Begin : Brancen (Wings #1) HIATUS

KABANATA 1

Reyna

Paano nga bang maging hari?
Fighting for a land, heir, faith, people, bravery, smart, righteous. Characters that I saw from my King.

Isang kalakasan ng hari ang maging matalino, matinik sa anong bagay. Madaling tumalima sa batas, but my father did wrong when my mother appear in the sky. Flying with scars and blood from fight.

Ilang taon na din nakalipas iyon at ang kwento ng ina na hinding hindi ko malilimutan dahil siya mismo. Siya mismo ang umalaga sa anghel na para sakin.

My father almost died because of the fight. But a Goddess of life appear and gave a realm. And that's me.

"They're here."

Nawala ang paglalaro ko ng aking kupita dahil sa sinambit ng aking apprentice.

She's here. Finally.

"You must tame her, Brancen."

Fuck. I cursed. I can't even tame mine, what about her? Is she spoiled? Makulit ba? Sakit ba siya sa ulo?

Tinignan ko ang ina na nakangiti lamang na tila ba may inaalala. Kumot noo lamang ako habang nakitang dumaan ang aking kapatid. Sumama lamang ang loob ko dahil kasama niya si ama. Hindi ba pwedeng magpalitan na lamang kami?

"She's stubborn." Natawa na ito. Ngumiwi ako.

"Oh, I'm sorry." She chuckled. "She's three years older than you."

Mas lalo akong ngumiwi. Pero ang aking ina ay mas lalo lamang nagningning ang kaniyang mga mata. 

"Dahil bunso, siya ang mahal ng anim na kapatid, pinagkakaingatan siya, Brancen. Matalinong anghel, ngunit sutil." Bumaling na ito sakin.

Her green eyes flash like a green mist in the night. I feel her.

I feel my Queen.

Tila naramdaman ng aking ina ang nararamdaman ko habang ang bilis ng tibok ng puso ko ay hindi matigil.

"Does she feel me too, mother?" I whisper. "I feel that I'm always with her. Now that I'm eighteen. Does she feel me, too?" I placed my hand in my chest.

Kung nararamdaman niya ako ay paniguradong hindi siya lalapit sa kapatid niyang lalake ng ganoon!

Mas lalo lamang akong nangalit nang hindi sumagot ang ina sa aking tanong. Napaiwas ako ng tingin. So she didn't feel my presence?! How come!

"Mother, siya ang may kailangan sa akin." Tiim-bagang kong sambit.

"Ngunit iyon ang kagustuhan ng diyos ng kamatayan."

Napabaling muli ako sa aking ina. Nakangiti lang ito habang nagsusulsi ng panyo. Nang makitang tapos na ay binigay niya iyon sakin.

Pinagkatitigan ko ang lilang sinulid na isang simbolo.

Tumayo ako sa aking paboritong upuan, hawak pa rin ang kopita. Hindi ko alam kung bakit ganito nalang kabilis ang pagtibok ng aking puso.

"Prince, she didn't know who you are. Ngunit utos ng hari na bilisan ang pag-angkin sa iyong reyna." Paalala pang muli sakin ni Lorio- ang aking apprentice.

I bit my lower lip. I feel that she's my crown. I need her in my throne, to become more... powerful.

Casa De Amor, the most classical motel in the Philippines. Sa dalawang taon kong paglalagi sa mundo ng mga tao. Ito ang pinaka-binabalikan kong lugar. Sa angking ganda nito na talagang babalikan ngunit mga may kaya lamang na tao o 'di kaya'y mga may kapit sa mataas.