Voor het eerst sinds een paar dagen stap ik op mijn fiets, verassend genoeg heeft deze het ongeluk overleefd. Ja er moest alleen een nieuwe lamp op en mijn rem was wat ingedeukt, oh ja mijn zadel zat ook wat los maar ja dat is allemaal weer heel. Ik moet nog twee dagen, afgelopen dagen waren zwaar. Telkens weer als de lippen van Matt op de mijnen kwamen wou ik hem weg duwen, telkens kreeg ik daarna weer schuldgevoel ook al weet ik dat ik dit juist doe voor mijn relatie met Newt. Ik wou dat alles anders was, dat ik dit niet hoef te doen. Ik ben al bijna bij school, gelukkig moet Monica vandaag eerst naar de tandarts anders moest ik daar ook nog mee samen fietsen.. Monica die denkt dat alles weer goed is en dat we dikke vriendinnen zijn, nog meer dan eerst, het enige positieve is dat ze nog niks over Peeta heeft gezegd.. Maar dat duurt vast niet meer lang.
Al snel fiets ik het schoolplein op, ik rij door naar de derde rij van de fietsenstalling -mijn favoriete en standaard rij- en parkeer mijn fiets ergens achterin onder een afdakje. Ik druk de lampen uit -waarom moet het ook zo donker zijn in de ochtend de laatste tijd, rot winter- en zet de fiets dan op slot. Ik trek mijn roze oortjes uit en doe ze in mijn jaszak, ondertussen haal ik mijn telefoon eruit die ik van mijn oortjes aftrek. Ik unlock hem en zodra ik mijn achtergrond zie springen er tranen in mijn ogen, het is de lelijkste foto die ik ooit van mezelf heb gezien maar toch staat die er. Matt wou het, het is onze enige foto samen. Ik heb de tweede fout gemaakt toen ik zei dat ik niet zo van de foto's ben.
"Succes op school love," hoor ik Newt ineens in mijn hoofd zeggen, een glimlachje verschijnt op mijn gezicht. "Thanks! Jij succes op de Laar met wat je ook gaat doen." "Thanks!"
Dan stopt ons kleine gesprek, ik hang mijn tas op één schouder en loop van mijn fiets weg. Het verbaasd me dat Newt en ik nog contact hebben kunnen houden aangezien WICKED dit stopte, maar toen ik hem laatst belde kon het gewoon. Later besefte ik me pas dat dit best een fout zou kunnen zijn geweest maar toen hoorde ik iemand in mijn hoofd zeggen: WICKED is goed, contact mag want we hoeven geen doden.
Tja, verder heb ik hier nooit meer over nagedacht. Ook al weet ik bijna zeker dat er misschien wel iemand dood was gegaan als we gaan contact meer zouden kunnen hebben. Dus thanks WICKED in dit geval.
"Hey baby," fluistert iemand ineens in mijn oor, van schrik maak ik een sprongetje in de lucht. Maar al snel weet ik dat ik dat niet te erg moet doen, het is Matt. Ik heb al twee fouten en ik wil er niet nog één, wat gebeurd er als ik de vijf heb? Misschien stoppen ze alles dan wel, ik kan het me niet riskeren! "Schrok je van me?" vraagt Matt. Ik wil ja zeggen maar dan maak ik vast weer een fout.
'''Ja, van je knapheid," zeg ik dan met een neppe glimlach, ik probeer zo echt mogelijk te klinken maar in mijn oren klinkt het zo nep als het maar kan. Dan pakt Matt mijn hand vast en geeft hij me een kusje op mijn wang, ik giechelen -weer nep-.
Dan lopen Matt en ik de school in, begrijp me niet verkeerd maar ik ben blij dat ik weer op school ben. De afgelopen dagen heb ik me rot verveeld en nu ben ik tenminste weer onder de mensen, natuurlijk wil ik geen huis en leerwerk maar ik ben tenminste niet meer alleen. Maar ik kan niet zeggen dat ik de leraren heb gemist en een groot deel van mijn klasgenoten -waaronder Matt en Monica- heb ik ook niet bepaald gemist.
Matt en ik lopen naar onze eerste les toe, tekenen. Tekenen is één van de weinige vakken die ik echt leuk vind, het is mijn manier van mijn gevoelens uiten. Alles op papier zetten, vaak hebben ze niks met mijn gevoelens te maken maar toch kan ik zo alles uit me gooien. Eigenlijk tekenen om precies te zijn. Ik ga op mijn vaste plaats zitten zodra we in het lokaal staan, Matt loopt me achterna en komt naast me zitten. Ik wil hem vertellen dat Nicole daar zit maar dan krijg ik vast een fout, maar al snel komt Nicole eraan.
