Akın Çelik,yeni geldiği okulda iddia uğruna tavlamaya çalıştığa kıza,kendi benliğinden vaz geçecek kadar aşık olacağını asla tahmin edememişti.
||slowburn
---
Turuncu çiçeklerle kaplı bir yoldu bizimkisi.Kalbimdeki korku ve onun gözlerindeki çaresiz...
"Benden hoşlanıyorsun, belli ki. O halde neden kral olduğumu bildiğinde ayrılmaya çalışıyorsun? (Göreceksin) Çünkü ben yüceyim (beni seç) Diğer aşıklar sana şans vermez. Çünkü seni bana aşık eden tek kişi benim."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
--
-
Elimdeki basketbol topunu belki de yirminci kez atmayı başaramazken bana geri dönen topu sertçe duvara fırlatıp kendimi spor salonunun zeminine atmıştım. "Beceriksizsin kızım sen." Kendi kendime söylenirken yerin kirli olup olmamasını umursamadan yere uzanmış,boş spor salonunun tadını çıkarmaya bakmıştım.
Beynimde dönen tek şey Akın ve beni dansın ortasında bırakıp gidişi olurken tüm özgüvenimin yerle yeksan oluşu yüzünden hem üzgün hem sinirli hissediyordum.
Öte yandan Gonca'nın gidişini atlatmış,Renan'ı sindirememiştim bile.
Zor geliyordu.
Tek iyi yan,Ceylin ile aramı yavaş yavaş düzeltiyor olmakken başıma büyük bir bela aldığımın farkında olmak garipti.
Akın aklımdan çıkmıyordu.
İki haftadır tanıdığım çocuk beynimi işgal etmişti. Bateri çalışı,bana bakışı,gülüşü,gözleri,saçları... hoşuma gitmişti. Uzun süre sonra biri bu kadar hoşuma gitmişti.
"Herkes seni arıyor ve sen kendini yere mi attın?" Atlas'ın sesi kulaklarımı doldururken yerden kalkmaya yeltenmedim bile.
Kaya ve onunla pek sohbet etme fırsatımız olmamıştı daha.
"Pes etmişe benziyorsun." Benim yaptığımı yapıp o da kendini yanıma attı. "Basketbol mu oynuyordun?" Oynayamıyordum. "Pek oynayabildiğim söylenemez." Hafifçe kıkırdadı. "Akın öğretir artık sana."
Akın'ın bana basketbol oynamayı öğreteceği düşüncesi,hoşuma gitmişti.
"Bu işte beceriksizimdir,benimle uğraşır mı bilemem." Bir süre sessiz kaldıktan sonra "O da bu sporu kolayca öğrenmedi.Eminim yardımcı olur." Onun hakkında bir şeyler öğrenecek olmak beni heyecanlandırırken "Nasıl yani?" diye sordum. "Akın sporda pek yetenekli değildi." Basketbol oynayışını izlediğinizde anasının karnından basketçi olarak doğduğu fikrine kapılıyordunuz. "Ben öğrettim ona basketbol oynamayı."
Abi kardeş gibilerdi.
Uzaktan onları izleyince dahi Atlas'ın tam bir abi olduğunu anlayabilirdiniz. "Onun abisi gibi duruyorsun." Kafamı Atlas'a çevirdiğimde tavanı izlediğini gördüm. "Abisi gittikten sonra beni kendi abisi yerine koyduğu doğru." Kaşlarımı çattım. "Nasıl yani?" Omuz silkti. "Gerisini o isterse anlatır,prenses." Prenses kelimesini ondan duymak beni güldürmüştü.
