kaya ung mga mayayaman sa lugar namin, nagpapaservice sa kanilang mga bahay dahil maliit ang clinic. Pinapunta ako sa isang hotel dahil may pasyenteng Bata na kailangan ng assistance. Pinuntahang konang room na tinutukoy. Kumatok ako sa room at hindi ko inaasahan ang mgbubukas ng pinto. Si DALE.

Ahm good evening maam. I'm Dr. Dela Vega. Ang ipinadala ni Dok Delfin para po sa patient named JD.

Ah, yah, come in. He have a very high fever. He is chilling because of that.

Ok, where is he. I'll check him

Pagpasok ko sa kwarto, hindi ko inaasahan ang makikita ko.

"Ej, anak...." Yumakap sakin si Mommy habang umiiyak.

"Bro, we've been looking for you. We missed you so much." Yumakap na Rin sa akin. Sa mga oras na Ito. Tuluyan ng binigay ang emosyon ko. Umiyak ako at niyakap ng napaka higpit sila mom Laura and Dad.

I'm sorry Mom. Dad, Lau. I'm sorry for all the disappointments. I'm sorry for all the pain.

"Psst , no son. We're sorry kasi Ng doubt kami sau. We're so sorry if we judged you that quick. " Mom

"I thought that you disowned me because of the mistakes I made before. " umiiyak kong turan

"Never son, we won't do that. Never. " Daddy

Isang boses Ng bata ang narinig ko...

"Daddy? It's you daddy.... " Patakbong yumakap sa akin.

"Your son, John Dale Barber." Si Mom

Tumingin ako kay Dale at ngtatanong ang mga mata. Tumango Lang sya habang umiiyak at nakangiti.

Niyakap ko Nang mahigpit Ito. Nagpaalam na muna sila mom, dad at Lau pra mkpg usap daw kami ni Dale.

Nakatulog na si JD kya inihiga ko n itonng maayos sa kama nya. Itinawag ni Dale na bantayan ng yaya si JD.

"Can we talk now? " tanong nya

"Yes, let's have dinner somewhere." Tugon ko.

Dinala ko sya sa isang restaurant na malapit sa tabing dagat. Matapos kumain, naupo kmi sa buhanginan.

"I'm sorry" sabay nmng pasimula.

"No, I'm so sorry, EJ, for doubting you way back. For not trusting in your love. For not trusting in us." Umiyak na sya... Hinawakan ko ang mgkabila nyang pisngi para patahanin sya

"Pssst, stop blaming yourself ok. Hindi nmn kasi sana mangyayari lahat yon Kung hindi ako nagpaka stupid at nag inom inom noon. Yes, ilang taon Ang nasayang pero hindi na natin dapat un balikan. Ang importante, gumawa Ng paraan sI GOD para mgkita Tau ulit at maitama ang dapat itama." Habang yakap sya at hinahaplos ang likod niya.

"Can I ask something? " Tanong ko

"Sesh, let me finish first para malinaw lahat. " Tigon nya

"I just want you to know na since then, I know n hindi mo ko niloko. The girl talked with me and told me everything. I just want you to know that the annulment was fake. I just want to teach you a lesson lang sana, at least one month. But then nawala k nlng bigla. We tried to find you everywhere but then nawala ka na. " Sya habang hinahaplos ang dalawang pisngi ko.

"Really? You mean, you're still my wife? No annulment at all? " Masaya naluluha kong turan

"Yes, and khit nmn totoo un hindi nmn ako mkikipag annul sayo. Ilalaban kita Kasi akin ka lang. But then as what I've said, that was all planned to teach you an important person." Sya

"Sobrang saya ko alam mo ba un? All this time, Wala akong pinagdasal kundi ibalik k NIYA sa akin. Dahil sobrang Mahal Kita. At nung nawala ka, para na Rin akong namatay. Pero simula ngaun, Wala Ng pwedeng makabawas sa oras n meron tayo. Ikaw at Ang anak natin. Mahal kita, Mahal na Mahal Kita Dale Entrata Barber." Habang hinahaplos ang dalawang pisngi nya

"Mahal din kita Edward John Barber. Mahal na Mahal Kita. "

Unti unting naglapat ang mga labi namin. Isang malalim na halik ng pagmamahalan.

Umuwi na kmi sa hotel. Hinatid ko sya sa pinto ng room nya. Magpapaalam na Sana ako pero yumakap sya Mula sa likod ko.

"Dito ka na lang matulog Babe, please." Paglalambing nya

Humarap ako sa kanya "Babe, alam mo Naman kung gaano kita mamiss, baka masundan agad si JD nito." Biro ko sa kanya

"Sige na please, namiss lang kasi talaga kitang katabi matulog." Patuloy nyang paglalambing

Baka magising ang anak natin. Mag iingay tayo ngaun.. ( pilyong ngiti kong sabi

"Wag mong isipin si JD, pinaghandaan ko na ito. Sinundo sya nila Laura kanina while we're outside. " Pilya rin nyang tugon

"Meaning, masosolo Kita ngaung Gabi? " Excited kong wika

"Hhmm hmm..." Sagot nya. Nasabik akong iparamdam sa kanya Ang pagmamahal ko kaya agad kong sinimulang angkinin ang kanyang labi hanggang sa buong magdamag naming paulit ulit na pinagsaluhan ang kaligayahang ipinagkait namin sa isa't isa sa loob ng tatlong taon.

Hindi ako natulog Ng gabing iyon, pinapagsawa ko ang mata kong titigan ang kagandahang matagal kong namiss.

Nagising sya na nakatitig ako sa mukha nya habang hinihimas ng daliri ko ang napaka ganda nyang labi. Ngumiti sya sakin saka mas hinigpitan Ang yakap sa dibdib ko.

"Happy?" Tanong ko sa kanya.

"Yes of course.... Masayang masaya." Muling nagniig ang aming mga katawan bago kami sabay na naligo.

Hinila ko sya paupo sa kandungan ko habang nagsusuklay sya. "Babe, dito nalang Tayo. Gusto kitang masolo maghapon eh."

"Babe, sayong sayo lang nmn ako. Pero kailangan nating umalis ngaun. Bukas na Ang wedding Ng sister mo remember. Kaya tara na Mister.... " Kinurot nya at pinanggigilan ang pisngi ko.. pagdating sa bahay ng mapapangasawa ni Laura, sinalubong kami ni JD at yumakap.