Y/N: Her kitabımı sana adamak istemiyorum çünkü bu platform bizim için özel oldu.Bu kitabım da güzel arkadaşım,kız kardeşim missquik için ❤️ Seni çok seviyorum!
Geçmiş çoğu zaman sürükler bizi.Derine,en derine çeker ; hapsolursunuz bazen.Geçmişimiz tıpkı bir bataklık gibidir.Bir kere battığımızda ona,kurtulmak için ne kadar çırpınırsak o kadar derine gömülürüz.Nasıl unuturuz bu geçmişi ?
O bataklıktan sağ çıkamayan biriyle tanışınca.
Koşmak istedi,Zayn.Uzaklara,bu dağ evinden çok çok daha uzaklara ... Kaybolmak,hatta görünmez olmayı diledi,Zayn.Böylece tüm bu acıları görmez,işitmez en önemlisi hissetmemiş olurdu.
Ama yapamadı,koşamadı,terk edemedi Zayn.
İzledi.Sadece izledi tüm olan biteni.
7 yaşındaydım.Dört çocuklu,düşük gelirli bir ailenin ikinci çocuğuydum.Ablam Kristin ve küçük kız kardeşlerim Maria ve Julia ... Annem ve babam ile kasabadan uzakta eski bir evde yaşardık.Çoğu zaman refah seviyemiz düşük olsa da birlikte mutluyduk.Annem ve babam birbirlerine derinden aşıktılar.Küçük bir çocukken bile görebiliyordum bunu.
Annem,çok güzel bir kadındı.Bu yüzden herkesten uzakta yaşardık.Babam,her zaman annemin güzelliğinin bize bela olarak geri dönmesinden korkardı.Ablam Kristin,görünüş olarak annemin tıpkısıydı.En az onun kadar güzeldi.
Babamın korkusu gerçek oldu.Annemin güzelliği belayı getirdi.
Babam,bizi ve annemizi korumak için can verdi.Her zaman gücüne hayran kaldığım babam nasıl olur da bu kadar kolay ölebilirdi ? Annemin dinmeyen çığlıklarının sesi kulağımda çınlayıp durdu.Babamın uyanmasını bekledim,öyle çok dua ettim ki ... Ama babam öylece yerde uzanıyordu,nefes almadan,hiç hareket etmeden.Peki,kim kurtaracaktı annemi ? Ben mi ? Ben çok küçüktüm,gücüm yetmezdi.Belki şimdi olsa kurtarırdım annemi,hiç korkmadan,tereddüt etmeden yapardım bunu.
Babamı da,annemi de,ablamı da kurtarırdım.
" Zayn,uyan. " Omzumu sarsan el ile uykumdan uyandım.Ablam baş ucumda dikilmiş,mum ışığının aydınlattığı suratında gözyaşları vardı.
" Neden uyumadın,abla ? " Burnunu çekti.Omuzlarımı tutan elleri titriyordu.İstemsizce kaşlarımı çatarak dikkatimi ona verdim.
" Beni iyi dinle,Zayn.Az sonra söyleyeceklerimi sakın unutma,tamam mı ? " Usulca başımı salladım.
" Tamam,abla.Unutmam. " Kristin'in suratında buruk bir tebessüm belirdi.Annem ve babam öldüğünden beri ben ve kardeşlerimle Kristin ilgileniyordu.Eliyle yanağımı okşadı.
" Ben sabah gideceğim.Geri dönmeyeceğim.Uzakta bir yerde,çalışacağım.Size de para göndereceğim.Ben yokken,kardeşlerinle sen ilgileneceksin.Artık bunu yapabilirsin,öyle değil mi ? Baksana,kocaman oldun ... " Kalbim endişeyle çarpmaya başladı.Gözlerimi ardına kadar açtım.Kocaman değildim ben,13 yaşındaydım sadece.Ablam olmadan ne yapardık ?
