ကိုကို သာလျှင် (Unicode+Zawgyi) (Completed)

အပိုင္း(၂၂)/အပိုင်း(၂၂)

#Zawgyi

အပင္ရိပ္ေအာက္မွခံုတြင္ထိုင္ရင္း ဖုန္းကိုသာသည္းသည္းမည္းမည္းၾကည့္ေနသည့္ေကာင္ေလးက နယုန္ၾကည့္ေနတာကိုသတိထားမိဟန္မရွိ။

နႈတ္ခမ္းပါးပါးကတစ္စံုတစ္ခုကိုေရ႐ြတ္ေနတာေၾကာင့္ တလႈပ္လႈပ္နွင့္ျဖစ္ေနသည္။အနည္းငယ္ေဖာင္းေနသည့္ပါးေလးေတြကိုအေ၀းမွပင္သိသိသာသာျမင္ေနရတာေၾကာင့္ ေငးၾကည့္မိ၏။စြဲစြဲၿမဲၿမဲအစိမ္းေရာင္ကိုသာႀကိဳက္သည့္ေကာင္ေလးရယ္မို႔ ယခုလက္ထဲကဖုန္းမွာလည္းအစိမ္းေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ရွိသည့္ ဖုန္းကာဗာကေလးတပ္ထားပံုရသည္။ၿခံတံခါးရွိေနတာအျပင္အပင္အုပ္အုပ္ဆိုင္းဆိုင္းနွင့္အပင္ရိပ္ေအာက္ထိုင္ေနတာေၾကာင့္ သိပ္ၿပီးေတာ့သဲသဲကြဲကြဲေတာ့မျမင္ရ။

တစ္ေနရာရာကိုႀကိဳးႀကိဳးစားစားဖုန္းေခၚေနပံုရေပမဲ့ တစ္ဖက္ကမကိုင္ဟန္တူသည္။သက္ျပင္းရႈိက္ရင္း မ်က္နွာႏုႏုကေလးကမႈန္မႈန္မိႈင္းမိႈင္း။ႀကီးေကာင္၀င္သည့္အ႐ြယ္ျဖစ္ၿပီမို႔အနည္းငယ္ရုပ္ေျပာင္းလာေသာ္ျငား မ်က္နွာႏုႏုကေလးကအခုထိတိုင္ကေလးရုပ္ကေလးျဖစ္ေနဆဲ။အသံၾသၾသကေလးျဖစ္ေနမလားေတြးမိေပမဲ့ လြန္ခဲ့သည့္သံုးနွစ္ကတည္းကအသံေတာ့မၾကားရေတာ့တာေၾကာင့္ နယုန္မခန္႔မွန္းနိုင္။

လမ္းတစ္ဖက္မွလွမ္းၾကည့္ေနမိေပမဲ့ ခံုတန္းေပၚမွာထိုင္ေနသည့္ေကာင္ေလးကိုတေစာင္းအေနအထားျဖင့္သာျမင္ေနရသည္မို႔ စိတ္ထဲအားမလိုအားမရျဖစ္လာမိသည္။ဒီတစ္ေခါက္ၿပီးလ်ွင္ အနည္းငယ္ရိပ္မိလာသလိုိ ေစာင့္ၾကည့္ေနသည့္မာမီ့ေၾကာင့္ ေခတ္ကိုထပ္မေတြ႕ဘဲေနရေတာ့မည္။ယခုထိမာမီ့ေလာင္းရိပ္ေအာက္ကမရုန္းထြက္နိုင္ေသးသည့္ကိုယ့္ကိုိယ္ကိုယ္အားမလိုအားမရျဖစ္မိေပမဲ့ မတတ္နိုင္။ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထပ္ေတြ႕ဖို႔ကဘယ္အခ်ိန္မွျဖစ္မလဲမသိနိုင္ေသးတာမို႔ ေကာင္ကေလးမ်က္နွာႏုႏုကိုမ်က္နွာခ်င္းဆိုင္တည့္တည့္မွျမင္ၾကည့္ခ်င္သည္။တေစာင္းအေနအထားနွင့္ေသခ်ာမျမင္နိုင္သည့္အရည္လဲ့ေနသည့္ မ်က္၀န္းကေလးေတြကိုၾကည့္ခ်င္ေသးသည္။

ကားဟြန္းကိုၾကာၾကာဖိတီးေတာ့ ရုတ္တရက္ျဖစ္တာေၾကာင့္လန္႔သြားပံုရသည့္ေကာင္ေလးက မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕ကာလွည့္ၾကည့္လာ၏။အလိုမက်သလိုမႈန္ကုပ္ကုပ္ျဖစ္ေနသည့္မ်က္၀န္းအိမ္ကေလးေတြကိုၾကည့္ရေပမဲ့ မွန္တစ္ခ်က္ျခားေနတာမို႔စိတ္ထဲဘ၀င္မက်။ကားမွန္ကိုခ်ကာ မ်က္၀န္းအိမ္ကေလးေတြကိုစိုက္ၾကည့္လိုက္မိ၏။