"Uh Matt sorry hoor maar dit is mijn plek," zegt Nicole zodra ze bij ons staat, "Ik zit hier nu een keer," zegt Matt bot tegen haar. Nicole schud haar hoofd en kijkt me teleurgesteld aan maar loopt dan weg, ze gaat wat boos naast een vriend van Matt zitten. Ondertussen werpt ze me nog een teleurgestelde blik toe. Ik negeer het en pak mijn tekenspullen uit mijn tas, zodra het op mijn tafel ligt begint de leraar met praten. Ik rits mijn tas dicht en luister naar de leraar.
"Vandaag gaan we bezig met de nieuwe opdracht, we gaan bezig met Zengtangle," zegt mevrouw Simons, ik glimlach. Dat is één van mijn favoriete onderdelen! Direct ga ik aan de slag met een donkerblauwe pen, het is jammer dat dit zolang duurt omdat ik zo klein teken want anders zou ik dit veel vaker doen...
Matt stoot me voor de derde keer aan, ook ditmaal veroorzaakt het een klein streepje op de verkeerde plek. Ik scheld binnenmonds, "Matt liefje zou je iets willen uitkijken?" vraag ik dan zo lief mogelijk. Matt kijkt me kort aan en knikt dan. Stiekem kijk ik naar wat Matt tekend, ik moet mijn gezicht in een plooi houden als ik het zie. Ik lach mensen niet snel uit maar er staat alleen maar een veticale streep over het papier heen met in het midden een rondje. Is hij daar nu al een halve les mee bezig?
--
Het is ondertussen de tweede pauze, eindelijk kan ik wat brood eten. In het ziekenhuis kon ik eten wanneer ik maar wou maar nu moet het perse in de les, voor zo'n vreetzak als mij is dat echt wel even wennen. Het liefste ga ik terug naar het ziekenhuis, de hele dag in bed liggen en amper Matt of Monica bij me. Daarbij kan ik dan de hele dag met Newt bellen, appen of skypen, iets wat niet kan nu omdat het veel te gevaarlijk is. Straks ziet iemand het! Ik moet niet aan de gevolgen denken.. Na de pauze heb ik nog één uurtje les, Nederlands. Zodra de bel begint sta ik op en loop ik -jammer genoeg- hand in hand met Matt naar Nederlands toe. Met Nederlands hoor ik ook naast Nicole te zitten, ze heeft de hele dag niks meer tegen me gezegd. Iets wat ik echt heel erg jammer vind aangezien ik meestal wel goed kan praten met Nicole.
Mijn geluk kan niet meer op als ik zie dat Nicole al op haar plaats zit, nog steeds hand in hand met Matt loop ik er naar toe. Als ik bijna bij mijn plaats ben trekt Matt me ineens mee naar de andere kant van het lokaal waar nog zat plek voor twee is. Ik zucht onhoorbaar en ga zitten, Nicole werpt me een woedende blik toe. Verontschuldigend kijk ik naar haar, hopelijk kwets ik haar niet mee.
Als mevrouw O'Neill begint te praten over moeilijke woorden en spreekwoorden val ik bijna in slaap, sneaky pak ik mijn telefoon uit mijn zak en kijk ik er naar. Ik heb één nieuw appje, ik klik erop en kom erachter dat deze van Newt is. Ik glimlach en klik erop..
Ik mis je x staat er, ik kijk weer baar mevrouw Willems maar ze loopt net weg. Waarschijnlijk naar het toilet of zoiets, ik kijk ook snel naar Matt maar hij kliert wat met zijn vriend Simon. Dan begin ik snel terug te typen naar Newt.. Ik mis jou meer xo
Dan gaat de bel en is de les eindelijk voorbij, zodra mijn tas ingepakt op mijn rug zit -nou hij hangt meer aan mijn rechterschouder- sta ik op en pakt Matt mijn hand weer. Samen lopen we naar de gang, onze kluisjes zitten vlakbij elkaar dus kunnen we ook nog samen lopen ook daar nog naartoe. Als ik mijn jas aan heb en mijn oortjes in heb, Monica is niet komen opdagen vandaag, stapt Matt op me af.
Hij drukt zijn lippen direct op die van mij, ik wil ze van me afdrukken maar verman me. Ik doe alsof ik het leuk vind dat hij dat doet, als Matt dan eindelijk klaar is onderdruk ik de wil om mijn lippen af te vegen. Dat kan thuis en op de fiets. "Tot morgen baby," zegt Matt dan, "Tot morgen schatje," zeg ik en dan loop ik zo snel mogelijk weg.
[ugh ik haat het om te schrijven hoe Matt en Jessy leuk doen samen, uuuuuuugh. maar ja nog drie hoofdstukken en dan de epiloog en dan het vervolg... ik weet nog steeds niet hoe ik het precies laat aflopen maar tot nu toe is het vervolg erg belangrijk aan het worden gheeheh xoxo']
YOU ARE READING
(un)real
Fanfiction"Er is maar één probleem, hij is een fictioneel karakter. Hij komt uit een boek, hij is niet echt." Jessy Smith. "Er is maar één probleem, zij is van de wereld. Zij komt van...