" Ne ? Nereye gideceksin ? Bizi bırakacak mısın ? Gitme,abla. " Annem ve babamın ölümünden sonra o korkuyu şimdi bir kez daha yaşıyordum.Kristin,bir elinin tersiyle ıslak yanaklarını silerek başını iki yana salladı.
" Gideceğim,gitmek zorundayım Zayn. "
Sonra Kristin gitti.Nerede çalıştığını hiç merak etmemiştim o zamanlar.Para gönderir ve bizi arardı.Maria ve Julia ile ben ilgilenirdim.Sonra büyüdüm,16 yaşıma bastım.Bir işe girdim ve bir sabah ablamı aradım.Telefonu yabancı bir kadın sesi doldurdu.
" Kristin nerede ? " Hattın ucundan derin bir sessizlik duyuldu.Kalbim korkuyla çarptı,telefonu kavramış elim titrerken avucumu soğuk duvara dayayarak destek aldım.
" Ben Zayn,kardeşiyim " dedim kekelememek için kendimi zorlasamda kelimelerim birbirine dolanmıştı.Nihayet hattın ucundaki kadın bana cevap verdi.
" Kristin'i kaybettik,Zayn. " Duraksadım.Gözlerimi yumarak titrek bir nefes çektim.
" Ne ? "
" Ablan iki gün önce öldü,çok üzgünüm. "
***
Sevilmek istedi,küçük Kath.Fark edilmek,görünür olmak,önemli olmak istedi.Babası saçlarını okşasın,annesi uyumadan önce ona masallar anlatsın istedi.Hiç masal dinlemeden,saçları okşanmadan büyüdü Kath.
Ve hiç sevilmedi.
Yedi yaşındaydım.Heybetli bir köşkte,varlıklı bir ailede büyüyordum.Annem,babam ve büyükannem ile birlikte ... Babamın erkek kardeşleri ve onların eşleri,çocukları ile birlikte ... Büyükannem hep sert bir kadındı.Onu küçükken hiç sevmezdim,o da beni sevmezdi.Çirkin bir kız çocuğuydum,aynalara bakmaktan korkardım hep.Çirkin olduğum için de annem beni hiç sevmez,ilgilenmezdi.Görmezden gelirlerdi beni.Yemek masasının altına girer,kitaplarımı okur,oracıkta da uyuyakalırdım.Kimse o akşam masadaki eksikliğimi fark etmezdi.
" Masanın altında ne yapıyorsun,baş belası ? Çabuk çık oradan ! " Büyükannem masa örtüsünü hafifçe kaldırıp bana çatık kaşlarıyla birlikte baktığında kitabımı elime alıp hızlıca masanın altından çıktım ve merdivenlere koştum.Ahşap merdivenleri inen annemle karşılaştığımda duraksadım.Ne kadar da güzeldi annem ... Bir o kadar da soğuk ve bomboş bakardı bana.Hiç konuşmaz,bana donuk gözleriyle bakar,öylece yanımdan geçer giderdi.
Hep sarılmak istedim anneme.Hep öpmek istedim babamın yanaklarını.Ama hep saklandım,o masanın altına.
Bekledim.
Sevilmeyi bekledim yıllarca.
***
Umarım ilk bölümü severek okumuşsunuzdur
Her kitabım gibi bu kitap da benim için çok özel
Güzel desteklerinizi esirgemeyin lütfen
Hepiniz kocaman öpüldünüz
İkinci bölümde görüşmek üzere ❤️✨
YOU ARE READING
love is blind | zm
Fanfiction" Geçmiş çoğu zaman sürükler bizi.Derine,en derine çeker ; hapsolursunuz bazen.Geçmişimiz tıpkı bir bataklık gibidir.Bir kere battığımızda ona,kurtulmak için ne kadar çırpınırsak o kadar derine gömülürüz.Nasıl unuturuz bu geçmişi ? O bataklıktan sa...
