You created me / Stray Kids

You created me

Mirrrii katkılarıyla sonunda başladığım ve sonunun nereye varıcağını asla bilmediğim ficime hoşgeldiniz ~

-Felix-

" Sana söyledim bu çocuk senin gibi bir adam olmayacak anlıyor musun beni ? Seni boşayacağım ve felixi almana asla izin vermeyeceğim " yine oluyordu...

Annem ve babam kendinden geçmişce kavga ederken dudağımı büzmüş salon kapısının ardından onları izliyordum. " Öyle mi benim neyim varmış ? A dur hatırladım yüzüme bile bakmayan ve  oğlumu benden koparmaya çalışan deli bir kadınla evli olmam dışında."

Babam oturduğu yerden kalkıp anneme bağırdığında aklımda hep dönen kelimeleri anlamaya çalışıyordum 'deli bir kadın...deli bir kadın...' annem deli miydi ? Gerçi deli bir insan nasıl olurdu ?

Daha altı yaşındayken bir kapının arkasında kavga eden anne ve babamı izlerken bunu birgün anlayacağımı biliyor muydum ? Hayır.

Peki omzumdaki elin " herşey bitecek " dediğinde evde sadece üçümüzün olduğunu hatırlamış mıydım ? O zaman için yine bir 'hayır'.

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

-jisung-

" Ne o birde kız gibi ağlayacak mısın ? Hey gelipte jisunga bakın çocuklar " gülen sesi kulaklarıma acı çektiriyor dolan gözlerimse yanıyordu. Ağlamak istemiyordum. Herşey bitsin istiyordum...

" Tam bir bebeksin cidden altında hala bez var mı sungie ~" yerimden kalkmaya çalışıyordum. Beni iterek düşürdükleri yerden... omzundan düşen çantamı alıp akmaya hazır olan gözyaşlarımı hızla silerken ne kadar da güçsüz olduğumla ilgili şeyler kulağıma geliyordu.

Her gün aynı şeyler devam ediyordu. Sekiz dokuz yaşlarında okulunda sevilmeyen ve büyük sınıflar tarafından zorbalık gören bir çocuksanız böyle şeylere alışıyordunuz. Ama birgün bir şey oldu...

" Kalk jisung... kalkta kimin patron olduğunu göster " farklı bir sesti. Hergün duyduğum o iğrenç seslerden farklı bir ses...

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

- seungmin-

" Seungmin hadi oğlum gidip kuzenlerinle otur ha onlarda seninle oynamak için geldiler." Annemin şevkatli sesini duyuyordum ama onun bacağına sarılmış dururken hiçbir yere ayrılmak istemiyordum. Öylece onun bacağının arkasında saklanmak istiyordum.

" Teyze seungmin neden gelmiyor " kapıdan koşarak giren çocuk annemin bacağına daha da sıkı sarılmamı sağlıyordu. Onlarla oynamak istemiyordum. Evimize gelip oturan insanların bana bakmasını istemiyordum.
Ama herkes beni unutsun istiyordum kimse o gözlerini bana çevirmesin sözleri beni bulmasın istiyordum.

Yavaşça ellerimi annemin bacağından ayırıp merdivenlere doğru koşmaya başladığımda kalbim o kadar hızlı atıyordu ki... " Seninki de ne biçim çocuk anlamıyorum. Diğer çocuklar ne güzel bahçede oynuyor oysa ki " teyzemin sesini duyuyordum ama anlam veremiyordum. Onlar gibi mi olmalıydım ? Ben doğru değil miydim ?

Sonunda odamın kapısından içeri geçip anahtarı gittiği yere kadar çevirip kapıyı kitlemiştim. Sonra... Sonra saçlarımın içindeki parmakları hissettim. Bu anneminkinden farklıydı. " Onlar gibi olmak zorunda değilsin. Sen yanlış değilsin " ama anneminki kadar güzel bir sesti...

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

-jeongin-

" Sana kaç defa söyledim ha çıkardığın kıyafetleri dolabına yerleştir diye " annem daha yeni çıkardığım kıyafetlerimi görür görmez odamdan içeri girmişti. " Şey...ben tamda onu yapmak üzereydim anne." Dediğimde gözlerim yerdeydi onu sinirlendirmek istemiyordum.

" Tabi jeongin bey hep bişeyleri tam yapıcak oluyor zaten bunları dolabına yerleştir ortalıkta bişey görmek istemiyorum. Ayrıca çabucak üstüne düzgün birşeyler giy piyano dersin için hocan gelir birazdan." Söylene söylene odamdan çıkmış ve gitmişti.

İlkokula yeni başlamış biri için aşırı disiplinli bir anne ve üst üste gelen dersler bitmek bilmiyorken gülmeye ve eğlenmeye pek vaktiniz olmuyordu. Sabahları okula git , gelir gelmez herşeyini toparla ve piyano dersine gir , hergün ingilizce dersi al... Akşam olunca erkenden yat ve sabah aynı şeyler tekrar başlasın...

O güne kadar bu düzen devam etmişti... Annem odamdan çıktığında odayı bambaşka bir ses doldurdu. " Neden bir günlüğüne şu piyano dersini asmıyoruz " ya da sadece benim kulaklarımı dolduran...

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

Düşüncelerinizi belirtmeyi unutmayın~
Umarım güzelce gidecek ve beğeneceğiniz bir hikaye olur.